Vahi̇d Çəmənli̇ - Bu yay da belə keçdi̇. Şerlər

Bahar gəlir, – yaz yağışı,

Soyuq küləkdən çıxacaq.

Haqq yolunda yürü mətin,

Demə, işim oldu çətin…

Gün gələcək, şan – şöhrətin,

Neçə ürəkdən çıxacaq.

Çəmənlidə əkdim gülü,

Sultan, şad elə könülü;

Qürbət üzməsin bülbülü,

Əlacı Təkdən çıxacaq!

Sultan Mərzili

Təzə tər güllərim üzüldü getdi,

Şehi gözlərimə düzüldü getdi,

Bir ömür vermişdi payıma Allah,

Qum kimi ovcumdan süzüldü getdi!

Günəş üfüqə döğru sallanır fağır-fağır

Bir günün də üzünə xal düşür ağır-ağır…

Nə keçən günə üzül, nə qaranlıq gecəyə,

İşıqlı sabahların qatı zülmətdən doğur…

Yusif Məmmədovun xatirəsinə

Buludlar bürüdü göyün üzünü,

Ulduzlar sayrışa – sayrışa qaldı.

Sevənlər çəkildi yuvalarına,

Küçələr küləyə, yağışa qaldı.

Zaman oxu qoyub, çəkdi yayını,

Yetirdi ömrünə xəzan ayını.

Budaqlarda qalan nubar payını,

Sərçələr bölüşə – bölüşə qaldı.

Ey köçüb gedənlər, əfv edin bizi,

Yaşada bilməsək xatirənizi…

Bir daha görmərik xoş çöhrənizi,

Ümid qiyamətdə görüşə qaldı

Dərdi yük eləmə özünə, şair!

Dərd də səni görüb yaxandan keçir.

Elə mindirmisən qəmi urvata,

Sevinc qəmli – qəmli yaxından keçir!

Yol çəkən gözlərin gözləyir kimi?

Yorğun baxışların izləyir kimi?

Dilin susa – susa gizləyir kimi?

Dünyanın soyuğu yuxundan keçir.

Hikməti olsa da naşı dünyanın,

Canına od düşsün yaxşı dünyanın…

Güləndə pozulur naxışı dünyanın,

Elə bil varından – yoxundan keçir.

Şair Mehman Göytəpəli

Eşqinin fikri yenə eylədi avarə məni,

Od tutub yandı dilim, tez yetirin yarə məni.

Çəkirəm həsrətini, qıyma sola güllü bağım.

Görməsin qoy rəqibim, eyləmə biçarə məni.

Bülbülün naləsinə dözməyə yoxdur qərarım,

Sonda minnətçi edər göz yaşım ol xarə məni.

Mən sənin aşiqinəm, sən kimə uydun gözəlim?

Rəhm edib bəlkə əzəl, çəkdirəsən darə məni…

Bir neçə sətri düzüb qoşdu Vahid Mehman üçün,

Qəbul eylər, sanıram, etməz üzü qarə məni!

02.09.2017

Üyütdüm günləri dəyirman kimi,

Qaldı, baş aparan çax-çaxı qaldı

Nə umdum, ömrümə yazıldı nələr?

Dilimdə gileyi, ah-vahı qaldı.

Əkdiyim ağaclar vermədi bəhər,

Üzdü boğazımı acı bir qəhər…

Bu günü yaşadım elə bir təhər,

Üzun bir gecəsi, sabahı qaldı.

İstədim söz satam, alan olmadı,

Ciblərim boş qaldı, kalan olmadı.

Vallahı, bir qazanc-filan olmadı,

Borclarım uzun bir siyahı qaldı.

Vahid, ağ günlərim dara çəkildi,

Üstünə kədərli qara çəkildi…

Sevincli günlərim hara çəkildi?

Əlimdə çox ağır günahı qaldı.

Murov, səndən gileyliyəm,

Zirvələrdə qarın hanı?

Quzeylərin sənə qalsın,

Güneylərdə barın hanı?

Döyəclədik nala-mıxa,

Yurd-yuvamız çıxdı yoxa…

Qaldıq sənə baxa-baxa,

Heç demədin varın hanı?

O tərəfin Göyçə eli,

Bol-bol bitir həsrət gülü…

Kim ovudar bu könülü,

Soruşanda yarın (1) hanı?

Kəlbəcərinm əsir-yesir,

Yollarını yağı kəsir…

Xaçın, Tərtər umur, küsür,

Vətən oğlu, yarın hanı?

Hanı mənim elim, obam?

Zülfüqarlı, Dəmirçidam,

Başlıbelim, başsız qalam,

Soruşacaq bir gün babam-

Ağkilsədə (2) gorum hanı?

1.

Aşıq Haşım Qubalı

Bu köhnə divarlar nələrə şahid,

Acı xatirələr indi bal dadır.

Aşığın sözünə çox uyma, Vahid.

Hər şeyi çatır da…

Bizi aldadır!

Xaçmazdan Qubaya beş addım yoldu,

Yolunun üstündə tikanmı boldu?

Gəlib – gedəni yox, ayı il oldu,

Ata ocağının gözü yoldadır.

Günə-güzərana olmuşuq əsir

Başda duman gəzir, soyuq yel əsir.

Ümidsiz sabahlar ümidi kəsir,

Neyləyək, başımız qalmaqaldadır.

Aləmə bəllidir sözün söhbətin,

Dost-tanış yanında çoxdu hörmətin.

Yadından çıxmayır ilk məhəbbətin,

Yarası sinədə, adı qoldadır.

Aşıq, çox bicliyə qoyma özünü,

Qoy Vahid söyləsin sözün düzünü,

Nə yaş, nə də zaman əyməz dizini,

Qocaldım deyirsən, gözün xaldadır.

Aşıq Haşımın Qubadakı evindən açılan mənzərə

Yadındamı, səni harda görmüşəm,

Kövrək təbəssümlə könül vermişəm.

Şamama üzmüşəm, nar da dərmişəm

Haşımam bax, həmin bağındayam mən…

Oxuya bilmirəm, başım qarışıq,

Zərif misralarla tufan edirsən.

Bağbandan icazə aldınmı, aşıq?

Ya bəlkə xəbərsiz talan edirsən.

Təzə sevdalara düşdünmü yenə,

Hicrana, vüsala dözərmi sinən;

Əgər verilibsə bir özgəsinə,

Vallahi, nahaqdan qan – qan edirsən.