Васіль Зуёнак - Вызначэнне

Здесь есть возможность читать онлайн «Васіль Зуёнак - Вызначэнне» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Город: Мінск, Год выпуска: 1987, Издательство: Мастацкая літаратура, Жанр: Поэзия, на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Вызначэнне: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Вызначэнне»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

У новую паэтычную кнігу лаўрэата Дзяржаўнай прэміі БССР імя Янкі Купалы i прэміі Ленінскага камсамола Беларусі Васіля Зуёнка ўвайшлі вершы пра нашага сучасніка,— чалавека-працаўніка, закаханага ў сваю зямлю, у яе прыгажосць, чалавека сціплага i душэўна шчодрага. Лірычны герой паэта глядзіць у сённяшні дзень вачамі памяці, вачамі перажытага народам у гады суровых выпрабаванняў, i таму ён у адказе за будучыню, за мір на зямлі.

Вызначэнне — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Вызначэнне», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

* * *

При народе, в хороводе

Парень девушку обнял,

А девчонке стыдно стало,

Стала плакать и рыдать...

З рускай народнай песні

Цяпер усе, як паэты:
Пачуццяў сваіх не хаваюць.
Дзяўчат перад белым светам
І ціскаюць, і абнімаюць.
Вісус вусаты вісне,
Як хмель на тыніне тонкай,—
Стыдаешся, то адвярніся
І дэфеліруй з жонкай...
Абранніцы пры народзе
Рукамі хлапцоў аплятаюць...
І позіркі людзі адводзяць:
Паэзія... ды не тая...

ДЗЕТДОМАЎЦЫ

Чародкай вераб'інай
Дзяўчынкі, хлапчукі.
Палонілі машыну —
Аўтобус гарадскі.

А людзі не ўсміхаліся,
Як водзіцца заўжды,—
Маўчалі ці шапталіся,
Як ля чужой бяды...

Гарэзліва-няўтомныя,
Каленкі ў сіняках —
Сучасныя дзетдомаўцы,
Сіроты пры бацьках,—

Якія вы ўсе розныя
І як падобны ўсе...
Настаўніца пагрозліва
Вачыма гурт пасе.

Паправіць — то каўнерык,
То банцік-матылёк...
А я — вачам не веру,
А я — гляджу здалёк:

Я помню вас, дзетдомаўцы —
З агню, з-пад куль, з вайны,—
Вядомых, невядомых
Бацькоў сваіх сыны.

Вы імі ганарыліся,
Хоць i не зналі ix...

Стаіць хлапчук, жывы ліс.ток
Бацькоў сваіх чужых...

Чупрыну непакорную
Пакінуў белы госць...
I жоўтыя, i чорныя
Таксама трохі ёсць...

Хто ён? Баксёр плячысты?
Піжонскі элемент?
З машной тугою выстар?
Курсант альбо студэнт?..

Адна душа сказала б...
Ды не пачуеш ты:
Душа стаіць вакзалам,
I тлумным, i пустым.

Тут ад цябе запорамі
Замкнёны дзверы ўсе...
І маладосць заворваюць
Маршчыны пакрысе.

Каханне разбасячана,
І хто бярэ віну,
Што ў нас дамы дзіцячыя
Растуць, як у вайну?..

Прыпынак. Без прынукі
Спяшаюцца яны —
Дзетдомаўцы-унукі,
Дзетдомаўцы-сыны.

Шчабечуць, нібы птушкі,
Ажно зямля пяе —
Дзетдомаўкі-дачушкі
І ўнучкі... А чые?..

Ці злога, ці наіўнага
Кахання
гурт ідзе...
І мама калектыўная
Той ланцужок вядзе.

ДВА ПОЗІРКІ

Болей сонца не засвеціць,
Як вясной было i летам.
Хто сагрэе, хто прывеціць?
За акном — сканчэнне свету:
Ён ідзе, а я гляджу...

Замятае след завея,
І зіма — абдымкі насцеж,
Стыне сэрца і нямее...
Ах, вярнуць бы тое шчасце:
Я іду, а ёй — глядзіць...

* * *

Заснежаная леснічоўка,
На пяць вянцоў — ледзяшы.
Ні гуку... І раптам шчоўкнуў
Хтосьці ў напятай цішы.
І раз, і другі, і трэці...
Я позіркам да вершалін
Бяроз перабраў усё вецце,
Абшарыў лапы ялін.
Магчыма, злуе вавёрка,
Што ў царства яе зайшоў?
Ці клёст завіхаецца вёрткі,
Кормячы малышоў?..
А праз хвіліну якую
Я сам з сябе рагачу:
Ды гэта ж я кроплі цікую
І пульс капяжа лічу!..
Праверыў: як мой — дакладна
Ў мінуту — семдзесят пяць.
Стаю — абвяснелы і рады,
А кроплі — на снег ляцяць.
І хоць над вечар марозік
Вяртаўся ў куток лясны,
Я знаў: вясна на парозе,
Здаровы пульс у вясны!
Хай снег таўчэ ў сваёй ступе,
Пяклуецца хай зіма,
Аднак — што вясна наступіць,
Сумненняў ніякіх няма!

НА ДАРОГАХ ВЯСНЫ

Хоць яшчэ на лютаўскім замку
Сонцам назапашаная клець —
А пагорак стылую шчаку
Падстаўляе весела пагрэць.

Сочацца з-пад снегу ручайкі,
І ад вераб'інай гаманы
Зазвінеў лядзяш — марозны кій
На дарогах маладой вясны.

* * *

У віхурным покруце дзён
Па астрагале ўверх дзярэшся,
Ставіш борці, a ўсё не відзён
Рой жаданы з твайго паднябесся.

У бары ад сасны да сасны
Ходзіш з лесвіцай той сукаватай...
Сняцца борцям мядовыя сны,
Мне — гасцямі поўная хата.

І частую ўсіх весела я —
Па калейцы й гуртом — без прымусу.
Кожны госць — гэта песня мая...
Заклікаем сяброўскім хаўрусам:

Сонца, сонца,
Хадзі пад аконца:
І табе ёсць мёду
Поўная калода!..

Адлятаюць мядовыя сны,
Hi кавалачка сонца ў аконцах...
Пачакаем новай вясны —
Мёд салодкі самы на донцы.

* * *

Спрачацца аб славе не будзем —
Гісторыя дасць адказ.
Адно толькі: добрым людзям
Насцеж i дзверы i час.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Вызначэнне»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Вызначэнне» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «Вызначэнне»

Обсуждение, отзывы о книге «Вызначэнне» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x