Дж. К. Роўлінг - Гары Потэр і Філасофскі Камень

- А ты?

- А я буду канём, - вырашыў Рон.

Шахматныя фігуры, мяркуючы па ўсім, уважліва слухалі, таму што пры гэтых словах конь, ладдзя і слон развярнуліся спінай да белых і пакінулі дошку, пакінуўшы тры пустых палі, якія занялі Гары, Рон і Герміёна.

- Пачынаюць заўсёды белыя, - Рон угледзеўся ў стройныя шэрагі саперніка. - Сапраўды… глядзіце…

Белая пешка перайшла на дзве клеткі бліжэй.

Рон пачаў кіраваць чорнымі фігурамі. Яны моўчкі перамяшчаліся туды, куды ён загадаў. У Гары дрыжалі калені. Што, калі яны прайграюць?

- Гары - перайдзі на чатыры клеткі направа па дыяганалі.

Калі з'елі іх другога каня, яны выпрабавалі сапраўдны шок. Белая каралева скінула рыцара на зямлю і адвалакла яго прочкі з дошкі. Небарака застаўся ляжаць тварам уніз за яе межамі.

- Мне прыйшлося, - апраўдваўся ўзрушаны Рон. - Зараз ты, Герміёна, можаш вольна браць таго слана, давай.

Усякі раз, калі яны гублялі сваіх, белыя бывалі бязлітасныя. Неўзабаве ўздоўж сцены вырасла груда нежывых чорных фігур. Двойчы Рон ледзь не прапусціў момант, калі Гары або Герміёна аказваліся ў небяспекі. Сам ён кідаўся па дошцы з хуткасцю маланкі і ўзяў пры гэтым амаль столькі ж белых фігур, колькі тыя ўзялі чорных.

- Амаль усё, - прамармытаў ён раптам. - Дайце падумаць - дайце падумаць…

Белая каралева звярнула да яго свой пусты твар.

- Так… - сказаў Рон ціха, - гэта адзіны спосаб… Я павінен падставіць сябе.

- НЕ! - закрычалі Гары і Герміёна.

- Гэта ж шахматы! - рэзка абарваў Рон. - Трэба чымсьці ахвяраваць! Калі я пайду на клетку ля Каралевы, яна мяне з'есць - але затое ты, Гары, паставіш мат каралю!

- Але…

- Ты жадаеш спыніць Снэйпа або не?

- Рон…

- Слухай, калі ты не паспяшаешся, ён дастане камень!

Альтэрнатывы не было.

- Гатовыя? - крыкнуў Рон, з бледным рашучым тварам. - Я пайшоў - і не марудзьце, калі выйграеце!

Ён ступіў наперад, і белая каралева кінулася на яго. Яна моцна стукнула Рона па галаве сваёй каменнай рукой, і ён як падкошаны зваліўся на падлогу - Герміёна закрычала, але не сыйшла са сваёй клеткі - белая каралева адцягнула Рона ў бок. Ён, падаецца, быў без прытомнасці.

Дрыжачы, Гары перайшоў на тры клеткі налева.

Белы кароль сцягнуў з сябе карону і кінуў яе да ног Гары. Чорныя выйгралі. Шахматныя фігуры пакланіліся і расступіліся, вызваліўшы дарогу да дзвярэй. Кінуўшы апошні адчайны погляд на Рона, Гары з Герміёнай прайшлі ў дзверы і апынуліся ў наступным калідоры.

- А што, калі ён?…

- З ім усё будзе ў парадку, - сказаў Гары, імкнучыся ўпэўніць сам сябе. - Як ты думаеш, што далей?

- Мы ўжо прайшлі заклён Спроўт, гэта былі Сеткі Д'ябла; ключы - гэта, мабыць, Флітвік; МакГонагал ажывіла шахматныя фігуры; застаюцца заклёны Квірэла і Снэйпа…

Яны падышлі да наступных дзвярэй.

- Ну што? - прашаптаў Гары.

- Пайшлі.

Гары пхнуў дзверы.

У ноздры стукнуў агідны пах, прымусіўшы іх абодвух закрыць насы вопраткай. Вочы заслязіліся, але і скрозь слёзы яны разгледзелі прама перад сабою на падлозе троля, які ляжаў на спіне, ён быў шмат буйнейшы, чым той, з якім ім давялося дужацца. Троль ужо астыў. На галаве ў яго зяўрала крывавая рана.

- Якое шчасце, што нам не трэба з ім ваяваць, - шэптам выклікнуў Гары, пераступаючы праз масіўныя ногі. - Пайшлі хутчэй, дыхаць немагчыма.

Ён адчыніў наступныя дзверы, прычым абодва яны ледзьве прымусілі сябе зірнуць, што ж іх там чакае - але нічога страшнага не было, толькі столік з сям'ю бутэлечкамі рознай формы.

- Снэйпава праца, - сказаў Гары. - Што трэба рабіць?

Яны ступілі праз парог, і тут жа за спінай ускалыхнулася полымя. Незвычайнае полымя, пурпуравае. У тую ж секунду на парозе дзвярэй, што вялі далей, ускінуліся языкі чорнага полымя. Дзеці апынуліся ў пастцы.

- Глядзі! - Герміёна схапіла скрутак, што ляжаў побач з бутэлечкамі. Гары праз яе плячо прачытаў:

Перад вамі ляжыць небяспека, яе вы абралі раней,

Двое з нас вам дапамогуць, ды трэба шчэ нас адшукаць.

Адзін з сямі дасць вам магчымасць пайсці шляхам далей,

Другі ўратаванне падорыць, пакажа дарогу назад.

Двое з нас абсалютна бяспечны, наліты ў іх толькі сок,

Але трое іншых - забойцы, атруту для вас згатавалі.

Каб не застацца тут вечна, зрабіце рашучы крок,

Для вас мы чатыры падказкі падрыхтавалі:

Першае, дзе б ні хавалася, дзе б ні была атрута,

Ад соку яна будзе злева, можаце занатаваць;

Другое: у крайніх па смаку розніца будзе адчута,

Але,калі трэба наперад, навошта вам іх каштаваць?