Радыё Свабода - Галасы Беларусі — 2020

— Мне проста падабаецца парадак у краіне. Іншых кандыдатаў я ня вельмі разглядаю. Пра Ціханоўскага нешта чула. Мне здаецца, не зусім сумленна падымаць людзей. Мне мэтады яго не падабаюцца. Паводзіны яго не падабаюцца. Што падабаецца ў Лукашэнку? Гэты чалавек ужо даказаў вельмі многае.

„Ня буду па пунктах пералічваць“

— Вядома, так, пасьля працоўнага дня спэцыяльна прыехала, каб падпісацца. Гэта маё рашэньне, мая грамадзянская пазыцыя. Ня буду па пунктах пералічваць.

„Прывычка“

— Ішоў вось, бачу, што ўсе, і я таксама падышоў. За нашага бацьку прагаласаваць. Чым падабаецца, я нават не магу канкрэтна адказаць. Проста я ўжо прывык да яго. Прывычка.

„На пераправе“

— Я еду на дачу. Па дарозе вырашыла спыніцца. Чаму за яго? Таму што мы да яго прывыклі. Гэта стабільнасьць. Увогуле палова жыцьця майго прайшла пры гэтым кандыдаце. Чаго мяняць на пераправе перад пэнсіяй?

„Вы ўсе бандыты“

— Радыё Свабода? А не... У вас ніякай свабоды няма. Вы ўсё падманваеце. Ай, ідзіце вы. Я за Лукашэнку галасую. Я не хачу за вас галасаваць, вы бандыты ўсе. А ён правільны, наш прэзыдэнт, за яго будзем галасаваць.

„Колькі вам заплацілі?“

— Скажыце, колькі вам заплацілі за эфір? Вам ня сорамна прадаваць краіну? Мы ж ведаем, што вы фінансуецеся ня нашай краінай. А хто вам плаціць? Мы за нашага прэзыдэнта Аляксандра Рыгоравіча Лукашэнку. Бо мы любім нашу краіну, любім свайго прэзыдэнта, мы за мірнае неба над галавой. І сто працэнтаў не за тых вунь кандыдатаў, якія зьбіраюць вось гэтыя вось мітынгі ў час пандэміі і так далей. Гэта першы пікет за Аляксандра Рыгоравіча Лукашэнку. І паверце, ня ён яго ініцыяваў. Я даведаўся, што ён ёсьць і прыехаў сюды толькі таму, што я за гэтую краіну і падтрымліваю сёньняшняга прэзыдэнта, і падтрымліваю мір, які ў нас ёсьць, які мы можам так лёгка страціць, дзякуючы людзям, якія ня цэняць міру, яны проста хочуць захапіць гэтую ўладу і гэтую краіну… Каб дэстабілізаваць краіну, проста разбурыць яе. Нам што тут дрэнна ўсім жывецца? Ня ведаю, мне добра.

„На нашы грошы“

— Я чуў вашу размову з бээрэсэмаўцамі. Гэта ня важна, на якія грошы вы працуеце, на амэрыканскія, расейскія. А вось на чые грошы гэта ўсё звозіцца? На нашы. Гэтыя ўсе паказухі, парады?.. Лукашэнка набраў, зь ягоных жа словаў, 200 тысяч подпісаў. Навошта вось гэта тут ладзіць?

„Гэты пікет — фэйк“

— Я сёньня маску купіў. Думаў, тут дадуць задарма, не далі. Ня буду подпіс ставіць, паеду. Гэты пікет — фэйк. Бачна, што яны прыехалі не па сваёй волі. Аўтобусы тут пад’яжджаюць.

„Шмат мутных хлопцаў“

— Глядзіце, яны выходзяць, становяцца ў чаргу, пад’яжджае аўтобус, яны зьяжджаюць. Вунь ужо тры аўтобусы ад’ехалі. Стаць у чаргу, сумовіцца зь людзьмі, вядома, хацелася б, але тут шмат мутных хлапцоў з камэрамі.

„Быкі 94-га“

— Я з 94-га году галасую за нашага кандыдата. Галасую і галасую. Радуе краіна, у якой я жыву, бо ведаю, якія яшчэ бываюць варыянты. Вы ня помніце быкоў 94-га году і пачатку 90-х. А мы іх помнім. Я помню, хто камандаваў жыцьцём у пачатку 90-х. І з таго часу не прыходзілі, не патрабавалі. Так што ўсё нармальна. Мы з вамі розныя. Вы як іншаплянэтнікі.

„Патрабавалі здаць панчохі“

Натальля Гарачка, праваабаронца:

— Мяне затрымалі 5 чэрвеня каля Камароўскага рынку, дзе я праз тэлефон вяла стрым у інтэрнэт. Затрымалі людзі ў цывільным. Яны назваліся расейскім ФСБ, але адвезьлі мяне ў Цэнтральнае РУУС.

11 дзён я адседзела ў ізалятары часовага ўтры­маньня, а не, як раней, — у цэнтры ізаляцыі правапарушальнікаў. Згодна з пастановай суду аб зьдзейсьненым правапарушэньні — удзел у несанкцыянаванай масавай акцыі — мяне павінны былі ўтрымліваць у ЦІП.

Фармальна мы лічыліся за ЦІП, але разьмясьцілі мяне ў будынку ІЧУ, казалі, што ЦІП перапоўнены. І гэтак ня толькі мяне. Па маіх зьвестках, Паўла Севярынца, Вольгу Мікалайчык ды некаторых іншых таксама ўтрымліваюць у будынку ІЧУ.

Вольга Мікалайчык да першых 15 сутак атрымала яшчэ сама меней два такія ж тэрміны. Але я не ўяўляю, як там столькі можна вытрымаць, бо ў параўнаньні з былымі часамі там цяпер канцлягер. Да мяне падсадзілі жанчыну з вошамі, і ў выніку, каб засьцерагчыся, я мусіла спаць на голай лаве.

Усе 11 дзён арышту я трымала галадоўку. І я не адна абрала такую форму пратэсту. На паверсе, дзе ўтрымлівалі тых, каго прывезьлі ў ізалятар пасьля 8 чэрвеня, галадоўку абвясьцілі больш за 10 чалавек. Пераважна гэта мужчыны.