Алесь Разанаў
Воплескі даланёю адною
Пункціры
Падрыхтаванае на падставе: Разанаў, А. С. Воплескі даланёю адною: Пункціры / Алесь Разанаў. - Мінск : I. П. Логвінаў, 2010. - 76 с.
ІSВN 978-985-6901-74-7.
Copyright © 2013 by Kamunikat.org
Да самага воблака ўзняўся
грудок,
а траве ахвота
яшчэ вышэй.
Варона закаркала,
дрозд засвісцеў:
с в а е
у горадзе незнаёмым.
Нататнік змакрэў:
набраўся
уражанняў ад дажджу.
Ці высакосны, ці просты —
што мае
люты наўме?
Зазірае
у шчыліну месяца сакавік.
Снег адступае —
займае
трава наступнасць.
Колькі гадзін да вясны —
на пальцах
лічыць вярбіна
і лічыць вяз.
Лес весялее:
вясна
вясткуе аб наваселлі.
Двор у вачах:
з-за плота
дзівіцца вербалоз.
Давай пакатаемся!..
Грак
атабарыўся на таксоўцы.
Нешта а зловіцца!..
Хлапчукі
закінулі ў сажалку вудачкі –
дождж таксама.
Памыўся ўжо?!.
Ззяе
над лазняй маладзічок.
Зазелянела вярба:
з азяра
цягнецца качка —
па пацалунак.
Нікога,
а ў кірсе
іграе арган:
я нехта?!.
Згортваю карту:
вясна
ператрактоўвае краявіды.
У столькі прыгод –
уваходзіць
у горад дождж.
Разбілася шклянка:
віно —
лужына крыўды.
Штось мусіць успомніць?!.
У грамадзе
зялёнага быльніку
ссохлы.
Вясна на дварэ:
абмінаю
адтуліны ў падзямлю.
Срабрысцеюць гукі:
званіцу
азорвае маладзік.
З рукі ў руку –
перакладаю
камень у твор.
Самі развяжуцца:
вішня
у белых вузельчыках.
Красавік.
Між сказаным і невыказным
працяжнік:
з вакзала
вырушваецца цягнік.
Што абяцаецца — будзе!..
У грудзі
б'е сябе гром,
жагнаецца бліскавіца.
Нанова знаёмімся!..—
Зелянеюць
бярэзіна і сасна.
Спазняюся:
лічыць
кіроўца маршруткі рублі,
я — хвілі.
А швы залатыя!..
Вясна
шые шыкоўныя шаты
дубу.
Май на дварэ:
цвітуць
спевамі дрэвы.
Пакліканы ў будучыню —
ручай
радуюць перашкоды.
Варушыцца скіба —
мо хібы
вышуквае грак у раллі,
мо хлеб?
Свае!.. —
Акаляюць
аблокі гмах.
Гай зелянее:
у словы
просіцца верш.
Давай павітаемся!..
Прыкладаю
далонь да ліповых лісцінаў:
давай!..
У дзідах і ў ружах:
вядзе
дзень увесь год
да вежы.
Мара ўсміхаецца —
твар
падставіла сонцу вясноваму
маладзіца.
У лужынах:
дождж
выроўнівае дарогу.
Можа, спаткаемся недзе?!.
Кладу
кашулю і швэдру ў кантэйнер:
можа...
Мяняемся сонцамі!..-
Маладую
ўгаворвае леташняя трава.
Кажа - а што?!.
Выходжу
па тлумачэнне:
дождж.
Пацэліла ў самую кропку!..
З вярбы
сарвалася кропля:
кругі на лужы.
На сёння:
у дыядэмы
аздобіў пупышкі
снег.
Акраец нічыйнага шчасця —
з-за хмар
вынырвае месяц:
наце!..
Складаецца верш —
краявід
угадвае словы.
У вываратнях:
віхура
атабарылася ў бары.
Читать дальше