Robert Heinlein - Piętaszek

Jeszcze gorsi są fanatycy religijni nazywający sami siebie Aniołami Pana. Ich program to kolekcja pustych, antyintelektualnych sloganów oraz ziejących nienawiścią uprzedzeń. Nie są w stanie dokonać niczego konstruktywnego, lecz ich doktryna nienawiści może łatwo sprawić, że brat obróci się przeciwko bratu, sąsiad przeciwko sąsiadowi Ci szaleńcy muszą zostać powstrzymani.

Tymczasowy Dekret Numer Jeden: Wszystkie osoby przedstawiające się jako Aniołowie Pana zostają skazani na śmierć. Wszelkie władze winne natychmiast zastosować się do tego dekretu, gdziekolwiek się nie znajdują. Zwyczajni obywatele i poddani zobowiązani zostają do dostarczenia samozwańczych Aniołów do najbliższej siedziby władz, stosując areszt obywatelski Upoważnia się każdego do użycia w tym celu siły, jeśli okaże się to konieczne.

Każdy, kto pomaga, współpracuje lub ukrywa osoby należące do opisanej grupy, uznany zostaje za przestępcę.

Tymczasowy Dekret Numer Dwa: Kłamliwe przypisywanie sobie odpowiedzialności za jakiekolwiek działanie podjęte przez Ligę Symulatorów lub z jej rozkazu uznane zostaje za przestępstwo. Wszelkie władze zobowiązane są traktować jako przestępstwo wszystkie tego rodzaju wystąpienia. Dekret ten dotyczy również tak zwanej Rady Ocalenia oraz jej poszczególnych członków, lecz nie ogranicza się tylko do nich.

Program Reform: Wszystkie niżej wymienione reformy zostają wprowadzone ze skutkiem natychmiastowym. Liderzy polityki, finansów i świata biznesu są zbiorowo oraz indywidualnie odpowiedzialni za ich wprowadzenie pod groźbą kary śmierci.

Bezzwłocznie wprowadza się następujące reformy: Wszystkie ceny i płace zostają zamrożone. Wszystkie wierzytelności zostają unieważnione. Wszystkie stopy procentowe zostają ustalone na poziomie sześciu procent.

Opieka medyczna i związane z nią działy gospodarki zostają we wszystkich krajach całkowicie znacjonalizowane. Pensje lekarzy ustala się na tym samym poziomie, co pensje nauczycieli wyższych uczelni, płace pielęgniarek — na poziomie płac w szkolnictwie średnim, natomiast płace niższego personelu medycznego — na poziomie płac w szkolnictwie podstawowym. Wszelkie opłaty za leczenie kliniczne i szpitalne zostają zniesione. Wszyscy obywatele zostaną otoczeni opieką zdrowotną w takim samym, najwyższym stopniu.

Wszystkie działy przemysłu i usług funkcjonujące dotychczas będą funkcjonować nadal. Po okresie przejściowym dozwolone lub nawet nakazane zostaną zmiany własnościowe, które prowadzić będą do ogólnego dobrobytu.

Następne egzekucje zostaną wykonane — jeśli będzie to konieczne — za dziesięć dni od dzisiaj, z ewentualnym dwudniowym przyspieszeniem lub taką samą zwłoką. Liga Stymulatorów niezaprzecza istnieniu listy liderów, którym grozi śmierć. Nie potwierdza jednak, że znajdują się na niej te same nazwiska, co na liście przedstawionej przez tak zwaną Radę Ocalenia. Każdy z ludzi posiadających jakąkolwiek władzę musi rozważyć w swoim sumieniu, czy jego postępowaniu wobec współobywateli można coś zarzucić. Jeśli odpowiedź brzmi: „nie” — jest bezpieczny. Jeśli jednak brzmi ona: „tak”, to może on zostać jednym z wybranych, by jego śmierć stała się lekcją dla ludzi, którzy swoją nieuczciwością i pychą zamienili naszą piękną planetę w przedsionek piekła.

Dekret Specjalny: Wszystkie fabryki pseudoludzi natychmiast kończą swą działalność. Tak zwane sztuczne istoty ludzkie oraz żywe artefakty, po uprzednim zarejestrowaniu, mają być w każdej chwili gotowe do oddania się w ręce najbliższego przedstawiciela zreformowanych władz. Tymczasowo, zanim nie zostaną opracowane dla tych quasi-ludzi inne rozwiązania, zezwala się im opuszczać miejsce pobytu jedynie pod warunkiem, że nie stanowią oni zagrożenia ani konkurencji dla normalnych ludzi W każdym innym przypadku stworzenia te będą odizolowywane.

Z wyjątkiem okoliczności wymienionych poniżej przedstawicielom lokalnych władz zezwala się zabijać… — tu wystąpienie zostało przerwane.

Po chwili na ekranie ukazała się twarz młodego mężczyzny, najwyraźniej zakłopotanego.

— Mówi sierżant Malloy — przedstawił się. — Ta wywrotowa stacja zostaje zamknięta, a normalne nadawanie programu — przerwane. Zostawcie jednak przełączniki swoich terminali na tym kanale, by móc słuchać wiadomości sieci ogólnokrajowej.

Westchnął ciężko, po czym dodał jeszcze: — Nastały ciężkie czasy, moi drodzy. Musicie uzbroić się w cierpliwość.

No i proszę, jaki szeroki mamy wybór — powiedział Georges. — Teokracja z podpalaczami stosów na czele, faszystowski socjalizm autorstwa niedowarzonych uczniaków, albo też banda urżniętych pragmatyków, których filozofią jest strzelanie do koni omijających przeszkody. Każdy znajdzie coś dla siebie.

— Daj spokój — odrzekł Ian. — To nie jest odpowiedni temat do żartów.

— Ależ ja wcale nie żartuję, stary. Jestem raczej bliski płaczu. Jeden gang planuje zabić mnie przy pierwszym spotkaniu. Drugi, bardziej umiarkowany, zamierza jedynie wyjąć spod prawa moją profesję, podczas gdy trzeci, nie precyzując swoich gróźb, budzi we mnie jeszcze większe przerażenie. W międzyczasie, abym zupełnie nie mógł zaznać spokoju, ten dobrotliwy rząd, jedyna moja nadzieja, ogłasza mnie niebezpiecznym przybłędą, którego należy natychmiast odizolować. Powiedz, żartowałbyś na moim miejscu?

— Gdybym był na twoim miejscu, przestałbym udawać takiego cholernego Galia. Świat dostaje świra, zacznijmy więc lepiej myśleć, co robić.

— Przestańcie! — przerwała im grzecznym, lecz stanowczym tonem Janet. — W tej chwili jest tylko jedna rozsądna rzecz, jaką możemy robić. Czekać. Znam was obu. Najchętniej pobieglibyście natychmiast do najbliższej komisji poborowej i zamienilibyście się w bezdusznych sierżantów. To było dobre za czasów waszych ojców i dziadków. Przykro mi, lecz te czasy dawno już minęły. Nasz kraj znajduje się w niebezpieczeństwie, a razem z nim nasz dotychczasowy sposób życia — to oczywiste. Lecz są ludzie, którzy wiedzą lepiej, co należy robić; pozwólcie, że to oni się tym zajmą. Zdaje się, że najwyższy już czas na lunch. Czy ktoś ma jakiś lepszy pomysł?

— Przecież dopiero co skończyliśmy jeść śniadanie.

— Nie martw się, gdy tylko usiądziesz do stołu, natychmiast poczujesz się głodny. Georges tak samo. Musimy tylko załatwić jeszcze jedną sprawę, na wypadek, gdyby sytuacja na zewnątrz pogorszyła się. Marjie powinna wiedzieć, gdzie schronić się przed bombami.

— Albo przed czymś innym.

— Zgadza się. lanie, podobno policja poszukuje cudzoziemców. Czy któryś z was, dzielni mężczyźni, pomyślał, co zrobić, gdyby zastukali do naszych drzwi?

— Zastanawiałem się nad tym — odrzekł Georges. — Przede wszystkim musicie wtedy oddać Marjie w ręce tych kozaków. Oni będą ją przesłuchiwać, a ja zdobędę w ten sposób dość czasu, by znaleźć się daleko, daleko stąd. To jest jeden plan.

— Czyżbyś sugerował, że masz jeszcze inny? — zapytała z przekąsem Janet.

— Owszem, choć nie tak prosty i elegancki jak ten, który przedstawiłem przed chwilą. Zawsze to jednak coś. Otóż według drugiej wersji to ja — z własnej woli — zostanę aresztowany przez owych gestapowców. Będzie to swego rodzaju test na ich determinację. Przekonamy się, czy rzeczywiście zechcą zamknąć pod kluczem szacownego gościa tego wolnego kraju, płacącego regularnie podatki oraz wspierającego chętnie inne, dobrowolne fundusze na rzecz polepszenia bytu Policji, Wojska i Straży Pożarnej. W chwili, gdy będę się poświęcał owej słusznej sprawie, Marjie da nura w jakiś ciemny kąt i przyczai się tam. Oni nie mają przecież zielonego pojęcia o jej istnieniu. Natomiast wiedzą, niestety, że ja tu jestem, i nie ukrywam, iż jest mi z tej przyczyny niezmiernie przykro.