Джаан Роўлінг: Гары Потэр і таемны пакой

Спачатку падавалася, што дзядзьку Вернану атрымаецца замяць гэтую гісторыю ("наш пляменнік — вельмі нервовае дзіця — шалее, калі бачыць чужых — трымаем яго наверсе"). Ён, бы курэй, што разбегліся па двары, загнаў Мэйсанаў назад у сталовую, паабяцаў Гары здзерці з яго скуру, як толькі сыйдуць госці і выдаў яму швабру. Цётка Пятуння парылася ў халадзільніку і дастала марозіва, а Гары, усё яшчэ не ў сілах суняць нервовую дрыготку, пачаў чысціць кухню.

У дзядзькі Вернана па-ранейшаму заставаўся шанец скласці пагадненне — калі б не сава.

Цётка Пятуння як раз прапаноўвала гасцям мятныя цукеркі, калі ў акно, гучна пляскаючы крыламі, уляцела здаравенная сава, кінула ліст на галаву місіс Мэйсан і выляцела назад. Місіс Мэйсан выдала жудасны лямант і выбегла з дому з крыкамі: "Дурдом! Дурдом!". Містэр Мэйсан затрымаўся толькі для таго, каб давесці да Дурслі, што яго жонка панічна баіцца птушак усіх форм і памераў, а таксама каб пацікавіцца, ці падаюцца ім самім смешнымі іх ідыёцкія жарты.

Гары стаяў пасярод кухні, ухапіўшыся для падтрымкі за швабру, а дзядзька Вернан павольна набліжаўся да яго з сатанінскім агнём у маленькіх вочках.

— Прачытай! — зласліва прашыпеў ён, размахваючы толькі што атрыманым лістом, — Давай, давай — чытай!

Гары ўзяў ліст. Гэта была зусім не віншавальная паштоўка.

”Паважаны м-р Потэр!

Мы атрымалі данясенне, што па месцы вашага жыхарства ў дванаццаць хвілін на дзесятую сёння ўвечары мела месца накладанне заклена Бязважкасці.

Як вам вядома, непаўналетнім ведзьмакам забараняецца выкарыстанне заклёнаў любой уласцівасці па-за сценамі навучальнай установы, і любая далейшая дзейнасць падобнага роду з вашага боку можа прывесці да выключэння з вышэйзгаданай навучальнай установы (Дэкрэт аб разумных абмежаваннях вядзьмарства сярод непаўналетніх, 1875, параграф З).

Мы таксама абавязаныя нагадаць, што любая чароўная дзейнасць, якая можа пацягнуць за сабою небяспеку выяўлення немагічнымі асобамі (магламі) з'яўляецца сур'ёзным парушэннем падзелу 13 Статуту Сакрэтнасці Сусветнай Канфедэрацыі Чараўнікоў.

Жадаю прыемна правесці вакацыі!

Шчыра Ваша,

Мафальда Хопкірк

АДДЗЕЛ НЕПРАВАМОЦНАГА ВЫКАРЫСТАННЯ ВЯДЗЬМАРСТВА

Міністэрства магіі”

Гары адарваў погляд ад ліста і сутаргава зглытнуў.

— А ты не казаў нам, што табе забараняецца чараваць па-за школай, — прамовіў дзядзька Вернан, і яго зрэнкі асвятліла звар'яцелае цьмянае святло, — Забыў, пэўна… выскачыла з галавы…

Ён навіс над хлопчыкам як гіганцкі бульдог, агаліўшы зубы.

— Што ж, у мяне для цябе навіны, хлопец… я цябе замкну наверсе… ты ніколі больш не пойдзеш у сваю школу… ніколі… а калі ты паспрабуеш уцячы з дапамогай сваіх чароўных штучак — цябе выключаць!

І, рагочучы як маньяк, ён пацягнуў Гары наверх.

Дзядзька Вернан выканаў свае пагрозы ў дакладнасці. На наступную раніцу ён выклікаў майстра, і той усталяваў у пакоі ў Гары краты на вакно. Сам дзядзька Вернан уставіў у дзверы адмысловыя адкідныя дзверцы, як для кошкі, каб праз гэтую адтуліну тры разы ў дзень прасоўваць невялікія порцыі ежы. Гары выпускалі з пакоя ў туалет два разы, раніцай і ўвечары. Увесь астатні час ён сядзеў пад замком.

Праз тры дні парадкі заставаліся ўсё такія ж строгія, і Гары не бачыў для сябе аніякага выхаду. Ён ляжаў на жываце, сумна глядзеў скрозь рашотку на заход сонца і разважаў, што ж з ім цяпер будзе.

Які сэнс вяртацца да вядзьмарства, каб вызваліцца, калі пасля гэтага яго выключаць з "Хогвартса"? Але жыць на Цісавай вуліцы таксама больш немагчыма. Дурслі даведаліся, што ім не пагражае небяспека прачнуцца аднойчы раніцай у выглядзе мышэй або жаб, і тым самым ён страціў сваю апошнюю зброю супраць іх. Можа быць, Добі і здолеў уратаваць Гары ад жудасных падзей, якія павінны адбыцца ў "Хогвартсе", але, калі справы пойдуць так і далей, ён у любым выпадку памрэ з голаду.

Адчыніліся дзверцы, з'явілася рука цёткі Пятунні, якая праціснула ўнутр міску супу з кансервамі. Гары, у якога жывот даўно ўжо звяло ад голаду, адным скачком саскочыў з ложка і схапіў міску. Суп быў халодны, але Гары ўсё адно выпіў залпам палову. Потым прайшоў праз пакой да клеткі Хэдвіг і вываліў падобную на мокрыя анучы гародніну ёй у кармушку. Сава натапырылася і паглядзела на гаспадара, усім сваім выглядам паказваючы глыбокую агіду.

— Няма чаго дзюба адварочваць — ясі што даюць, — сувора сказаў ёй Гары.