Vahi̇d Çəmənli̇ - Bu yay da belə keçdi̇. Şerlər

İmanın, dözümün sınaqdan keçir!

Oddan mələk yaratdın,

Dedin Şeytandı, Allah.

Çərxi-fələk yaratdın,

Dedin zamandı, Allah.

Sudan cahan yaratdın,

Dedin yalandı, Allah.

Torpaqdan can yaratdın,

Dedin İnsandı, Allah.

Yaratdın da yaratdın…

Sonra da bu İnsanı,

Sonra da bu Şeytanı,

Birlikdə Yerə atdın.

Ya məni oddan qoru,

Ya suya döndər, Allah…

Anlamadım mən səni,

Bir izah göndər, Allah!

Qarabağ, ay mənim muğam beşiyim,

Həsrətin əlindən gəlmişəm zara.

Qarabağ, ay mənim evim, eşiyim.

Necə boyun əyim bu sərt rüzgara?

Qırıq ümidimi apardı sellər,

Yol tapa bilmirəm qoca dağlara.

Mənə xəbər verin, ay əsən yellər,

Nə zaman yetəcək əllərim yara?

Dəmir qayalara yazdım adımı,

İndi kimlər yazır adını ora?

Ey Tanrı, özümə qaytar odumu,

Qoyma bu dərd gedə mənimlə gora!

Azərbaycan Ordusunda layiqli döyüş yolu keçən dostum Mail Adilova həsr edirəm

Mail Adilov

Kəlbəcərin igid oğlu, alqış sənə,

Qarabağda tufanlara gərdin sinə,

Ürəyində odun – közün çətin sönə,

Dağlar oğlu, dağ vüqarlı Mail dostum.

Sən döyüşdə ər igidsən, ər oğlu ər.

Güllə özü qorxar səndən, yolun əyər.

O gün olsun, Azərbaycan çalsın zəfər,

Dağlar oğlu, dağ vüqarlı Mail dostum.

Elimiz bir, yurdumuz bir, canımız bir,

Damarlarda coşa gələn qanımız bir,

Adımız bir, şöhrətimiz, şanımız bir,

Dağlar oğlu, dağ vüqarlı Mail dostum.

Zirvələrə boylanıram,

Hər tərəfi ağ görünür.

Yamaclarda dolanıram.

Gül-çiçəkli bağ görünür.

Qaçhaqaçda keçir ilim,

Yanır əlim, yanır dilim.

Yurda həsrət qalan elim,

Sinənizdə dağ görünür.

Sözlərini uda-uda,

Əcəb məni saldın oda,

Versə də çox günün bada,

Vahid hələ sağ görünür.

Özünə Tanrıdan uğur dilə sən,

Hər sözün ürəyə toxunub gedər.

Yaxşılıq eləsən bircə gilə sən,

Birə min əvəzlə oxunub gedər.

Şirin ol, əziz ol, acılıq etmə,

Sakit, təmkinli ol, qoçuluq etmə,

Uğursuz bir yola yolçuluq etmə,

Üzünün abırı arınıb gedər.

Arifsən, sirrini saxla dərində,

Zəhmət çək elinin xeyir-şərində…

Halal qazancında, alın tərində

Varlığın su kimi durunub gedər.

Gör-götür dünyası bizi xar etdi.

Şöhrətə hərislik kimə yar etdi?..

Aləmi başına kim ki dar etdi,

Dikəlməz, zəlil tək sürünüb gedər.

Ay Vahid, mərd yaşa, təmiz ad qazan,

Bir kimsə dalınca deməsin nadan…

Varlı da, kasıb da qoca dünyadan.

Beş arşın kətana sarınıb gedər.

Şairlik qəlb yanğısıdı,

Onu addan-sandan umma.

Göz yaşı can acısıdı,

Dərd çəkməyən candan umma.

Haqdan dolu olsa sinə,

Odu, nuru çətin sönə…

Qoy, adı xalq versin sənə,

Onu bəydən, xandan umma…

Vahid, arzun açmaz çiçək,

Tər tökməsən ətək-ətək.

Şan-şöhrəti sədəqə tək,

Gəl, sən ondan-bundan umma

Sahillərdə misqal-misqal böyüyər,

Yağışlarda, dumanlarda gecələr.

Enər bir gün göy dənizin qoynuna,

Dəryalarda, ümmanlarda gecələr.

Şahə qalxan dalğalarla oynayar,

Vuran, yıxan dalğalarla oynayar,

Dağdan uca dalğalarla oynayar,

Neçə sirli zamanlarda gecələr.

Üfüqlərdə alovlara qalanar,

Mamırlara, mərcanlara bulanar;

Bu dünyanı dəniz-dəniz dolanar,

Yenə doğma limanlarda gecələr.

Vahid Qazı

Sən sevgimə irad tutub, qınadın,

Barı özün vəfasız tək qınanma.

Çəkdi yüz yol imtahana inadın,

İnadımdan əsər qaldı, – inanma!

Öz əlinlə bəzəmişdin yaxamı,

Nişan yerin, hədəf yerin yaxamı?

Naz – qəmzənlə çıxarmısan yuxamı,

Ocaq olub sinəm üstə qalanma.

Mətləbimi ürəyimdə ürəyimdə gizlərəm,

Gecə – gündüz kölgə kimi izlərəm…

Vədə versən, ömür boyu gözlərəm,

Bir şərtinən, nə zamansa gəl amma!

Yenə də bahar gəldi.

Bu neçənci bahardı?

O başqa bahar idi,

Bu da başqa bahardı.

Kimlər mənə yar idi,

İndi kim mənə yardı?..

O baharda rəngbərəng,

Neçə çiçəklər vardı.

O baharda yağışlar

Başqa cürə yağardı.

O baharın atəşi,

Alovu, közü vardı.

O baharın göyləri,

Səma boyda olardı.

O baharda gözəllər

Necə xonça bağlardı.

O baharda gözlərim

Bir gözəli arardı…

O başqa bahar idi.

Bu da başqa bahardı.

O baharım qeyb oldu,

Sinəmdə odu qaldı.

Gözümdə nuru qaldı,

Dilimdə adı qaldı.

O bahar bircə əlçim,

Bulud tək keçib getdi.

Qərib durnalar kimi

Ömrümdən köçib getdi.

Qapqara saçlarıma

Ağappaq lələk saldı…

O başqa bahar idi,

O bahardan nə qaldı?

20 yaşında bir xatirə dəftərinə yazdığım şer.

Bütün yolu yalnız səni düşündüm,

Xəyalımda cilvələndi xəyalın.

Bir ümidin nəşəsindən isindim,

Sevindim ki, keçib gedər məlalın.

Necə qıyım qəlb ağlaya, göz dola,

Gizli-gizli ürək yana, qovrula,

Günəş ola,

yağış ola,

gül sola,

Necə məni yandırırdı bu halın…

And verdim ki, xoş xəbərlə dönəsiz.

İnsafdımı, parlamamış sönəsiz…

İnanırdım, xəzan gəlməz vədəsiz,

Bulud tutmaz tər üzünü hilalın.

Necə gözəl başa çatdı imtahan,

Məğrur çıxdın neçə qara qorxudan.

Gəncliyini qorumağa hər zaman.

Çox istərdim, çata əqlin, kamalın.

Öz bəxtinə əlindədir ixtiyar,

Arzularla yaşa azad, bəxtiyar,

Unutma ki, hər bir dərdə əlac var,

Əlacı yox təkcə Vahid bihalın…

Gəl, qayıdaq ömrümüzün,

O qayğısız, şən çağına.

Bir də ataq özümüzü,

O ilk eşqin qucağına.

Geri dönsün on beş yaşın,

Sevincimiz coşub daşsın,

Acıq verək soyuq qışın,

Şaxtasına, sazağına.

Nanə, yarpız dərə-dərə,

Uçaq xəyal uçan yerə,

Yenə də dırmaşaq hərə,

Bir ağacın budağına…