Екатерина Медведева - Чараўнік для Дэйсі Мэй

І калі з гэтай думкай я заснула, мне прыснілася прабабуля. На ёй па-над блакітнай сукенкай у ружачкі быў павязаны вышыты кухонны фартух.

«Вось дурніца, — сказала яна мне. — Я захавала гэты абрывак ліста зусім не з-за цябе! Там на звароце выдатны рэцэпт засолкі агуркоў! Астатні ліст у пліце спаліла, здаецца. А можа, і забылася. Агуркоў тым летам было — процьма.»

Раніцай я прачнулася раней за астатніх. Доўга ляжала ў ложку, успамінаючы сон. Потым пракралася на кухню, дзе яшчэ не топлена была пліта і не расхінуты фіранкі на вокнах. Вышыты фартух прабабкі вісеў там, дзе калісьці для прыгажосці павесіла яго Эма. З заміраннем сэрца я апусціла руку ў кішэньку. Ён павінны быць там! Павінны!

І ліст апынуўся на месцы. З неакуратнай дзюркай ад выдранага кавалка. Я пры клала фрагмент, што адсутнічаў, і прачытала: «.а што да тваёй праўнучкі Дэйсі, на жаль, дарагая сяброўка, мая магія тут бяссільная, на яе накладзены чары значна мацнейшыя за мае. Чары гэтыя — чары матухны-прыроды: сонечнае святло і пігмент меланін, якія і выклікаюць чароўныя вяснушкі, супраць якіх ты так пратэстуеш».

Вось што пісаў пра мяне сэр Лемюэль Грымсвотн-старэйшы шмат гадоў назад.

Якое шчасце, падумала я.

Якое шчасце, што я прачытала ліст цалкам толькі цяпер.