Vahi̇d Çəmənli̇ - Bu yay da belə keçdi̇. Şerlər

Hə indi gələk yuxuya – hər gecə yuxumda görürəm ki, reallıqda gördüyüm bu topalar kimi topanın üstündən keçib Tək Söyüdün yanından sevinə-sevinə kəndimizə tərəf gedirəm, qəflətən üzümlükdən çıxan öz əsgərlərimiz məni tutub saxlayırlar ki, bəs, sən qayda-qanunu pozmusan belə olmaz. Kor-peşiman yuxudan oyanıram. Səhərə qədər də yuxunun təsirindən çıxa bilmirəm, deyirəm, elə bu saat gəlib məni aparacaqlar. Indi mənim qardaşım, bizimki qalıb ancaq, Allaha. Uca Yaradan özü bizə kömək olsun.

Bu işlər düzəlsin, Sənin bu söz ağacın da ən hündür budağının lap ucunda bir zəfər nəğməsinin tumurcuğu tutsun, İnşaallah…

Var ol, qardaşım, Allah uzun ömür, can sağlığı versin, yaz, yarat…

02.08.2018.

Bakı.

Hörmətlə: Zaur Ustac.

Vahid Çəmənli Ziyəddin İsgəndərov adına Ağdam rayonu, Çəmənli kənd orta məktəbin müəllim kollektivi arasında (Ayaq üstə duranlardan sağdan 5-ci Məktəbin Direktoru Taleh Nuruyev)

Hüzuruna gəlmişəm,

Lə ilahə İlləllah.

Sənə könül vermişəm,

Səndən dönmərəm billah.

Eşqim, amalım QURAN,

Məhəmməd Rəsulallah,

Məhəmməd Həbibullah,

Dostlarım – Haqq dostları,

Əhli Beyti Nurullah,

Lütvünlə məsud elə,

Kərəm eylə, Ya Allah!..

Sənsiz olsam Ya Həkim,

Sənsiz olsam Ya Əziz,

Ərşə çıxan ahımı,

Söndürə bilməz dəniz…

Nəsib eylə, yaşayım

Həyatımı tərtəmiz,

Sızlayan yaralara

Məlhəm eylə, Ya Allah!!!

Səndən başlar dirilik,

Əvvəli, Axiri sən…

Sən Xaliqsən, sən Qüddüs,

Həyatın təməli sən…

Sən Əzimsən, sən Xəbir,

Əliyyü, Vəliyyü sən…

Məni yolunda sabit

qədəm eylə, Ya Allah!!!

Nə qədər dünyaya insanlar gəlib?

Milyondan birisən Çəmənli Vahid.

Əvvəlin bəllidi el arasında,

Sonun nə olacaq, nə bəlli, Vahid?

Yurdunu, elini, obanı tanı,

Yolunda mərdanə ver şirin çanı…

Damarda kim tutar çağlayan qanı?

Çox vermə özünə təsəlli, Vahid!

Ürəyim kövrəlib yenə bu axşam,

Suallar önündə çaşıb qalmışam…

Sönərmi meh ilə haqdan yanan şam?

Edər ürəklərdə təcəlli, Vahid.

Hər xalqın öz əsli, öz nəsli, boyu,

Əsli olmayanın quruyar soyu.

Mənim də xalqımı əsrlər boyu

Yaşadar neçə düz əməlli, Vahid.

Özün də, adın da haqdır, uludur,

Yaz, yarat, nə qədər canın suludur.

Dünyanı sevəni dünya unudur,

Yapışma dünyadan dördəlli, Vahid!

Mənim ana dilim, ulu Türk dilim,

Səni gözüm, könlüm anbaan çəkir.

Bu dildə deyənə, yazana qurban,

Hər sözü, cümləsi şöhrət, şan çəkir.

Bu dildə edəsən yar ilə ülfət,

Dost ilə dəyərli, mənalı söhbət…

Şair, qələminə, təbinə qüvvət,

Hər sözün canımdan sanki can çəkir.

Hər sözün öz dadı, istotu, duzu,

Hər sözdə min gözəl işvəsi, nazı,

Nəğməmdə Ələsgər sazı, avazı,

Üzeyir bəstəyir, zilə Xan çəkir!

Rəbbim dil verməyib, dürr verib bizə,

Maşallah, nəmxuda, gəlməyək gözə…

Sanki bal qatılıb kəlməyə, sözə,

Bu şəkər dadını Vahid, qan çəkir.

Ağdamıma həsrət qaldı gözlərim,

Ahıl çağım, nə ağrılı zamandı.

Ağdama yox, Quzanlıya sığındım,

Məni düzgün anlayın haa, amandı.

Quzanlı da öz yurdum, öz məskənim,

Üçoğlana kəm baxana min qənim,

Zəngişalı, Mahrızlı da Vətənim,

Ürəyimdə nəğmə dolu ümmandı.

Xındırıstan Zakirimin Vətəni,

Canım – gözüm, heç qınama sən məni…

Çəmənlimin zümrüd düzlü çəməni,

Hər gülünə göz yaşlarım damandı.

Əfətli də, Çıraqlı da öz qalam,

Baharlı da hikmət qalam, söz qalam,

Mirəşellim, – kövrəlirəm az qalam,

Adın – sanın dilimizdə dastandı.

Qaradağlı, Sarıcalı tağbəndim,

Düşmənlərin boğazında kəməndim,

Oğulların oylaqlarda şir əmdi,

Dör bir yanın bağ – bağatdı, bostandı…

Ağdam yoxdu, yurdum qalıb dirəksiz,

Ürəyim yox, necə dözüm ürəksiz…

Mən razıyam qalım susuz, çörəksiz,

Amma görüm, Ağdam azad Ağdamdı!

Bircə gün dərdinlə tənha qalmadın,

Demə, nə dost oldu, nə yoldaş oldu.

Soruşdum çarəni obadan, eldən,

İçimdə çöx böyük bir təlaş oldu

Kimsədən bir kəlmə gəlmədi cavab,

Suallar bağrımı eylədi kabab…

Dedim hayan olum, qazanım savab,

Nəfsimlə ağrılı bir savaş oldu.

Davalar, dərmanlar vermədi fayda,

Sən demə, Tanrıdan beləymiş qayda…

Şam kimi əriyib soldun üç ayda,

Qayğılı ömrünün sonu boş oldu.

Yalvardım, Ya Rəbbim, budumu fəhmin?

Səndəmi susursan, yoxdumu Rəhmin?

Geriyə dönüş yox, elədim təxmin,

Sinəmdə çırpınan ürək daş oldu.

Nə ağla, nə sızla Ay Vahid, dayan,

Gedənə hər bir iş ayandı, ayan…

Tapılsa dünyada səni bir duyan,

Onda utanma, de, mənə xoş oldu.

Dərdli ananın bu şəklinə biganə qalmaq olmur. Gərək daş olasan ki, əriməyəsən. Bilmirəm, niyə, amma bu şəklə baxdıqca ürəyimdən kağıza bu sətirlər axdı.

Ürəyimi sıxan dağlar,

Uzağın yaxın oldumu?

Üzü bəri baxan dağlar,

Qoynuna axın oldumu?

Bir el vardı, görən oldu?

Hamı pərən – pərən oldu…

Kimlər gülün dərən oldu?

Gül pəmbə taxtın oldumu?

Hanı sənin qızıl vaxtın?

Niyə belə döndü baxtın?

Arxamızca qəmli baxdın?

Baxmağa vaxtın oldumu?

Göz-görəti düşdük oda.

Canım dağmı düşdü yada?

Sənə demədik əlvida,

Həsrətlə baxdın, oldumu?

Başımızı versək belə,

Qayıdarıq əziz elə!

Bir də gördün gülə – gülə,

Yollara çıxdın!

Oldumu!

17.08.2018

Gözlərim doymadı xatirələrdən,

O bahar,

o bəhər dünən oldumu?

Cavanlıq ulduz tək parladı, söndü.

Hüdudsuz göylərdən enən oldumu?

Keçirdim günləri yarıyuxulu,

Ağ bəxtim bu qara nəfsimin qulu…

Elə ilk döngədə itirdim yolu,

Qayıdıb yoluna dönən oldumu?

Dağ dağa söykənər dağ olar Allah,

Bağ bağa baxanda bağ olar Allah,

Sözünə söz desəm ağ olar Allah,

Önündə bir kəlmə dinən oldumu?

Könüldən könülə yol salmaq çətin,

Gərək itməyəydi bir an diqqətim,

Yəhərsiz, yüyənsiz qalan diqqətim,

Təzədən atına minən oldumu?

Ay Vahid, bilmirsən bu hansı çağdı?

Çox şükür Allaha, can hələ sağdı…

Payız yağışları qəlbinə yağdı,