Джаан Роўлінг - Гары Потэр і Прынц-Паўкроўка

Гары, Рон, Герміёна і Джыні зараз не разлучаліся. Выдатнае надвор'е нібы смяялася над імі. Гары прадстаўляў сабе, як усё магло выглядаць, калі б Дамблдор не загінуў. Яны праводзілі б гэты час разам у самым канцы навучальнага года. Іспыты ў Джыні завершаныя, хатняй работы больш няма… І гадзіна за гадзінай ён адмахіваўся тым, што гаварыў тое, што павінен быў сказаць, рабіў тое, што было правільна, паколькі апынулася занадта складаным пазбавіцца лепшай крыніцы абароны.

Яны наведвалі бальнічнае крыло двойчы ў дзень: Нэвіла ўжо выпісалі, але Біл заставаўся пад наглядам мадам Памфры. Яго шрамы выглядалі горш, чым калі. Фактычна, ён зараз быў падобны на Вар'яцкае Вока Грума, але з абоімі рукамі і з вачамі. У астатнім ж падабенства было дзіўным. Адзінае змяненне — зараз ён праяўляў адмысловую сімпатыю да недасмажаных біўштэксаў.

-…Як добра, што ён ажэніцца на мне, — радасна адзначала Флёр. — Бо брытанцы перрасмажываюць мяса. Я заўсёды гэта гаварыла.

— Відаць, мне прыйдзецца ўсёткі асвядоміць: ён, на самай справе, збіраецца ўзяць яе ў жонкі, — той жа вечар уздыхнула Джыні, углядаючыся разам з сябрамі праз адчыненае акно гасцёўні, як сумрак апускаецца на зямлю.

— Яна не такая ўжо дрэнная, — сказаў Гары. — Але сварлівая, — хутка дадаў ён, заўважыўшы здзіўленне Джыні. Дзяўчына неахвотна ўсміхнулася.

— Добра. Думаю, калі мама вытрымае гэта — я таксама змагу.

— Хтосьці яшчэ з знаёмых загінуў? — пацікавіўся Рон у Герміёны, уважліва парглядаўшай "Вечаровы прарок".

Дзяўчына ўздрыгнула ад рэзкасці яго голасу.

— Не, — адказала яна, зварачваючы газету. — Яны ўсё яшчэ шукаюць Снэйпа, але ніякіх слядоў…

— Вядома, іх няма, — абурыўся Гары, які злаваўся кожны раз, калі абмяркоўвалі дадзенае пытанне, — Яны не знойдуць яго, пакуль не вызначаць дзе Валан дэ Морт. А судзячы па таму, што ў іх яшчэ не атрымоўвалася гэта зрабіць…

— Я пайду лягу, — пазяхнула Джыні. — Я не была ў спальні з…э…з…Увогуле, ужо пара.

Яна пацалавала Гары (Рон дэманстратыўна адвярнуўся), памахала астатнім і накіравалася ў пакой для дзяўчынак. Як толькі дзверы зачыніліся за ёй, Герміёна нахілілася да Гары з тыповым выразам усёведкі.

— Гары, я выявіла сёння раніцай сёе-тое ў бібліятэцы.

— Аб "Р.А.Б."? — выпрастаўся ён.

Ён не адчуваў сябе, як раней усваляваным, здзіўленым, гатовым апусціцца ў бездань таямніцаў, а проста разумеў — трэба высветліць праўду аб сучаснасці Хоркрукса, а ўжо затым рухацца далей да мораку па шляху, на які яны з Дамблдорам уступілі разам, але па якім зараз прыйдзецца прайсці аднаму. Дзесьці яшчэ існавалі чатыры Хоркруксы, і кожны з іх неабходна знайсці і знішчыць, перш чым з'явіцца хоць нейкі шанец перамагчы Валан дэ Морта. Ён вывучыў напамяць іх назвы: "медальён…келіх…змяя…нешта ад Грыфіндора або Кагтэўран…медальён…келіх…змея…нешта ад Грыфіндора або Кагтэўран…"

Гэтая мантра пульсавала ў галаве Гары, калі ён засынаў. І яго сны былі напоўнены келіхамі, медальёнамі і таямнічымі аб'ектамі, якія ён не мог дастаць. Але Дамблдор прапанаваў Гары вяровачную лесвіцу — тая ператварылася ў змяяў, як толькі ён вырашыў па ёй падняцца.

Ён паказаў Герміёне занатоўку з медальёна раніцай пасля смерці Дамблдора, і яна не змагла адразу распазнаць ініцыялы, успамінаючы вядомых чараўнікоў. І зараз праводзіла ў бібліятэцы трохі больш часу, чым гэта патрэбна не маючым хатняй работы вучням.

— Не, — адказала яна маркотна. — Я імкнуся, Гары, але не атрымліваецца…Ёсць два вядомых чараўніка з такімі ініцыяламі — Разалінд Антыгон Бангс і Руперт "Аксебангер" Брукстантон… Але яны не падыходзяць ва ўсім. Судзячы па гэтай занатоўцы, той, хто ўкраў Хоркрукс, ведаў Валан дэ Морта, а я не змагла выявіць нешта агульнае між ім і Бангс або Аксебангерам… Не, у сапраўднасці, я аб… Снэйпе.

Яна нярвова азірнулася, вымаўляючы яго імя ізноў.

— І што з ім? — панура папытаў Гары, адкідваючыся на спінку фатэля.

— Я высветліла праўду аб справах Прынца-Паўкроўкі.

— Ты ізноў аб ім, Герміёна? Як, па-твайму, я павінен адчуваць сябе зараз?

-Не, не, Гары, я не гэта мела на ўвазе! — спешна сказала яна, правяраючы, ці не падслухоўвае іх хтосьці побач. — Я проста была права: Эйлін Прынц валодала калісьці кнігай. Разумееш, яна была маці Снэйпа!

— Я думаў, яна не больш чым назіральнік, — заўважыў Рон, але Герміёна праігнаравала яго.

— Я праглядзела старыя газеты і знайшла невялікую аб'яву: Эйлін Прынц выйшла замуж за чалавека, якога звалі Тобіас Снэйп. Пазней напісалі, што яна нарадзіла…