Джаан Роўлінг - Гары Потэр і Прынц-Паўкроўка

— Гары, магчыма, гэта важна, — сказала прафесар Макгонагал.

Прафесар Макгоннагал уважліва на яго паглядзела. — Потэр, — Гары адзначыў, як па-новаму выкарыстаецца яго прозвішча, — у свеце смерці Дамблдора, я думаю, што ты павінен зразумець, што сітуацыя некалькі…

— Я так не думаю, — Гары паціснуў плечамі, — прафесар Дамблдор ніколі не гаварыў мне, што я павінен перастаць слухацца яго наказаў, калі ён памрэ. Але…вы павінен знаць яшчэ адно перад тым, як міністэрства будзе тут. Мадам Размерта была пад заклёнам Імперыус, яна дапамагала Малфою і Пажырацелям Смерці, вось як каралі і атручаны хмель…

— Размерта? — здзівілася прафесар Макгонагал, але перад тым, як яна змагла працягнуць, у дзверы пагрукалі, і прафесары Спраўт, Флітвік і Слагхорн зайшлі ў пакой, а за імі і Хагрыд, усё яшчэ ўсхліпываючы, яго твар уздрагіваў ад гора.

— Снэйп! — усклікнуў Слагхорн, які выглядаў найбольш узрушаным, бледным і потным. — Снэйп! Я вучыў яго! Я думаў, што ведаю яго!

Але перад тым, як хто-небудзь змог адказаць на гэтую рэпліку, цвёрды голас пачуўся з сцяны : чараўнік з балесным выглядам і кароткім чорным чубком толькі што вярнуўся ў сваю пустую рамку : «Мінерва, Міністр будзе тут праз некалькі секунд, ён толькі што Дэзапарыраваў з Міністэрства»

— Дзякуй, Эверард, — прафесар Макгонагал хутка павярнуляся да настаўнікаў. — Я б жадала паразмаўляць з вамі аб тым, што адбываецца ў Хогвартсе да таго, як яны тут будуць. Па-праўдзе кажучы, я не ўпэўнена, што школе дзверы адчыняцца ў наступным годзе. Смерць дырэктара ад рукі аднога з нашых калегаў ставіць жудасную пляму на гісторыі Хогвартса. Гэта жудасна.

— Я шпэўнены, што Дамблдор жадаў бы, каб школа была адчыненай, — сказала прафесар Спраўт. — Я думаю, што калі хаця б адзін вучань захоча вярнуцца, школа павінна быць адчыненай для гэтага вучня.

— А ці будзе ў нас хоць адзін вучань пасля гэтага? — Слізнерог праціраў потны лэб шаўковай насоўкай. — Бацькі захочуць трымаць дзяцей дома, і я не буду іх вінаваціць. Асабіста я не думаю, што яны ў Хогвартсе знаходзяцца ў большай небяспецы, чым дзесьці ў іншым месцы, але не думайце, што з гэтым пагодзяцца мамы. Яны захочуць, каб сям'я была разам, і гэта зразумела.

— Я згодна, — сказала прафесар Макгонагал. — У любым выпадку, нельга сказаць, што Дамблдор ніколі не быў блізкі да сітуацыі, калі Хогвартс мог бы зачыніцца. Калі адчыніўся Таемны Пакой, ён думаў аб зачыненні школы, але я павінна сказаць, што забойства прафесара Дамблдора хвалюе мяне нашмат больш, чым думка пра пачвару Слізэрына, які жыў у замку…

— Мы павінны парадзіцца з уладамі, — прапішчэў прафесар Флітвік. У яго быў сіняк на лэбе, але акрамя гэтага ён выглядаў здаровым, нягледзячы на інцыдэнт у кабінеце Снэйпа. — Нам трэба прайсці неабходныя працэдуры. Мы не можам так хутка прымаць такое рашэнне.

— Хагрыд, ты яшчэ нічога не сказаў, — прамовіла прафесар Макгонагал, — Як ты думаеш, ці павінен Хогвартс быць адчыненым?

Хагрыд, які смаркаўся ў сваю вялізную запэцканую насоўку на працягу ўсёй размовы, зараз падняў свае апухшыя чырвоныя вочы :

-Я не ведаю, прафесар …Гэта павінны вырашаць Главы Факультэтаў і дырэктрыса…

— Прафесар Дамблдор заўсёды давяраў твайму меркаванню, — далікатна сказала прафесар Макгонагал, — як і я.

— Я застаюся, — слёзы Хагрыда ўсё яшчэ цяклі з вугалкоў яго вачэй і падалі уніз на яго бараду. — Гэта мой дом, гэта мой дом з трынаццаці гадоў. І калі будуць дзеці, якія захочуць, каб я іх вучыў, я буду гэта рабіць. Але…Я не ведаю…Хогвартс без Дамблдора… — Ён уздыхнуў і ізноў знік за сваёй насоўкай.

Усе замоўклі.

— Выдатна, — прафесар Макгонагал паглядзела на двор з акна, правяраючы, дзе Міністр. — Тады я павінна пагадзіцца з Філіўсам— мы павінны парадзіцца з уладамі па дадзенаму пытанню. Яны і вынесуць канчатковы вердыкт.

— А зараз адносна таго, як мы даставім студэнтаў дадому…Чым хутчэй мы гэта зробім, тым лепш. Мы маглі б адправіць іх на Хогвартс Экспрэсе хоць заўтра…

— А калі будзе пахаванне Дамблдора? — нарэшце папытаў Гары.

— Ну, — прафесар Макгоннагал страціла крыху сваёй упэўненасці, яе голас дрогнуў, — Я…я ведаю, што Дамблдор жадаў бы застацца тут, у Хогвартсе…

— Тады так і будзе, ці не так? — сярдзіта папытаў Гары.

— Калі Міністэрства палічыць гэта нармальным, — сказала прафесар Макгонагал, — ні адзін дырэктар або дырэктрыса ніколі…

— Ні адзін дырэктар або дырэктрыса не зрабіла гэтулькі для школы, — буркнуў Хагрыд.