Shamsuddin Muhammad Hofiz Sheroziy - Hofiz Sheroziy

Dedim: Misr xirojin aylayur talab labing.
Dediki: Bu talabda bir oz ziyon aylayur.

Dedim: Kim ul — dahoning nuktasiga topdi yo‘l?
Dediki: Bu qissani ul nuktadon aylayur!

Dedim: Samad-la o‘ltir, sanamparast bo‘lma!
Dediki: Ishq unga ham, bunga ravon aylayur!

Dedim: Mayxona zavqi g‘amni olur dildin.
Dedi: Yaxshidur ulkim, dil shodmon aylayur!

Dedim: Sharobu xirqa mazhabga odat ermas.
Dedi: Qabul mazhabi piri mug‘on aylayur!

Dedim: La’li labingdin men keksaga ne suddir?
Dediki: Bo‘sa boldur, ul navqiron aylayur!

Dedim: Qachon xoja hajla tomon borgay?
Dedi: Qachonki oy-u Zuhro qiron aylayur!

Dedim: Duoyi joning etmak Hofizga shondir!
Dedi: Yetti osmon duoyi jon aylayur!

Bir dilbari jononimiz oldi-ku dilu jonimiz,
Oldi-ku dilu jonimiz bir dilbari jononimiz.

Bersa o‘pich jononimiz qayta tirilgay jonimiz,

Qayta tirilgay jonimiz, bersa o‘pich jononimiz.

Chin ravzai rizvonimiz yor eshigin tuprog‘idir,
Yor eshigin tuprog‘idir chin ravzai rizvonimiz.

Bizning dili hayronimiz oshuftayu shaydosidir,
Oshuftayu shaydosidir bizning dili hayronimiz.

Ul Yusufi Kan’onimiz husn iqlimining shohidir,
Husn iqlimining shohidir ul Yusufi Kan’onimiz.

Sarvi bog‘u bo‘stonimiz zebo, kelishgan qomati,
Zebo, kelishgan qomati sarvi bog‘u bo‘stonimiz.

Shu Hofizi xushxonimiz fazlu kamol timsolidir,
Fazlu kamol timsolidir shu Hofizi xushxonimiz.

Qaytadi Kan’onga ul Yusufi sarson, g‘am yema!
Bir kuni g‘am kulbasi bo‘lgay guliston, g‘am yema!

Bo‘lma badbin —g‘amzada ko‘ngling ishi o‘nglangusi,
Toabad savdoli bosh qolmas parishon, g‘am yema!

Boshga tortarsan yana gul pardasin bo‘ston aro
Kelsa umring ko‘klami, bulbuli xushxon, g‘am yema!

Bu falak biz istagandek bir nafas aylanmadi,
Lek mudom bir xilda qolmas charxi gardon, g‘am yema!

Noumid bo‘lma, ilohiy sirga aqling yetmasa,
Ko‘p o‘yinlar, bilsang, ul pardada pinhon, g‘am yema!

Gar fano seli hayotingning asosini yiqar,
Nuh panohing bo‘lsa, kelsin, mayli, to‘fon, g‘am yema!

Ka’ba shavqida bisbonlarni qat’ esang agar,
Shox-tikan tilsa oyoqni, aylasa qon, g‘am yema!

Bizga yor hajri, raqib ozori, bas, qismat emish,
Holimizdan boxabar aslida Yazdon, g‘am yema!

Kimki sargardon bo‘lib, olamda g‘amxo‘r topmadi,
Oqibat bir mehribon topgay ul inson, g‘am yema!

Garchi manzil ko‘p xatarlik, garchi maqsad noayon,
Yo‘q biror yo‘lki, unga bo‘lmasa poyon, g‘am yema!

Bu faqirlik go‘shasi, tun xilvatida, Hofizo,
To ishing zikru duo, tahsili Qur’on, g‘am yema!

Do‘stlar bazmu visolin yodda tut!
O‘tgan ul kunlar xayolin yodda tut!

Bir vafoli do‘st topolmaysan bu kun,
Ul vafo ahli kamolin yodda tut!

Qildi g‘am achchig‘i og‘zimni zahar,
Jom jarangi, may zulolin yodda tut!

Men-ku g‘amga chora topmay yonaman,
Chorasiz holi maholin yodda tut!

Garchi do‘stlar men faqirni eslamas,
Har nafas do‘stlarni holin yodda tut!

Men balo domiga bo‘ldim mubtalo,
Haqparastlar sa’y-jidolin yodda tut!

Qoldi Hofizning siri aytilmayin,
Sirdosh ulfatlar jamolin yodda tut!

Jahonda bo‘ldi odat bevafolik,
Birovda yo‘q nishoni oshnolik.

Hunar ahli faqirlik hasratidan
Xasislar qoshida qilgay gadolik.

Bu kun har kimki donishmand jaqonda,
Unga qismat alamga mubtalolik.

Kishi johilu nodon bo‘lsa qancha,
Bu bozorda uning moli baholik.

O‘qib shoir chiroyli she’rlarini
Ko‘ngillarga ulashsa ro‘shnolik.

Tariqcha xayru eqson aylamaslar,
Sanoiydek agar she’ri safolik!

Kecha aqlim qulog‘imga shivirlar:
Chida, ketmas boshingdan benavolik!

Kel, ey Hofiz, bu pandni tingla jondan,
Ado qilgunicha she’rga fidolik.

Ey shom, ko‘yimiz sari guzar qil!
Ey tong, qolimizga bir nazar qil!

Tun zulmatida ezildi jismim,
Yo Rab, qora tunlarni sahar qil!

Ey tong yeli, ul sanamga aytgil:
Qurbonlaring sari guzar qil!

Hajring g‘amida agarchi o‘ldim,
Ey yor, meni o‘qingga sipar qil!

Qoshini kamonidan xazir bo‘l,
Noz-ishvasi o‘qidan xazar qil!

Maqsadga yetolmasang, ayo dil,
Jim bo‘l-u, so‘zingni muxtasar qil!

Yor vaslini, Hofiz, istar ersang,
Jon ber yo‘lida-yu, tarki sar qil!

Yor ishqi menga nihrli hayrat,
Yor vasli menga kamoli hayrat.

Vasli mayiga cho‘mish bas, oxir —
Ko‘rsatgusi yuz jamoli hayrat.

Bas, qolg‘usi na visol, na vosil,
Har qaydaki bor xayoli hayrat.

Tutmish yeru ko‘kni bir ovoza,
Eshitdim esa: savoli hayrat.

Tan berdi ulug‘ligiga butkul,
Kim angladi ne jaloli hayrat!

Hofizni vujudi boshdan-oxir
Ishq ichra emish niholi hayrat.

Dardim meni dildordan-u, darmon ham,
Dil bo‘ldi o‘shal yorga fido-yu, jon ham.

Husn ichra topilmas tengi yorni, ammo,
Ul ishqu muhabbatda shahi davron ham.

Qonimga emish tashna u — tutsin yodda:
Sindirdi-yu ahdini, unut paymon ham.

Men-ku yashirur erdim azal ishqimni,
Afsona emish el ichida, doston ham.

Bas, davlati vasli-ku muyassar bo‘ldi,
Albatta o‘tar ayrilig‘u hijron ham.

Yor husnining bir jilvasi ikki olam,
Undan yana ne paydo bo‘lar, pinhon ham.

Dunyo ishiga yo‘qdir ishonchim aslo,
Yurmaydi ra’yingga charxi gardon ham.

Oshiq cho‘chimas hech kishidan — may keltir,
Hech qozini qahri-yu, hukmi sulton ham!

Ul muhtasib yaxshi bilar: Hofiz — oshiq,
Shu mulki Osaf, davlati Sulaymon ham!

Eyki, doim o‘zingga mag‘rursan,
Bo‘lmasa aqling seni, mazursan.