Orson Card: Ender wint

Kolonel Graff maakte zich los van de anderen en kwam naar Ender toe. De tranen stroomden over zijn wangen, maar hij liep te lachen. Hij bukte zich, stak zijn armen uit, sloeg die tot Enders stomme verbazing om hem heen, drukte hem stijf tegen zich aan en fluisterde: ‘Dank je, Ender, dankjewel, Ender. Godzijdank voor jou, Ender.’

Al vlug kwamen ook de anderen hem de hand drukken en feliciteren. Hij probeerde te bedenken wat het kon betekenen. Zou hij dan toch het examen gehaald hebben? Het was zijn overwinning, niet de hunne, en nog wel een waardeloze nepoverwinning ook; waarom deden ze dan of hij eervol had gezegevierd?

De mensen weken uiteen en Mazer Rackham kwam aanlopen. Hij stapte met uitgestoken hand regelrecht op Ender af.

‘Je hebt de moeilijke weg gekozen, kerel. Alles of niets. Zij eraan of wij eraan. Maar de hemel weet dat je het op een andere manier niet had kunnen klaren. Gefeliciteerd. Je hebt hen verslagen en het is allemaal afgelopen.’

Afgelopen. Hen verslagen. Ender begreep er niets van. ‘Ik heb jou verslagen.’

Mazer lachte, een luide lach die de hele kamer vulde. ‘Ender, je hebt nooit tegen mij gespeeld. Sinds ik je vijand werd heb je geen spel meer gespeeld.’

Ender kon de lol daar niet van inzien. Hij had een ontzettende hoop spellen gespeeld en dat had hem verschrikkelijk veel gekost. Hij begon kwaad te worden.

Mazer stak zijn hand uit en legde die op Enders schouder. Ender schudde de hand af. Toen werd Mazer serieus en hij zei: ‘Ender, de afgelopen paar maanden heb je het opperbevel gevoerd over onze gevechtsvloten. Dit was de Derde Invasie. Er waren geen spelletjes, de gevechten waren echt en de enige vijand die je hebt bestreden waren de kruiperds. Je hebt elke slag gewonnen en vandaag bestreed je hen tenslotte bij hun thuiswereld, waar de koningin verbleef, alle koninginnen uit al hun kolonies, ze waren er allemaal en je hebt hen volledig vernietigd. Ze zullen ons nooit meer aanvallen. Je hebt het geklaard. Jij.’

Echt. Geen spel. Ender was zo moe, zijn verstand kon het allemaal niet verwerken. Het waren dus niet gewoon maar lichtpuntjes in de lucht, het waren echte schepen waarmee hij had gevochten en echte schepen die hij had vernietigd. En een echte wereld die hij naar de bliksem had gestuurd. De gelukwensen van de mensen mijdend, hun handen, hun woorden, hun vreugde negerend, liep hij de kamer uit. Toen hij in zijn eigen kamer stond, kleedde hij zich uit, kroop in bed en viel in slaap.

Ender werd wakker toen ze aan hem begonnen te schudden. Het duurde even voor hij hen herkende. Graff en Rackham. Hij draaide hun zijn rug toe. Laat me slapen.

‘Ender, we moeten met je praten,’zei Graff.

Ender draaide zijn gezicht weer naar hen toe.

‘Ze doen op Aarde niets anders dan de hele dag de videobanden afspelen, al vanaf gister meteen na het gevecht.’

‘Gister?’Hij had dus aan een stuk door geslapen tot de volgende dag.

‘Je bent een held, Ender. Ze hebben gezien wat je deed, jij en de anderen. Ik geloof niet dat er nog een regering op Aarde is die jou niet de hoogste medaille van haar land heeft toegekend.’

‘Ik heb ze allemaal doodgemaakt, hè?’vroeg Ender.

‘Wie allemaal?’vroeg Graff. ‘De kruiperds? Dat was de bedoeling.’

Mazer boog naar voren. ‘Daar was de oorlog om begonnen.’

‘Al hun koninginnen. En dus ook al hun kinderen, helemaal alles.’

‘Dat was hun eigen beslissing toen ze ons aanvielen. Dat was jouw schuld niet. Dat was wat er nu eenmaal moest gebeuren.’

Ender greep Mazer bij zijn uniform en trok hem omlaag tot Mazers gezicht vlak bij het zijne was. ‘Ik wilde ze niet allemaal doodmaken. Ik wilde helemaal niemand doodmaken! Ik ben geen moordenaar! Jullie moesten mij helemaal niet hebben, gemene schoften, jullie moesten Peter hebben, maar jullie hebben het mij laten opknappen door me te belazeren!’Hij huilde. Hij kon zich niet meer beheersen.

‘Natuurlijk hebben we je bedrogen,’zei Graff. ‘Daar ging het nu juist om. We moesten een nepverhaal ophangen anders had je het nooit kunnen doen. Dat was het dilemma waarin we zaten. We moesten een bevelhebber hebben met zoveel inleefvermogen dat hij zou kunnen denken als een kruiperd en hen zou kunnen begrijpen en op hun gedrag zou kunnen anticiperen. Met zoveel deernis dat zijn ondergeschikten met hem zouden weglopen zodat hij met hen zou kunnen werken als een goed gesmeerde machine, even gesmeerd als de kruiperds. Maar iemand met zoveel deernis zou nooit de moordmachine kunnen zijn die we nodig hadden. Zou nooit de strijd in kunnen gaan met de wens om tegen elke prijs de overwinning te behalen. Als je het wist, kon je het niet doen. Als je het soort mens was dat het ook zou doen als je het wist, had je de kruiperds nooit goed genoeg kunnen begrijpen.’

‘En het moest een kind zijn, Ender,’zei Mazer. ‘Jij was sneller dan ik. Beter dan ik. Ik was te oud en te voorzichtig. Een fatsoenlijk mens die weet wat oorlog is kan zich nooit met hart en ziel in de strijd storten. We zorgden ervoor dat je het niet wist. Jij was roekeloos en briljant en jong. Dat is het doel waarvoor je bent geboren.’

‘Onze schepen werden toch bestuurd door piloten?’

‘Ja.’

‘Ik gaf piloten opdracht om de strijd aan te gaan en te sterven zonder dat ik het wist.’

‘ Zij wisten het wel, Ender en ze gingen toch. Ze wisten waar het voor was.’

‘Jullie hebben het me nooit gevraagd! Jullie hebben me nooit ergens de waarheid over verteld!’

‘Je moest een wapen worden, Ender. Als een kanon, als de Kleine Dokter; perfect werkend zonder te weten waarop je gericht was. Wij richtten je. Wij zijn verantwoordelijk. Als er iets verkeerd was dan hebben wij dat gedaan.’

‘Vertel het me later maar,’zei Ender. Zijn ogen vielen dicht.

Mazer Rackham schudde aan hem. ‘Niet in slaap vallen, Ender,’zei hij. ‘Het is erg belangrijk.’

‘Jullie zijn klaar met mij,’zei Ender. ‘Laat me nu met rust.’

‘Daarom zijn we hier juist,’zei Mazer. ‘Dat proberen we je juist te vertellen. Ze zijn niet met je klaar, bij lange na niet. Het is beneden een volslagen gekkenhuis. Ze gaan een oorlog beginnen. Amerikanen beweren dat het Warschaupact op het punt staat om aan te vallen en het Pact zegt hetzelfde over de Hegemoon. De oorlog met de kruiperds is nog geen vierentwintig uur afgelopen of de wereld beneden is weer aan het bakkeleien, erger dan ooit. En ze maken zich allemaal zorgen om jou. Ze willen je allemaal aan hun kant. Je bent de grootste militaire leider uit de hele geschiedenis en ze willen dat jij hun troepen aanvoert. De Amerikanen. De Hegemoon. Iedereen, behalve het Warschaupact en die willen je dood hebben.’

‘Mij best,’zei Ender.

‘We moeten je hier vandaan halen. Eros zit vol met Russische mariniers en de Polemarch is een Rus. Het kan elk moment tot bloedvergieten komen.’

Ender draaide hun zijn rug weer toe. Dit keer lieten ze hem begaan. Maar hij viel niet in slaap. Hij luisterde naar wat ze tegen elkaar zeiden.

‘Ik was hier al bang voor, Rackham. Je hebt hem te zwaar onder druk gezet. Een aantal van die kleinere buitenposten had toch wel tot naderhand kunnen wachten. Je had hem toch wel een paar dagen rust kunnen gunnen.’

‘Begin jij nou ook al, Graff? Probeer jij nou ook al te beslissen hoe ik het beter had kunnen doen? Je weet niet wat er gebeurd zou zijn als ik hem niet zo hevig onder druk had gezet. Niemand weet dat. Ik heb het gedaan zoals ik het gedaan heb en dat werkte. Dat is het voornaamste, dat het werkte. Onthou die verdediging, Graff. Jij kunt hem ook nog nodig hebben.’

‘Neem me niet kwalijk.’

‘Ik kan zelf ook wel zien wat het bij hem heeft aangericht. Kolonel Liki zegt dat er een goede kans bestaat dat hij blijvende schade heeft opgelopen, maar dat geloof ik niet. Hij is te sterk. Winnen betekende heel veel voor hem en hij heeft gewonnen.’