Dean Koonz - Tunel Strachu

Jeżeli chodzi o Westa, muszę wyznać, iż zginął on śmiercią tragiczną, stratowany w Birmie przez stado rozszalałych wołów, kiedy prowadził poszukiwania do swojej nowej książki traktującej o gigantycznej prehistorycznej kaczce i mającej wstępnie nosić tytuł Kaczylla.

Ostatecznie Maska została wydana pod moim nazwiskiem i sprzedawała się dużo lepiej niż uprzednio dla biednego, pechowego, stratowanego przez woły Westa.

Obecnie pod moim nazwiskiem został również wydany Tunel Strachu. Stało się tak dzięki wysiłkom pracowników wydawnictwa MCA, Berkley Books i gorliwej współpracy Larry'ego Błocka. Nie dorównuje ona Opiekunom, Przełęczy śmierci czy innym spośród moich najlepszych powieści, ale jest dobra jak wiele innych i zapewne od niektórych lepsza. Ja ją lubię. Są książki, których nigdy nie pozwolę wydać ponownie. Czytelnicy nie powinni płacić za historie, które autor pisał wciąż jeszcze się ucząc tylko po to, by zobaczyć, jak kiepski był jego warsztat, zanim zdołał odnaleźć właściwą drogę Wydaje mi się, że Tunel Strachu jest ogólnie niezły. Jest zabawny. Ma jakąś treść. Tło wydarzeń jest autentyczne.

A co ważniejsze, jest naprawdę przerażający, nawet jeśli to tylko moja opinia. Mam nadzieję, że się wam spodoba.

Proszę was przy tym, byście minutą ciszy uczcili pamięć pana Westa, którego szczątki wciąż jeszcze gniją gdzieś na polu w Birmie, gdzie stado wołów – i filmowa wersja Tunelu Strachu – wdeptały jego nazbyt śmiertelne ciało głęboko w oleiste, czarne błocko.