Isaac Asimov: Hoeksteen van de Foundation

Als ik mij echter bij Gaia voegde, zouden zowel de Eerste Foundation als de Tweede Foundation ieder voor zich de indruk hebben dat zij een betrekkelijk kleine overwinning hadden behaald. Daarna zou alles op gelijke voet doorgaan zoals vroeger, want ik had al begrepen dat de opbouw van Galaxia generaties, zelf eeuwen lang zou duren.

Door mij aan te sluiten bij Gaia vond ik dus een manier om de zaken te vertragen en om er zeker van te zijn dat er nog tijd zou zijn om een en ander te veranderen, of zelfs ongedaan te maken, als mijn beslissing niet de juiste zou blijken te zijn geweest.’

Dom fronste zijn wenkbrauwen. Zijn oude, bijna lijkkleurige gezicht bleef voor het overige uitdrukkingsloos. Met zijn piepend stemgeluid zei hij: ‘En ben jij van mening dat jouw beslissing onjuist kan blijken?’

Trevize haalde zijn schouders op. ‘Ik denk het niet, maar er is iets wat ik moet doen om het met zekerheid te weten. Het is mijn bedoeling de Aarde te bezoeken, als ik die planeet tenminste kan vinden.’

‘Wij zullen je zeker niet tegenhouden als je van hier wilt vertrekken, Trev.’

‘Ik pas niet in jullie wereld.’

‘Evenmin als Pel, maar net als hij ben je van harte welkom om hier te blijven. Maar we zullen je beslist niet tegenhouden. Zeg me eens, waarom wil je de Aarde bezoeken?’

‘Ik dacht eigenlijk dat je dat wel begreep,’ zei Trevize.

‘Nee, dat is niet zo.’

‘Je hebt een stukje informatie voor mij achtergehouden, Dom. Misschien had je daar goede redenen voor, maar ik betreur het wel.’

‘Ik kan je niet volgen,’ zei Dom.

‘Hoor eens, Dom. Om mijn beslissing te kunnen nemen heb ik gebruik gemaakt van mijn computer. Tijdens een kort ogenblik maakte mijn geest contact met de geesten van degenen om mij heen: Burgemeester Branno, Spreker Gendibal, Novi. Ik ving een paar glimpjes op van een aantal dingen die mij ieder voor zich, los van elkaar, maar weinig zeiden — zoals bijvoorbeeld de verschillende manipulaties die Gaia door middel van Novi op Trantor heeft uitgevoerd en die ervoor moesten zorgen dat de Spreker zich naar Gaia zou begeven.’

‘Ja?’

‘Een van die kleine dingen was het feit dat uit de Bibliotheek van Trantor alle verwijzingen naar de Aarde verwijderd waren.’

‘De verwijzingen naar de Aarde verwijderd?’

‘Precies. Derhalve moet de Aarde belangrijk zijn. En het blijkt dat niet alleen de Tweede Foundation er niets van mag weten, maar dat ik dat evenmin mag. Maar als ik de verantwoordelijkheid moet nemen voor de richting waarin de Melkweg zich zal ontwikkelen, ben ik niet bereid onwetendheid op enig gebied te accepteren. Zou je mij niet willen vertellen waarom het zo belangrijk was dat de gegevens over de Aarde geheim bleven?’

‘Trev,’ zei Dom op plechtige toon, ‘Gaia weet niets af van een weghalen van gegevens. Helemaal niets!’

‘Bedoel je dat Gaia daarvoor niet verantwoordelijk is?’

‘Dat bedoel ik, ja.’ Trevize dacht een poosje na. Het puntje van zijn tong streek langzaam en aarzelend over zijn lippen. ‘Wie was hier dan wel verantwoordelijk voor?’

‘Ik weet het niet. Ik begrijp ook niet waarom het nodig was.’

De twee mannen staarden elkaar aan. Toen zei Dom: ‘Je hebt gelijk. Het leek alsof wij tot een zeer bevredigende oplossing waren gekomen, maar zo lang dit punt niet is opgehelderd mogen wij niet rusten. Blijf nog een tijdje bij ons en laat ons eens zien wat we kunnen bedenken. Daarna kun je vertrekken. Je mag dan rekenen op onze volle steun.’

‘Dank je,’ zei Trevize.

Dit boek kan afzonderlijk worden gelezen, maar het is een vervolg op de Foundation Trilogie die bestond uit drie delen, namelijk De Foundation , De Foundation en het Imperium en De Tweede Foundation .

Daarnaast heb ik andere boeken geschreven die zich weliswaar niet direct met de Foundations bezighouden, maar die zich wel afspelen in wat we ‘het universum van de Foundations’ kunnen noemen.

Zo spelen de gebeurtenissen in The Stars, Like Dust (Een oceaan van sterren) en in The Currents of Space (Spionage in de ruimte) zich af in de tijd dat Trantor zich ontwikkelde tot een Imperium, terwijl Pebble in the Sky (Tussen twee voetstappen) speelt tijdens het hoogtepunt van de macht van het Eerste Galactische Imperium. In dit laatste boek staat de Aarde centraal en in mijn nieuwste boek wordt soms zijdelings naar feiten uit Pebble verwezen.

In geen van de eerdere boeken over het universum van de Foundation kwamen robots voor. In dit nieuwe boek wordt echter wel naar robots verwezen. In dit verband wijs ik graag op mijn serie robotboeken. De korte verhalen vindt u in The Complete Robot , terwijl de twee romans, The Caves of Steel (De stalen holen) en The Naked Sun (De blote zon), de robot-periode tijdens de kolonisatie van de Melkweg beschrijven.

Als u een verslag wenst over de Eeuwigen en de wijze waarop zij de menselijke geschiedenis aanpasten, zult u dat aantreffen (overigens in een vorm die niet helemaal consistent is met die in dit nieuwe boek) in The End of Eternity (Het einde van de Eeuwigheid).

De Foundation trilogie werd in 1970 door Bruna in Nederlandse vertaling uitgegeven. In navolging van die vertaling heb ik het woord ‘Foundation’ onvertaald gelaten, en het woord ‘Mule’ vertaald met ‘Muildier’. Dat wil echter niet zeggen dat ik de vroegere vertaling in alle details heb gevolgd. Zo heb ik het woord ‘Galaxis’ steeds vervangen door ‘Melkweg’ (met als bijvoeglijk naamwoord weer wel ‘galactisch’), en zovoort. Dat is overigens geen kwestie van ‘beter’ of ‘slechter’, maar enkel een consequente keuze.