Walter Williams: Aristoi

— „Ma wrażenie, że tu tysiąc sztab, a za sztabami nie ma świata”. — Gabriel wiedział, że to Rilke. — Chodźmy stąd — rzekła. — To była pomyłka.

— Jak sobie życzysz.

Gdy opuszczali kładkę, obejrzała się przez ramię na panterę śpiącą na konarze drzewa.

— Biedny ewolucyjny ślepy zaułek — rzekła.

— Ona ma tu lepiej niż na wolności. Będzie żyła dłużej, lepiej jadła.

— Nie będzie miała tylu młodych.

— Ale większy procent młodych przeżyje. To dla ciebie są zalety cywilizacji.

— Na wolności byłaby sobą. Teraz jest domowym zwierzątkiem Aristosa.

— Znam kondycje znacznie nędzniejsze.

Zerknęła na niego. W jej oczach pozostał niemy ślad smutku. Stanęła, westchnęła.

— Wolność — powiedziała — kiedy trwa.

Potem zmusiła się do uśmiechu.

— Czy pomyślałeś o tym — rzekła — że może właśnie realizujesz plan Yuana? On pragnął wstrząsnąć Logarchią, zmusić ją, by na siebie spojrzała z innego punktu widzenia… znowu spowodować ruch.

— Zawsze panował ruch. Ale Yuana najbardziej trapił fakt, że nie on znajdował się w jego centrum.

— To ty jesteś w ruchu. I poruszasz się ku Yuanowi. Floty, systemy łączności, sondy eksplorujące cały wszechświat. To wyprawa badawcza, Gabrielu! Wymaga sprytu i wiedzy. A stawką jest przyszłość ludzkości! I nawet, jeśli go nie znajdziesz, twoje sondy znajdą inne rzeczy. Aristoi będą chcieli je studiować, wyjść poza swą malutką uporządkowaną Logarchię. — Zatrzymała się na chodniku, zaśmiała. — Tego właśnie chciał Yuan! Wreszcie szansa na coś prawdziwie wspaniałego! — Spojrzała na niego płonącymi oczyma. — A w końcu…

— „Czyż to nie wspaniałe być Królem i wjeżdżać w triumfie do Persepolis?”

Uśmiech naciągnął jej pergaminową skórę.

— Plan Yuana wypełniony. I robisz to w imię opozycji przeciw niemu.

Gabriel spojrzał na nią.

— Kiedy go znajdę, zobaczymy, czyj plan wypełniono.

— To najwspanialszy umysł w historii. Niełatwo go pokonać. — Popatrzyła na niego uważnie. — Aby go pokonać, sam będziesz się musiał nim stać. Potrzebna jest aż taka bliskość. A kiedy już nim się staniesz, nie ma znaczenia, który z was rzeczywiście zwycięży.

Gabriel potrząsnął głową.

— Gdybym sądził, że nie ma to znaczenia, nie trudziłbym się organizowaniem tej całej wyprawy.

— Za następne dziesięć tysięcy lat dowiemy się, czy miałeś rację.

Skinął głową.

— Za dziesięć tysięcy lat. W Persepolis.

— „Dziesięć tysięcy lat! Dziesięć tysięcy światów! Persepolis!”. — Ogarnęła ją fala niewytłumaczalnej radości. Obróciła się na pięcie, znowu skierowała do zoo. — Do diabła z tym, Gabrielu — rzekła. — Rzucę okiem na moich kolegów więźniów.

Ruszyła ku klatkom długimi krokami.

Uświadomił sobie, że jego kroki muszą być znacznie dłuższe.

Walter Jon Williams

Aristoi

Przełożyli Grażyna Grygiel, Piotr Staniewski

Wydawnictwo MAG

GTW

Tytuł oryginału: Aristoi

Copyright © 1992 by Walter Jon Williams

Copyright for the Polish translation © 1997 by Wydawnictwo MAG

Redaktor serii: Andrzej Miszkurka

Redakcja: Mirella Remuszko

Redakcja techniczna: Tomek Kreczmar

Korekta: Urszula Okrzeja

Ilustracja na okładce: Hubert Czajkowski

Opracowanie graficzne serii: Hubert Czajkowski

Skład: Jacek Brzeziński

ISBN 83-86572-57-4

Wydanie I