Robert Jordan - Viersprong van de Schemer

‘Misschien wil ze wel echt dat iemand haar ontmaskert. Misschien heeft ze er genoeg van dat Romanda haar zegt wat ze moet doen, zeggen en denken. Er was hier net een Aanvaarde die Theodrin spottend aankeek, Siuan.’

Siuan maakte een wuivend gebaar. ‘Romanda probeert iedereen te vertellen wat hij of zij moet doen. En denken. Dat verandert allemaal wel zodra Theodrin en Faolain op de Eedstaf kunnen zweren. Ik denk niet dat iemand erop zal staan dat ze nu voor de stola getest worden. Tot die tijd moeten ze alles maar nemen hoe het komt.’

‘Dat is niet goed genoeg, Siuan.’ Egwene moest haar best doen om normaal te klinken. Ze had vooraf al een vermoeden gehad van wat die twee te wachten stond, toen ze hen beval zich bij Romanda en Lelaine te voegen. Ze moest toen weten waar de Gezetenen mee bezig waren. Dat moest ze nog steeds weten, maar ze was hen wel wat verplicht. Zij waren de eersten geweest die trouw aan haar zwoeren en ze hadden dat vrijwillig gedaan. Daar kwam bij... ‘Wat voor Theodrin en Faolain geldt, geldt ook voor mij. Als Aanvaarden hen al zo behandelen...’ Ze maakte zich geen zorgen over de Aanvaarden. Zusters, en vooral Gezetenen, waren echter een ander verhaal. ‘Siuan, ik kan de eenheid van de Toren niet herstellen als de Aes Sedai aan me twijfelen.’

Siuan snoof heel hard. ‘Moeder, zelfs Lelaine en Romanda weten nu dat u echt de Amyrlin Zetel bent, of ze dat toegeven of niet. Die twee hadden nog niet eens naar Deane Aryman geluisterd. Volgens mij beginnen ze u steeds meer als een nieuwe Edarna Noregovna te zien.’

‘Dat zal allemaal best,’ zei Egwene droog. Deane werd gezien als de redster van de Toren na de ramp met Artur Haviksvleugel die Bonwhin veroorzaakt had. Edarna was van alle .vrouwen met de staf en stola politiek gezien het meest bedreven. Ze waren allebei zeer krachtige Amyrlins geweest. ‘Maar volgens jou moest ik vooral oppassen dat ik niet als Shein Chunla eindigde.’ Shein was in het begin een sterke Amyrlin die de Toren en de Zaal goed in bedwang had, maar uiteindelijk werd ze een speelpop die deed wat haar gezegd werd. Siuan knikte goedkeurend en instemmend. Ze leerde Egwene de geschiedenis van de Toren en had het vaak over Amyrlins die een fatale fout hadden gemaakt. Daar viel ze zelf ook onder. ‘Maar dit is iets heel anders,’ mopperde ze terwijl ze met haar vingers tegen het briefje tikte. ‘Als ik Theodrin te pakken krijg, zal ze wensen dat ze nog een Novice was. En Faolain! Als ze denken dat ze er nu nog tussenuit kunnen knijpen, zal ik ze ontgraten alsof het knorvissen zijn!’

‘Wie ga je ontgraten?’ vroeg Sheriam terwijl ze door de ban heen naar binnen stapte.

Egwene viel bijna weer op de grond. Ze moest echt een stoel vinden die niet elke keer in elkaar klapte als ze bewoog. Ze durfde te wedden dat Edarna nooit opsprong alsof ze stekeleik op haar rug had. ‘Het heeft niets met jou te maken,’ zei Siuan terwijl ze het briefje in de vlam van de tafellamp hield. Toen het even daarna opgebrand was, sloeg Siuan de as van haar handen. Alleen Egwene, Siuan en Leane wisten hoe het zat met Faolain en Theodrin. En de twee zusters zelf natuurlijk. Al waren er een hoop dingen waar zij weer niets van wisten.

Sheriam liet zich niet door deze opmerking van de wijs brengen. De rossige Hoedster leek helemaal hersteld te zijn van haar zenuwinzinking in de Zaal. Ze had weer een deel van haar waardigheid terug. Toen ze Siuan het briefje zag verbranden, kneep ze lichtjes met haar groene ogen. Ze raakte de smalle blauwe stola om haar hals aan alsof ze zichzelf eraan wilde herinneren dat ze hem om had. Ze hoefde Siuans bevelen niet op te volgen – Egwene vond het te wreed om haar Hoedster dat aan te doen – maar Sheriam wist donders goed dat ze Siuan evenmin bevelen hoefde te geven. Dat vond ze vast niet leuk nu Siuan zoveel zwakker in de Kracht was dan zij. Ze vond het ook vast niet leuk dat er geheimen waren die ze niet mocht weten. Daar moest Sheriam maar mee leren leven.

Ze had ook een stuk papier bij zich en legde dat voor Egwene op tafel. ‘Ik kwam Tiana onderweg tegen, Moeder, en ze vroeg of ik dit aan u wilde geven.’

‘Dit’ was het dagelijkse verslag over wegloopsters. Die verslagen kwamen niet meer elke dag, of zelfs elke week, sinds de Novices in families ingedeeld waren. Nichten steunden elkaar als ze verdrietig of gefrustreerd waren en zorgden ervoor dat er geen stomme fouten gemaakt werden, zoals weglopen. Er stond maar één naam op het vel. Nicola Trehil.

Egwene zuchtte en legde het vel neer. Ze had gedacht dat Nicola’s leergierigheid haar ondanks al haar frustratie zou weerhouden van weglopen. Toch kon ze niet zeggen dat ze het jammer vond. Nicola was een gewetenloze intrigante en tot alles bereid om verder te komen. Ze had hoogstwaarschijnlijk hulp gehad. Areina zou er geen problemen mee hebben om paarden te stelen zodat ze konden vluchten.

Opeens viel haar iets op aan de datum naast Nicola’s naam. Er stonden twee data met een vraagteken achter. Behalve in officiële verslagen en verdragen werden maanden zelden vermeld en de dagen werden al helemaal niet geteld. Getekend en bezegeld in bijzijn van getuigen in de stad Illian op de twaalfde dag van Saven in het jaar... En voor verslagen als deze, of als een vrouw in het Boek van Novices werd ingeschreven. Voor de rest was het meestal genoeg om te vermelden hoeveel dagen het voor of na een feestdag was. Egwene vond uitgeschreven data er altijd vreemd uitzien. Ze moest op haar vingers tellen om er zeker van te zijn dat ze het goed gezien had. ‘Nicola is drie of vier dagen geleden weggelopen, Sheriam, en daar komt Tiana nu mee? Weet ze niet eens zeker of het drie of vier dagen geleden was?’

‘Nicola’s nichten hebben het geheimgehouden, Moeder.’ Sheriam schudde bedroefd haar hoofd. Toch leek het door haar glimlachje alsof ze het wel leuk vond. Alsof ze er zelfs bewondering voor had. ‘Niet uit liefde; ze schenen blij te zijn dat ze van het kind af waren. Ze waren bang dat ze weer snel teruggebracht zou worden. Ze was nogal bazig door haar Talent van Voorspellen. Tiana is heel boos op ze. Ze zullen niet lekker in hun klas zitten en dat blijft nog wel een paar dagen zo, vrees ik. Tiana zegt dat ze van plan is ze elke dag een portie zweepslagen bij wijze van ochtendmaal te geven totdat Nicola weer gevonden is. Ik denk dat ze daar nog wel op terug zal komen. Het duurde zo lang voordat Nicola’s vlucht ontdekt werd dat het moeilijk zal worden om haar terug te vinden.’ Egwene huiverde even. Ze kon zich haar bezoekjes aan de werkkamer van de Meesteres der Novices, de vrouw die nu voor haar stond, maar al te goed herinneren. Sheriam had veel kracht in haar armen. Een dagelijkse portie zweepslagen was erg streng. Maar geheimhouden dat iemand weggelopen was, was ernstiger dan na het avonduur naar buiten sluipen of iemand een poets bakken. Ze schoof het verslag opzij.

‘Tiana zal doen wat zij denkt dat nodig is,’ zei ze. ‘Sheriam, is er iets veranderd in de manier waarop de zusters over mijn droom praten?’ Ze had meteen verteld dat ze over een mogelijke Seanchaanse aanval gedroomd had. De zusters die dat hoorden, hadden haar verdwaasd aangekeken. Iedereen was met stomheid geslagen door de dood van Anaiya.

In plaats van te antwoorden schraapte Sheriam haar keel en streek haar blauwgestreepte rok glad. ‘U weet het misschien niet, Moeder, maar een van Nicola’s nichten is Larine Ayellin. Uit Emondsveld,’ zei ze erbij alsof Egwene dat niet wist. ‘Niemand zal denken dat u iemand voortrekt als u de hele familie gratie verleent. Tiana gaat ze heel streng aanpakken. Ze zullen het zwaar krijgen.’ Egwene leunde voorzichtig naar achteren vanwege de wankele stoelpoot en keek fronsend naar Sheriam. Larine was bijna even oud als zij en ze waren vroeger goede vriendinnen geweest. Ze hadden uren met elkaar geroddeld en vlechten in elkaars haar gemaakt om te oefenen voor de tijd dat het van de Vrouwenkring mocht. Ondanks alles was Larine een van de weinige meisjes uit Emondsveld die leek te aanvaarden dat Egwene de Amyrlin Zetel was. Dat liet ze vooral merken door afstand te bewaren. Maar dacht Sheriam nou echt dat ze iemand zou vóórtrekken? Zelfs Siuan was even van haar stuk gebracht. ‘Je zou beter dan wie ook moeten weten, Sheriam, dat de Meesteres der Novices bepaalt hoe Novices gestraft moeten worden. Tenzij ze mishandeld worden natuurlijk, maar daar heb ik je niet over gehoord. Trouwens, als Larine ongestraft een wegloopster mag helpen – een wegloopster, Sheriam! – wat zal ze dan menen dat ze morgen ongestraft mag doen? Ze kan de stola verwerven als ze hard genoeg haar best doet. Ik ga haar niet op het verkeerde pad brengen zodat ze op een dag weggestuurd wordt omdat ze zich misdragen heeft. Welnu, wat zeggen ze over mijn droom?’ Sheriam knipperde met haar groene ogen en keek even naar Siuan. Licht, dacht dat mens dat Egwene streng was omdat Siuan erbij was? Omdat Siuan anders zou gaan roddelen? Ze zou beter moeten weten; ze was per slot van rekening zelf Meesteres der Novices geweest. ‘De mening van de zusters, Moeder,’ zei Sheriam uiteindelijk, ‘is nog altijd dat de Seanchanen duizend span ver weg zijn, dat ze niet weten hoe ze moeten Reizen, en als ze richting Tar Valon marcheren, zullen we dat ruim van tevoren te horen krijgen.’ Siuan vloekte zachtjes, maar ze klonk niet verrast. Egwene wilde ook het liefst vloeken. De zusters waren helemaal niet verdwaasd geweest door de moord op Anaiya. Ze geloofden niet dat Egwene een Droomster was. Anaiya was er zeker van, maar die was nu dood. Siuan en Leane geloofden het, maar zij hadden niet genoeg aanzien om serieus genomen te worden. Sheriam geloofde het duidelijk niet. Ze hield zich zeer nauwgezet aan haar eed van trouw, maar je kon iemand niet bevelen te geloven. Ze luisterden naar wat je zei, maar er veranderde niets.