Юлія Шарова - Вяртанне Ліліт

Стужка навінаў niadola.by

Стратай 100 долараў і 5 млн беларускіх рублёў скончылася дарожная прыгода для жыхара абласнога цэнтра. Грамадзянін 1950 г. н. пагадзіўся падкінуць да горада нявызначаную жанчыну. Волас сівее, а галава шалее, як у народзе кажуць. Недаязджаючы да горада пенсіянер уступіў з незнаёмкай у палавую сувязь проста ў салоне аўтамабіля, паколькі жанчына была не супраць.

Затым, па словах дзядулі, пасажырка ўвяла яго ў несвядомы стан, з-за чаго ён не памятае дэталяў здарэння. Прыйшоўшы ў свядомасць, падмануты лавелас не знайшоў у сваім кашальку грошай і звярнуўся да праваахоўнікаў, паведамляе Гродзенская абласная міліцыя.

Па факце здарэння ўзбуджаная крымінальная справа. Праводзіцца праверка.

Радыкс: Плутон на куспідзе 3 дома

Артыкул пра Гаўла Беларускага, які надумаў круціць раман з прэзідэнцкімі выбарамі, меў ашаламляльны поспех: ужо а дзясятай раніцы на сайце «Нашай Нядолі» налічылі сто каментароў на прэмадэрацыі, у якіх аўтара пыталі, «што за траву ён курыць» і «якое адценне жоўтага яму найбліжэйшае».

Матэрыял знялі, аднак удзячныя чытачы паспелі адскрыніць бліскучы загаловак і пусціць яго ў сацыяльныя сеткі.

Галоўны рэдактар хацеў быў тэлефанаваць Юрасю і ўсцешыць яго штрафам за непрафесійны падыход, але перадумаў (а хай сабе людзі чытаюць, якая розніца!).

Матэрыял зноў выставілі. Усе каментары пра курэнне травы таксама пакінулі, ды яшчэ і пачалі на іх адказваць, падаграваючы дыскусію. Паказнікі наведвальнасці сайта паляцелі ўгору.

– Юрка, ты напісаў х…ню, але яе чытаюць! – радасна паведаміў начальнік. – Я цябе віншую!

«Але ж гэта х…ня», – падумаў Юрась.

«Уга, як я магу!» – падумаў ён у тое самае імгненне.

Пачуццё сораму за ўсе прыгоды мінулага дня адступіла перад пачуццём уласнай значнасці (ПУЗ). Два «ўга» з рознай нагоды – зашмат для Юрася, даволі простага хлопца без выключных талентаў. Ягоны ПУЗ вырас на вачах і прыемна акругліўся.

– Гэта я пасцябацца вырашыў, – з адценнем паблажлівасці прамовіў ён у адказ на словы рэдактара. – І што, добра чытаюць?

– Дзевяноста тры чалавекі адначасова! Я не кажу пра агульную колькасць праглядаў! – з яшчэ большай радасцю адказаў рэдактар. – Апошні раз у нас такое было, калі Галя Плавінская пісала, чаму трэба выдаваць на беларускай мове не Караткевіча, а раманы пра Анжаліку. Карацей, збірайся зараз жа ды ідзі да Хрысціяніна Наскага. Прэсуха ў яго. Праект закона аб барацьбе з варажбітамі і ведзьмакамі.

І Юрась пайшоў на тую прэсавую канферэнцыю і напісаў гэткі артыкул, што Хрысціянін Наскі (а ён таксама сабраўся ў прэзідэнты) моцна абураўся і зычыў рэдакцыі «Нашай Нядолі» гарэць у апраметнай.

Затое чыталі добра.

Радыкс: Сонца ў Рыбах у трыне з Сатурнам, Месяц у Рыбах без курсу, рэтраградная Венера ў Авене

Знаходзіць сабе сябровак Мілана не думала: яна зусім не пакутавала з тае нагоды, што не мае з кім паразмаўляць. Калі ў тваёй памяці тысячы жыццяў, праз якія ты прайшла сама, то няма ахвоты насіць у сабе яшчэ і чужыя праблемы. Але Таня налучылася зусім выпадкова – разам падавалі ў міліцыі дакументы на замену скрадзеных пашпартоў.

Таня займала пасаду менеджаркі ў гандлёвай фірме і рабіла там выгляд, што складае таварна-транспартныя накладныя, а насамрэч усцяж чакала, ці напіша ёй начальнік Дзяніс нешта цалкам звычайнае, але з непрыстойным падтэкстам. Ён умеў: то ў яго настрой прыўздымаўся, то здараўся інтэлектуальны аргазм, то падатковая гуляла з ім у БДСМ.

Дзянісу было трыццаць гадоў. Ён меў росту пад метр дзевяноста, даволі грунтоўны памер пінжака, пухкаватыя рукі і жывот (але Таня ўважала гэта мілым і ўтульным), кватэру на тры пакоі і «аўдзі» ў добрым стане – усё проста, але з густам. Яшчэ ён часцяком насіў гарнітуры і гальштукі, а Таня з маленства млела па мужчынах у пінжаках. Дзяніс быў нежанаты і заўсёды казаў, што марыць сустрэць тую, адзіную. Таня спадзявалася стацца адзінай, а пакуль штодня картавала таллю Таро Райдэра – Уэйта, спрабуючы даведацца, ці шмат у яе канкурэнтак.

Карты нічога не казалі. Або казалі нешта такое, што Таня прачытваць не хацела. Тады яна зноў збірала таллю і церабіла яе да тае пары, пакуль на пачуцці Дзяніса да яе не выходзіла Каралева кубкаў ці тройка манет. Наступным днём начальнік пісаў Тані ў скайп эротыкападобныя двухсэнсоўнасці, але сыходзіў з працы раней за ўсіх, а сціплая менеджарка дабіралася дадому падземкаю і аўтобусам, спадзеючыся, што неўзабаве яе пакатаюць машынаю.