Алесь Разанаў - Воплескі даланёю адною

Цепліцца свечка:
спяць
з усмешкай цюльпаны.

*

Спыняецца і ад'язджае
цягнік:
тойсамы
усюды дождж.

*

Ад незнаёмкі:
абходжу Брэмен
з ружаю на грудзях.

*

Збіраюцца хмары:
будуе гром
нанава горад.

*

Каму пацалунак,
каму ласунак,
а разам
паразуменне:
ружа і чмель.

*

Крыніца:
ў прыгоршчы
зачэрпваю глыбіню.

*

Змяркаецца:
пераходзіць
дарогу лес.

*

Не бачылі?!.
Выставіў крот
свой андэрграўнд
на агародзе.

*

Без сёння:
бяссонне глядзіць
у ноч.

*

Бачацца з вечнасцю —
у сустрэчы
воблака і гара.

*

Тут плавала,
там шкандыбала —
качка
ляціць па-над берагам
і па-над ракой.

*

Шматкроп'е і клічнік:
паклікаў
маланку дождж.

*

Стукае дзяцел –
тлўмачыць,
хто яна й што,
сасне..

*

Не мае айчыны?!.
Лагчынай
сунецца постаць —
ад аблачыны.

*

Рака адступаецца —
сквар
дол латае і цыруе.

*

Усюды набыўся:
дождж
вядуць ручаі —
дадому?!.

*

Набраў і нясе бярэмак
пылу віхор:
у дакор –
мо некаму?!.
Мо нікому?!.

*

Варушыцца купіна:
мурашы
на кірмашы —
у лета.

*

Залева:
у Шпрэвю
плывуць дамы.

*

«Любіш мяне?!.» —
Дзядоўнік
скубе каза
і ківае.

*

Мусіш дагнаць?!.
Ручай
спяшаецца за залевай.

*

Люляецца —
выхваляецца
лодка прад берагам,
што плыве.

*

Ну хто што паклаў тут?
Сабака
абнюхвае шапку
у жабрака.

*

Туды і сюды:
над затокай
гушкаюць ластаўкі
вышыню.

*

Не ўсё яшчэ?!.
Лічыць
іглічыны на яліне
дождж.

*

Убачыў на ходніку грош,
дакінуў другі:
ў набытак.

*

Гутараць між сабою
дзве маладзіцы,
праходжу
між імі: х т о ?!.

*

Штось выпільноўвае?!.
Заплыла
пляміна ў лужу.

*

Рэха — басяк:
сабака
латае брэхам плот.

*

Заварушыліся дрэвы:
далечыню
вядзе навальніца.

*

Паклалася вулачка
ручніком,
а камяні пірагамі:
хадзе дарунак.

*

Лета.
З кашулі
здзьмухваю мураша –
у лета.

*

Датворвае створанае?!. –
Змывае
сляды і абліччы
дождж.

*

I тут пабудзе,
і там —
дзяўчына:
позіркі — матылькі.

*

П'янее:
вада
падае вадаспадам.

*

Выйшаў удзень,
а вярнуўся ўначы:
«Дзе быў?!.» —
пытаецца ціша.
Нанова дома.

*

I я з ёю быў!..
Іду
слядамі ўчорашняй навальніцы.

*

Голас — ружанец:
па пацерках раздае
качка-крыжанка
сажалку качанятам.

*

Спёка:
у сонца
павелічальнае шкло.

*

Ручай, выручай!..—
Дадому
знаходзь дарогу.

*

Сялюся ў мінулае —
гліна
пытаецца: «Назусім?!.»

*

У шышках —
хвіліны
узважваюць год:
хваіна.

*

Пакінутая —
з акна
дзівяцца поцемкі,
з поцемкаў нехта:
хата.

*

«Шnо думаю — тое кажу!..»
Зіхаціць
хмара маланкай.

*

З сумкай у левай,
з пакетам у правай —
вядзе
з рынку спадарыня раўнавагу.

*

Трыганаметрыя нетраў:
дзве елкі
трымаюць адну сасну.

*

«Вось яны, змоўшчыкі!..» —
Бура
абрушваецца на валуны.