Harlan Coben - Bez Skrupułów

– Pierce? – Carol głęboko westchnęła. – To moje panieńskie nazwisko.

– Nie wiem jeszcze wszystkiego – ciągnął Myron. – Uderzono ją w głowę. Od ciosu pękła jej czaszka. Napastnik myślał, że ją zabił. Ale nie. Pochował ją w lesie. Ocknęła się i zdołała się jakoś odkopać. To cud, że przeżyła.

Oczy Jessiki wypełniły się łzami.

– Ona żyje?!

– Tak.

– Na pewno?

– Tak.

Jessica przytuliła matkę. Dołączył do nich Edward. Christian i Paul przyglądali się im, oniemiali. Myron odwrócił się ku drzwiom. Stojący w nich Win ledwo dostrzegalnie skinął głową.

Myron zatrzymał wóz na gruntowej drodze. Zegar w fordzie wskazywał wpół do dziewiątej. Wziął latarkę i ruszył na miejsce spotkania.

Zarośla były gęste. Kilka razy oberwał gałęzią w twarz. Nasłuchiwał dźwięków. Grały świerszcze. Nie było słychać nic prócz nich. Latarka wycinała w gęstym mroku jasny szlak. Pod stopami szeleściły liście i trzaskały gałązki. Zazwyczaj w takich chwilach Myron miał usta suche jak pieprz.

Zbliżał się, pozostało jeszcze dwadzieścia, może trzydzieści kroków.

– Kathy? – zawołał. Nie było odpowiedzi.

– Tu Myron, Kathy. Jestem sam.

Nie odpowiedziała. Po chwili usłyszał przed sobą szelest. Coś zamajaczyło. Głowa. Głowa z długimi blond włosami.

– W porządku – powiedział łagodnie. – Jestem sam. Ostrożnie ruszyła ku niemu, prawą ręką osłaniając oczy przed rażącym blaskiem. Skierował promień latarki w inną stronę.

– W porządku – powtórzył.

Zbliżała się. Widział niewyraźną sylwetkę. Stąpała wolno i ciężko, niczym przywrócony do życia potwór z drugorzędnego horroru.

– W porządku – powtórzył jeszcze raz. – Nikt cię nie skrzywdzi.

– I tu się pan myli – usłyszał za plecami, lecz nie był to jej głos.

Zamknął oczy. Zgarbił się.

– Cześć, Christian – powiedział.

– Niech się pan nie rusza, panie Bolitar. Ręce do góry.

– A po co?

– Słucham?

– Przecież nas zabijesz. Z Kathy ci się nie udało, ale zabiłeś jej ojca i Nancy.

– Nie zamierzałem nikogo krzywdzić.

– Ale skrzywdziłeś.

Christian odbezpieczył rewolwer.

– Ręce do góry! Natychmiast!

Myron wolno uniósł ręce.

– Kathy otworzyła się przed tobą tamtej nocy. Wyznała ci wszystko, wszystkie plugawe fakty z przeszłości. Chciała zmyć z siebie brud i zacząć od nowa.

– Okłamała mnie! – krzyknął Christian. – Kłamała cały czas!

– I za to chciałeś ją zabić?

– Chciała, żebym nadal ją kochał. Ale ja nie ją kochałem! Nie rozumie pan? Kochałem kłamstwo. Zażądała, żebym stał przy tym kłamstwie, gdy ogłosi swoją historię światu. Żebym wydał kolegów z drużyny, pogrzebał szansę na mistrzostwo kraju i zdobycie Nagrody Heismana dla najlepszego gracza – żebym poświęcił to wszystko dla zakłamanej kurwy!

– Zakłamanej kurwy, jak twoja matka.

Christian skinął głową.

– Niech pan jej powie, panie Bolitar. Niech pan jej uświadomi, co oznacza dla mnie ta gra. Pieniądze, sławę, dumę! Pan to wie. To dzięki futbolowi podpisałem ten kontrakt.

– I dlatego uderzyłeś ją w głowę.

– Nie chciałem. Samo tak wyszło. Myślałem, że Kathy nie żyje. Nie mogłem wyczuć pulsu.

– Przywiozłeś ją tu i zakopałeś. Liczyłeś, że nigdy jej nie znajdą, a jeśli nawet znajdą, to uznają ją za ofiarę seryjnego mordercy.

Christian zbliżył się. Uniósł rewolwer.

– Dość gadania. Nie pozwolę grać panu na zwłokę, aż w końcu ktoś tu przyjdzie.

– Nie musi. Ktoś tu jest od początku.

Zza drzewa, metr od Christiana, wyszedł Win i przytknął mu do ucha pistolet kalibru 44.

– Rzuć broń albo zmienię twój mózg w lunch dla wiewiórek.

Christian wypuścił rewolwer.

– Już po wszystkim! – zawołał Myron.

Z ciemności nadbiegli dwaj policjanci w mundurach i zakuli Christiana w kajdanki.

Za nimi, wysoko unosząc nogi w długiej trawie, nadszedł Jake Courter.

– Za stary jestem na takie hece – wymamrotał. – Niezła zasadzka, Bolitar – pochwalił, gdy dotarł na polanę.

– Cały sekret udanej zmyłki to dopieszczone szczegóły.

– Powiesz mi, co się dzieje?

– Ma się rozumieć. Jess?

Jessica ściągnęła z głowy blond perukę i podeszła do nich. Christian zamarł.

– Co to za…

– Zabiłeś Kathy, ale nie uderzeniem w głowę – przerwał mu Myron. – Zadusiła się, próbując wygrzebać się spod ziemi.

– A gdzie ciało? – spytał zdezorientowany Jake.

– W kostnicy. Leży tam od dwóch miesięcy, od chwili znalezienia przez policję. Sally Li potwierdziła wczoraj wieczorem, że to zwłoki Kathy.

– Dlaczego nie zidentyfikowano ich wcześniej?

– Bo powiatowym lekarzem sądowym był jej ojciec. Od razu rozpoznał zwłoki, ale się nie przyznał.

– Dlaczego?

– Zastanów się chwilę, Jake. Spójrz na to z jego strony. Półtora roku temu twoje śledztwo utknęło w miejscu. Adam wiedział o tym. Wiedział też, że zwłoki Kathy nie dostarczą nowych poszlak. Doszedł więc do wniosku, że jedynym sposobem na schwytanie mordercy córki jest sprowokowanie go do działania. Przekonanie zbrodniarza, że Kathy żyje. Przecież zakopał ją w tym lesie żywcem. Dlatego Adam zataił tożsamość zwłok przed wszystkimi – policją, znajomymi, nawet przed własną rodziną. Ponadto uznał, że zdjęcia rozebranej córki mają związek z jej śmiercią, więc je wykorzystał.

– Chcesz powiedzieć, że to on umieścił jej zdjęcie w tym pornosie?

Myron skinął głową.

– Adam Culver zaaranżował wszystko. Nawet tajemnicze telefony: „Przyjdź i weź mnie. Przeżyłam”. Zrobił, co tylko mógł, żeby stworzyć wrażenie, że Kathy żyje.

– A więc, wy tylko…

– Finalizowaliśmy plan Adama Culvera. Nasz poranny występ w kościele posiał ostatnie ziarna wątpliwości.

– Zmusiliście Steele’a do zagrania w waszej sztuce.

– Właśnie.

– Niewiarygodne. Wszyscy byliście w zmowie?

– Jessica, jej matka i brat. Nie miałbym serca ich okłamać. Paul Duncan nie wiedział. Win postarał się o to, żeby reszta podejrzanych – Otto, dziekan, nawet Gary Grady – wiedzieli, że Kathy przeżyła.

– Nie miałeś pewności, że zabił ją Christian?

– Ależ miałem.

– Do końca zachowałeś to dla siebie.

Myron skinął głową.

– Chciałem, żebyś obejrzał to wszystko bez z góry powziętych wniosków.

– Słusznie. Mów dalej.

– Adam Culver był pewien, że tylko zabójca zna to miejsce. I że jeśli zdoła zasiać w nim wątpliwości co do śmierci Kathy, to on powróci, aby się upewnić, iż faktycznie zginęła. Dlatego wynajął w pobliżu domek i nakupił sprzętu elektronicznego. Chciał nagrać mordercę na taśmę. Zdobyć dowód.

– Złapać go, kiedy wróci na miejsce zbrodni.

– Tak.

– Czegoś jednak nie rozumiem. Adam zginął przed wysłaniem tego pornosa. Jak Christian odkrył, że Culver szuka mordercy?

– Nie odkrył. Pamiętaj, że Adam był patologiem. Nie detektywem. Przeoczył bardzo ważny trop. Przynajmniej na początku.

– Jaki?

– Ubranie Kathy. Kiedy ją znaleziono, miała na sobie żółty sweter i szare spodnie od dresów. Jej koleżanki z korporacji zeznały, że wyszła z akademika ubrana na niebiesko. To samo powiedzieli gwałciciele. Potwierdził to dziekan Gordon. To samo powiedział Ricky Lane. Koleżanki były poza tym pewne, że nie wróciła do akademika. Skąd zatem wzięła żółty sweter i szare spodnie od dresów?