StaVl Zosimov Premudroslovsky - Bleachtaire Crazy. Bleachtaire greannmhar

Agus- an rud is spéisiúla, “lean an fógraitheoir,” … bhí aon mhúinteoir amháin ó Irkutsk ina lucht leanúna de Nikolai Vasilyevich Gogol agus chuir sé a chuid oibre i gcéill, go háirithe an obair “NOS”. Shábháil mé airgead ar feadh mo shaoil ar thuras go Leningrad (St Petersburg anois), áit ar suiteáladh comhartha séadchomhartha le srón fada ar bhileog chopair, cosúil le Gogolevsky. Ach chuir Perestroika isteach ar gach plean; Rinne sí a cuid coigilteas go léir a infheistiú in OJSC MMM agus, cosúil leis na milliúin taisceoirí, fágadh poll taosach uirthi. Agus í ag téarnamh agus ag fulaingt infarction Myocardial fairsing, thosaigh sí arís chun airgead a shábháil ar thuras go St Petersburg agus fiú faoi rún, í a cheilt féin, bailíodh buidéil fholmha agus cannaí san oíche i mbairillí truflais agus chomh maith. Agus anois tháinig an aisling a bhí ag súil leis le fada i ndeich mbliana. Tháinig sí go dtí an phríomhchathair ina laoch de St Petersburg. Agus, tar éis di a fháil amach san oifig fiosrúcháin áit a bhfuil an séadchomhartha iarrtha agus a bhfuiltear ag súil leis le fada, chuir sí rudaí ar iompar poiblí le trí aistriú, cén fáth le haistrithe? Tá sé díreach go raibh Moskvichka ina shuí sa deasc faisnéise, agus is breá le Muscovites, murab ionann agus Pitertsev, an bealach eile a sheoladh, an uair seo. Tar éis di cúig huaire an chloig níos déanaí a bhaint amach, d’fhéach sí timpeall agus, ag fáil aon rud den chineál céanna, shocraigh sí ar na hoifigigh patróil in aice láimhe a d’fhéach amach go fuinniúil ag na hoibrithe imirceacha imirceacha a bhí ag dul as na seanmháithreacha uathu:

“A chara,” a dúirt sí orthu, d’fhreagair duine amháin acu agus chas sí uirthi, “an dtig leat a rá liom cá bhfuil an séadchomhartha ar NOS Gogol suite?”

– Agus anseo, – chas an fostaí a cheann, – áit éigin anseo. – agus tharraing sé aird ar an mballa lom agus ar na hainéil: ón bplaic ní raibh ach poill ar an mballa agus stionsal neamhshaothraithe, méid pláta goidte le srón dronnach daonna. Fuair Mamó bás láithreach mar gheall ar neamhord taom croí. Chuige sin tháinig deireadh lenár n-aistriú. Gach rud is fearr. Go

D“ól Ottila gloine eile agus chuaigh sé chun codlata.

Sa dorchadas ag an leaba dhiúltaigh sé agus dhreap sé chun taobh a mhná, a bhí ag snoring i gcóc a shárú. Níor bhog sí fiú. Nuair a dhreap sé thar a bhean chéile agus nuair a bhí sé idir an balla agus a bhean chéile, bhí an-chrann air agus an ghaoth ó na liopaí den leath álainn. Thóg Ottila anáil aeir go domhain agus thóg sé a bhrollach uachtarach, beagán níos mó ná a cheann, agus chuir sé a cheann i gcúl a chinn go plexus codlata a mhná céile. Leag sé a chluas ar an gceann íochtarach agus chlúdaigh sé an chluas uachtair lena chliabhrach uachtarach. D’imigh an snoring, agus bhí sé cosúil le leanbh, le teas agus le compord.

Ar maidin, dhúisigh sé suas le pillow. Ní raibh aon bhean chéile ann. Chuaigh sé go dtí an seastán níocháin agus, tar éis dó é féin a ní, é gléasta suas le gúna iomlán. Chuaigh sé go doras an bhealaigh chuig an Strongpoint, thóg sé an láimhseáil, agus… D’oscail an doras uaidh sa chás seo agus rinne sé greim air, i láthair na huaire chuir sé brú ar dhoras an dorais, ag tarraingt Ottila isteach i spás an Strongpoint, amhail is dá mbeadh créatúr aer éadrom ann. D’eitil sé isteach agus thit sé isteach i Mount Wife. Mhaolaigh an bolg le cíocha agus chaith an cúl ar ais.

– Cad é atá tú? Izoldushka!? – D’iarr sé iontas ar an eitilt agus ina dhiaidh sin bhraith sé pian ar chúl a chinn, ag bualadh an urláir.

– Scrios do chosa, nite mé ansin. d’fhéach sí agus lean sí uirthi ag déanamh mop ar an urlár, ag lúbadh ar ais níos ísle, ar ais chuige. Chuaigh an póilín thart ar a asal, chaith sí a chosa, a shábhadáin le cluasa coinín, agus chuaigh sé isteach san oifig. An chéad rud a rinne sé, dhreap sé isteach i gcathaoir, shiúil sé ar an bhfón ar an mbord agus tharraing sé ar a imeall é. Phioc sé suas an fón, shuigh sé ar imeall an bhoird agus chuir sé ar a chluas é. Dhírigh sé ar fhón a shaoiste agus, ag croitheadh a chosa, d’fhan sé, ag comhaireamh na gcluas.

– Ullah! – a chloistear ar an taobh eile den tsreang tar éis an ton caoga bliain.

– Maor Comhalta? Tá sé seo ag glaoch ar an Uasal Dúiche Klop.

– Ahhhh… an bhfuil tú? – Bhí Comrade Marshall míshásta, – conas atá rudaí in áit nua? Ní raibh tú ag glaoch ar feadh tamaill fhada, thosaigh tú ag déanamh dearmad ar cé tú féin… ar… hmm, feeds.

– Níl, cad é atá agat, Eximendius Janis oglu Snegiryov. Ní raibh aon chúis ann ach cur isteach a dhéanamh ar do cheann aosta.

– Baska, a deir tú, dwarf?

– Uh… níl, tá brón orm, dírigh ort.

– Maith go leor, déanaimis an figiúr amach níos déanaí, faoi eitic na n-úinéirí agus na n-úinéirí. Bhuel, cad a fuair tú, rud éigin tábhachtach?

– Sea!!!

– Cad é atá tú ag luí, níl Rúisis ina Rúiseach?

– Tá brón orm, ie.

– Maith go leor, labhróimid freisin faoi theorainneacha an ráta fuaime inghlactha de chomhrá teileafóin, a glacadh sa chéad léamh de thionól reachtach Moscó agus na Rúise.. Agus mar sin, cad fút féin, Sneak Bug? Agus ag teacht go gasta, táim mall don chruinniú.

– Ar fhéach tú aréir ar an gcéad eagrán eile den Ionad Glaonna?

– Níl, tá DiViDishka agam. Agus cad é?

– I St Petersburg, goideadh séadchomhartha chuig an Srón.

– Agus cad é?

– Ba mhaith liom an cás seo a fhiosrú, má ligfidh tú domsa, an tUasal Onórach Marshall.

– Cad é an rud eile, níor thuairiscigh aon duine dom, labhraíonn sé níos soiléire. Cén séadchomhartha a raibh a srón bainte as?

– Bhuel, le Gogol..

– Gearradh as srón Gogol?

– Níl, tá scéal ag Gogol faoi FNL.

– Agus cad é?

– In onóir an scéil seo, tógadh plaic chuimhneacháin i St Petersburg agus goideadh é. Agus tá a fhios agam cé a rinne é.

– Gan dídean nó cad é? Níl aon duine eile. Is copar é. Agus cad ba mhaith leat uaim?

– Dul i ngleic leis an ngnó seo, datha.

– Mar sin gnóthach, cad é an rud? Ach amháin i do chuid ama saor.

Ach, beidh costais, costais taistil, béilí, lóistín óstáin, turais tacsaí de dhíth orm.

– M-yes. Bhí sé riachtanach tús a chur leis seo. Sin díreach chun dul go St Petersburg, is féidir leat an giorria a ghlacadh ar an traein, an gnó Bomzhovskoe, mar sin níl aon bhaint ag an óstán leis. Is féidir leat é a athrú ag an stáisiún nó, ag an am céanna, ag daoine gan dídean san íoslach. Iad siúd a bheidh tú devour. Agus sa chathair agus ar scór is féidir leat siúl in éineacht le radharcanna St Petersburg. Níl aon airgead sa bhuiséad go dtí go gcríochnóidh mé an teachín. Bhuel, an dtuigeann tú mé?

– Agus ó dheasc airgid mo Láidir? Roghnaigh mé beagán anseo ar fhíneálacha ó fheirmeoirí comhchoiteanna.

– Agus go leor?

– Sea, is leor sin den chéad uair.

– Maith go leor. Tóg é ón gcuntas. Má réitíonn tú an fhadhb, aisíocfaidh mé costais na bhfáltas díolacháin, ach níl? Níl sé de dhualgas orm cinneadh a dhéanamh, toisc go bhfuil an t-airgead poiblí.

– Go maith, Eximendius Janis oglu Snegiryov. Ar ndóigh, níl mórán ama agam, ach beidh rud éigin agam. – Chuir Ottila an fón síos agus chuir sé sásta leis an mbord, leathnaíodh na hairm.

– Seo é, gnó nua! Anois gheobhaidh siad amach fúm ag Petrovka 38.

Chreab an doras, agus bhí na toisí ollmhóra de chuid Isolde Fifovna, a phríomh-leath, le feiceáil.

– An ithefaidh tú? – d’fhiafraigh sí go mealltach, – agus ní raibh sí réidh leis an mbord, chaith mé é freisin.