Алесь Разанаў: Воплескі даланёю адною

Бераг у ценях —
плывуць вужы
возерам Доўжа:
ў галовах сонцы.

*

Трэскае сук —
вяду
у небяспеку прасеку.

*

Адліў і прыліў:
у камень
хавецца глыбіня,
у глыбіню — камень.

*

Свеціцца вецер —
здзімае
з бярэзіны прамяні.

*

Звоніць —
зжынае
бажніца час.

*

З нагі на нагу:
дамоў
вяртаецца вечар.

*

Дык уздымайся!..—
Драбіну
спускае з гары
ручай.

*

Імжа:
расплылася мяжа
між тым, што было,
што будзе.

*

Падае —
у падзеі
пытаецца: «Дзе я?»
ліст.

*

Некалі быў тут?!.
Згадкай
абмацваю зоркі
і камяні.

*

Парушаны —
мур
гутарыць нема
з некім.

*

Канаты святла:
з цемрыні
цягнуцца вуліцай
аўтамабілі.

*

Брава-выява:
ўвабраўся
ў мелодыю барваў
лес.

*

Прыгожая —
у абдымкі
вецер бярэ бярозу:
«Ляцім са мной!..»

*

Глыбокія вокны:
вачам
хочацца ўбачыць
Бога.

*

Некім пражыты —
сялюся ў дом
і высяляюся:
восень.

*

Не для цябе!..
Варона
ляціць да крыжа:
Рарон.

*

Рашае задачы:
і адымае,
і прыкладае
восень лісты.

*

Згорблены — па-над
гарою ветах
сланяецца: нешта
забыў, а што?

*

Ні долаў, ні высяў —
перамагліся:
кружляюць
арлы ў імгле.

*

Кропелькі неба
ў каменні —
ядловец
дзівуецца мне,
я — яму.

*

Жоўтыя вокны
у восені:
з-пад ілба
зырае месяц.

*

Вісяць у паветры
лісты —
масты
між тым, што было
і будзе.

*

Постаці-здані:
ўваходзіць
бездань у лістапад.

*

Туман:
ні аб чым
думае вечар.

*

Сонца цярушыцца,
свеціцца дождж —
змяшала
найменні восень.

*

Цёмныя страхі:
прарочыць
зіму рака.

*

У срэбры:
выносіць чарот
з вечара ў раніцу
ўзнагароду.

*

Застаўся —
пільнуе ў пустцы
зялёны палын
зіму.

*

Змяняецца гразь
на каменне —
мароз
паказвае розум.

*

Дні скарачаюцца:
ручаіну
ўсцілае дно.

*

У шэрані схілы:
з'язджае
з высачыні зіма.

*

Скавалася азярына —
схавалася:
расхінае
вецер чарот.

*

Поле ўзарана:
ідзе з сяўнёю
снегу зіма.

*

Маё — і пярэчыць мне!..—
Ў рэчцы
шклянее лёд.

*

Уцелясняюцца —
усяляюцца
сны ў наваколле:
снег.

*

Варушацца цемра і бель —
бяру
ў павадыры завіруху.

*

Снег выпаў:
па цаліку
вядзе самалёт
сцяжыну.

*

Снежань:
кунежацца
сосны ў сне.

*

I хто тут жывы?!.—
У лядах
чытае сляды
зіма.

*

Слізка:
за плот
трымаецца вецер.

*

Ідзі, куды хочаш!..—
Сцеле
кудаса снег:
Сялец.

*

Вякі сшаравалі —
з маснічын
выторкваюцца сукі:
смалякі!

*

Сёння — не ўчора:
да новай
высновы з дуба
хіліцца ліст.

*

Я ад'язджаю,
ты не:
імгненні
нітуюцца ў гаману.

*

Увальваюся ў хвалу
з галавой:
завея
наставіла хорамаў
там і тут.

*

У высі ўзняліся?!.
Бялее
на дахах снег.

*

Вечар зімовы,
дровы
гараць — замовы
шэпча ў гаршку адвар:
маю быць здаровы!