StaVl Zosimov Premudroslovsky - Bleachtaire Crazy. Bleachtaire greannmhar

– Sea, mo thiarna. – Donald Isoldushka agus knelt. Bhí a ceann sruthlaithe le ceann a fear céile ina sheasamh ar an mbord. Agus ní dhéanfadh méid a gceann a bheith ina luí ar aon phimiméir: Bhí a ceann cúig huaire níos mó ná é.

– Maith go leor, bíodh sé liom, maith dom, tóg an tseanmháthair seo amach doras an phóirse. Níl, níos fearr ar shiúl ón both. Is maidin é agus gheobhaidh duine í.

Thóg an bhean chéile an corp agus rinne sí é nuair a d’ordaigh an t-úinéir. Tar éis an tsaoil, d’oibrigh sí freisin mar theicneoir teicniúil, mar ghiúróir agus mar rúnaí cúnta le céim tochta sinsearaí. Nóiméad ina dhiaidh sin d’fhill sí agus shiúil sí, ag dul go dtí an tábla.

– Chaith mé í thar an gclaí.

– An amadán tú nó rud éigin? Is sean-phlandaí é seo. Fíor, ina shuí. I mbeagán focal – an tuaradh.

– Itheann tú. – tharraing an bhean suas an pláta.

– Nílim ag iarraidh. Ba chóir duit é a chur ar mo phláta. Cén cineál bia é? Tóg amach é, lig do na páistí ithe suas. Ní inseoidh dóibh cad a d’ith mé. Agus ansin dímheas siad.

– Sin ceart, má tá fraochÚn agat as do bhéal. An gá duit do chuid fiacla a scuabadh nuair a ghlanadh tú iad, céad bliain ó shin? – bhailigh an bhean chéile na miasa ón mbord agus chuaigh sí go dtí an leath cónaithe den both.

– Bí ciúin, bean! Cad a thuigeann tú i mboladh? Maith go leor, – Chaith mé mo mhuinchille le crumbs agus titeann mé ón tábla. – Cad ba mhaith liom a rá. Mar sin, déan réidh le dul chuig Peadar.

– Cén fáth?

– Ó, comhghleacaí, tá gnó tromchúiseach nua againn. Gcéad dul síos!

– An bhfuilimid á n-aistriú chuig St Petersburg? – Tharraing Harutun a chuid gruaige amach as a chuid nostrils, bhí áthas air agus bhí cána air.

– Níl, tóg é. Scrúdóimid ábhar tromchúiseach, agus ní dhéanfaimid póca timpeall ar na seideanna, ag lorg sicíní agus tarbh caillte. Agus ansin, nuair a gheobhaimid é, aistreoimid níos airde…

– Cá bhfuil sé ar neamh?

– Amadán, níl aon chathair sa spéir, Go Meiriceá.

– Agus cad a bheidh á lorg againn? Cad is gá a fháil chun sinn a chur chuig Meiriceá?

– Lorgóimid an srón…

– An srón? – Níor thuig Harutun.

Dreapadh Ottila ar an mbord agus shiúil sé ar an taobh eile, níos gaire don Chorpor. Shuigh sé síos agus dangled a chosa, labhair sé leo.

– Bhuel, go hachomair.. – thosaigh sé i leath-ghuth.

– Agus cad, i gcogar ansin?

– comórtas Nerd. Is féidir leis na Feds an cás seo a thabhairt ar shiúl.

– Ahhh! Thuig mé an datha.

– Mar sin, an muinchille. Heh, cool! Is “datha” mé agus is “muinchille” thú. Agus cuirtear an datha isteach sa chumasc. Hahaha Tá sé greannmhar

– Uimh. Chuir siad piléar isteach sa datha.

Cad é, cliste? Agus tá a fhios agat go bhfuil gach duine inár dtír cliste – bocht agus bocht. Ar mhaith leat difríocht a dhéanamh? Ansin éist, ní mhíneoidh mé faoi dhó. Ní bhíonn áit naofa folamh riamh. Agus d’áit, ní hamháin an Naofa.. An bhfuil a fhios agat cé mhéad duine dífhostaithe inár sráidbhaile atá ag iarraidh tú a chur ar do shaoráit?

D“éirigh le Harutun a shúile a dhoirteadh as eagla agus deora sochraide.

Tá brón orainn, datha, ní chuirtear piléar isteach sa chum, ach datha.

– Bhuel, ansin chuala, cá mhéad, a mhíneoidh mé go hachomair: Eeee… ar léigh tú Gogol?

– D'ól sé mogul.

– An bhfuil tú ag cur mo chroí orm?

– Bhí sé greann. Bhreathnaigh mé ar scannáin lena rannpháirtíocht.

– Go maith. An bhfaca tú scannán faoi NOS?

– Maidir lena shrón?

– Bhuel, ní faoi mise? … – Léim Ottila as an mbord, – Humor arís?

– Mnn, tá! – sheas an seanfhear ar aird. D’fhéach Ottila ar groin an choirpigh agus, le súile toirtiúla, ardaigh sé a cheann, ag caitheamh a chinn go deireadh agus gan ach plexus codlata.

– Suigh fucking!! d’éalaigh sé. Shuigh an corporal ar dtús.

– Chuimhnigh mé. An datha… seo nuair a chaill an fear a shrón…

– Cuimhne?

– Sin ceart!!

– Mar sin beimid ag lorg air. Féin … – Agus phota Ottila a mhéar ar an tsíleáil. – d’iarr mé orm ar feadh leath lae. D’iarr sé go mór orm féin go nglacfainn féin leis an gceist seo. Mar sin, bhí smacht phearsanta agat.

– Dia?

– Níl, maíonn tú, Marshal. Nuuu, ár ndia. Dúirt sé nach bhfuil aon cheann fiúntach ann … – Léim Ottila ar a ghlúine, ag seasamh faoi fho-alt agus ag glacadh smacht ar an scéal.

– Agus conas a fhéachaimid air. Is scéal é seo?! Thairis sin, fuair siad bás.

– Cé hiad?

Dreapadh Ar Líne. Suímh séos agus dangled a chosa, labhair sé leo.

– — Bhuel, go hachomair.. – an sé i leath-ghuth.

Agus- Agus cad, i gcogar ansin?

– comórtas Nerd. An féidir leat dul chun cinn.

– Ahhh! Thuig mé an datha.

– Mar sin, muinchille. Heh, cool! Is é “datha” mé agus is “muinchille” thú. Agus cuir datha isteach sa chumasc. Hahaha tá sé greannmhar

– Uimh.. \ T

Cad é, cliste? Agus an bhfuil aon duine agat? Ar mhaith leat a? Ansin éist, ní mhíneoidh mé faoi. Ní in áit naofa folamh Ria. Agus d’áit, ní do chuid an t-aofa.

D“éirigh le Harutun a shúile agus a dhírigh ar eagla agus sochraide.

Ach datha.

– Bhuel, ansin chuala, cá mhéad, a mhíneoidh mé go dtí seo: Eeee… ar léigh tú Gogol?

– D'ól sé mogul.

An bhfuil tú ag cur mo chroí?

– Bhí sé sé greann. Bhreathnaigh mé ar scanáin lena rannpháirtíocht.

– Go maith. An bhfuil tú faoi scannán?

Maidir le?

– Bhuel, ní faoi mise? … – Léim Ottila mar mbord, – Humor arís?

– Mnn, tá! – aimsigh an seanfhear ar aird.. \ Ttá sé.

– Suigh fucking!! d’éalaigh sé. Seol corporal ar dtús.

– Chuimhnigh mé. An datha… seo?

– Cuimhne?

– Sin ceart!!

– Mar sin beimid ag lorg aer. Agus phota Ottila a mhéar ar an tsíleáil. – d’iarr mé orm ar feadh leath lae. D’iarr sé go mór orm féin. Mar sin, bhí.

– Dia?

Níl, níl, maíonn tú, Marshal. Nuuu, ár ndia. Ar an scéal. \ T

– Agus conas a fhéachaimid aer. An bhfuil scéal é seo?. \ T

– Cé hiad?

– Bhuel, fuair na príomhcharachtair bás ó shin… agus is é Gogol an príomhfhinné, mar an gcéanna… go maith, marbh. Ní greann é seo.. Ahhh?

– Amadán. – Léim an fabht as lap Incephalopath. – Beimid ag lorg séadchomhartha ar bhord copair a goideadh. Daoine gan dídean nó crooks. Mar an gcéanna, séadchomhartha NOSU, agus b’fhéidir… seandachtaí.!?

– Agus cé a fhanfaidh anseo?

– Isolde agus Izzy den chuid is mó.

– An bhfuil sé fós beag?

Níl aon rud beag, bhí aithne agam ar bhean ina bhlianta cheana féin.

– Chun seo a dhéanamh, ní gá go leor aigne a dhéanamh: cuir air, spat agus chuaigh…

– Conas a fhios a bheith agat, conas fios a bheith agat…

– Níl, pátrún, thiocfadh liom fanacht, tá mo chroí lag…

– Ní dhéanfaidh aon ní, anseo i St Petersburg beidh tú ag análú gáis agus gan stró.

Bhí Harutun fós ag iarraidh rud éigin a rá le fanacht le bean Klop, ach bhí sé tuisceanach agus d’fhéach sé ar shiúl ag an nguthán dhá cheann ar a ghlúin agus bhrúigh sé an fheithid i bhfabraic a bríste lena ordóg.

– Cad é a bhí tú ag iarraidh a dhéanamh amach? – go tobann, d’iarr Ottila ar a shúile go tobann.

– Níl airgead ná leigheas agam.

– Bhuel, is féidir é sin a réiteach. Íocann gach rud an buiséad. Má aimsímid an srón.