Albert Baantjer - De Cock en moord in beeld

Peter van Lunteren boog zich naar voren.

‘Philip Achterberg wist het wel?’ vroeg hij toonloos.

De Cock knikte.

‘Jan Akkerman kende de ambities van Philip Achterberg en wist dat de jonge directeur wachtte op een middel… een mogelijkheid om Charles van Abbekerken van zijn troon te stoten.

Toen de chauffeur de zaak had overdacht en besefte dat hij plotseling een mogelijkheid in handen had om uit zijn eigen benarde financiële positie te geraken… een positie veroorzaakt door de gokverslaving van zijn vrouw… besloot hij de foto’s te gelde te maken en hij belde Philip Achterberg.’

Vledder hijgde.

‘Het begin van het drama.’

De Cock schudde zijn hoofd.

‘Het begin van het drama had zich al in Vreeland afgespeeld.’ De oude rechercheur pauzeerde weer even en keek het gezelschap rond.

‘Ik heb vanmorgen,’ ging hij verder, ‘in het Zuiderkruis Ziekenhuis Philip Achterberg verhoord. Hij ligt daar onder bewaking met een kogel in zijn linkerlong. Philip Achterberg heeft een volledige bekentenis afgelegd.’

Vledder zwaaide om aandacht.

‘Waarom vermoordde hij Jan Akkerman?’

De Cock zuchtte.

‘Omdat hij dacht dat Jan Akkerman hem bedroog. Toen Philip Achterberg, na afspraak, in de Scheevenaarstraat om de foto’s en de film kwam, vertelde de chauffeur hem… overigens naar waarheid… dat de foto’s en de film uit zijn woning waren gestolen. Philip Achterberg geloofde dat niet. Hij dacht dat Jan Akkerman bij een andere directeur een hogere prijs voor de foto’s had bedongen en vuurde uit woede drie kogels op hem af.’

Vledder bracht zijn beide handen naar voren.

‘En Justus van Aardenburg?’

De Cock trok een grimas.

‘Dat was min of meer Justus van Aardenburg zijn eigen schuld. Toen hij die foto’s in de woning van Jan Akkerman had gevonden, belde hij Herman Akersloot.

Ik zei al: Herman Akersloot is een zachtmoedig man. Hij voelde niets voor een directe actie. Hij raadde Justus van Aardenburg aan om de foto’s voorlopig rustig in zijn kluis te bewaren tot er een gunstig tijdstip kwam om er gepast gebruik van te maken.’

Fred Prins grinnikte.

‘Dat was niet zachtmoedig, maar uiterst bedachtzaam.’

De Cock negeerde de opmerking.

‘Toen belde Van Aardenburg Philip Achterberg.’

Vledder knikte voor zich uit.

‘Het werd zijn dood.’

De Cock wreef zich achter in zijn nek. De lange uiteenzetting had hem vermoeid.

‘Ik vroeg Philip Achterberg vanmorgen,’ ging hij loom verder, ‘waarom hij uiteindelijk in Breukelen ook Charles van Abbekerken had vermoord. Hij zei toen letterlijk tegen mij: “Het kon mij niets meer schelen. Om Charles van Abbekerken te vernietigen door middel van de foto’s van het ongeval in Vreeland, had ik inmiddels al twee moorden gepleegd en was nog tot geen enkel resultaat gekomen. De enige mogelijkheid die ik nog zag om mijn doel te bereiken, was hem zonder omwegen rechtstreeks te vernietigen… te doden. En vreemd genoeg… voel ik ten aanzien van hem geen enkel berouw of spijt.”’

Fred Prins trok zijn aandacht.

‘Hoe kreeg je Philip Achterberg zover dat hij naar het Stenen Hoofd kwam?’

De Cock glimlachte.

‘Ik vond Herman Akersloot bereid om Philip Achterberg een brief te schrijven. In die brief stelde Herman Akersloot dat hij alles wist… van de foto’s en de moorden op Jan Akkerman, Justus van Aardenburg en Charles van Abbekerken.

Ik liet Herman Akersloot schrijven, dat hij van Philip Achterberg het volledige gezag over Chemie IJsselstein opeiste, alsmede alle aandelen die Philip Achterberg in de onderneming bezat. Over een en ander wenste hij met hem te onderhandelen op de kop van het Stenen Hoofd in Amsterdam.’

Vledder grijnsde.

‘Een regelrechte uitlokking tot moord.’

De Cock streek met zijn pink over de rug van zijn neus.

‘Maar geen onrechtmatige daad… geen onrechtmatig verkregen bewijs. Herman Akersloot handelde uit eigen vrije wil. Ik heb hem tot niets gedwongen.’

De oude rechercheur draaide zich half om en wendde zich tot Peter van Lunteren. ‘Ik heb voor jou nog een prettige mededeling. Herman Akersloot, de nieuwe bewindvoerder van Chemie IJsselstein, heeft de lasterlijke aanklacht tegen jou bij justitie ingetrokken. En hij wil met jou een dezer dagen serieuze onderhandelingen plegen over een toezichthoudende functie bij zijn eigen AVM-Akersloot, een afvalverwerkingsmaatschappij.’

Peter van Lunteren keek hem glunderend aan.

‘Hebt u dat bekokstoofd.’

De Cock glimlachte fijntjes.

‘Be-kok-stoofd is in dit verband een lelijk woord. Laten we het erop houden dat de heer Akersloot zelf spontaan op dat idee is gekomen.’

De grijze speurder ging zitten, leunde behaaglijk achterover in zijn leren fauteuil, dronk tevreden zijn glas leeg en schonk zich nog eens in.

Mevrouw De Cock kwam vanuit de keuken met schalen vol lekkernijen. De afschuwelijke moordenreeks binnen de boezem van Chemie IJsselstein raakte op de achtergrond en de gesprekken werden wat algemener.

Het was al vrij laat toen alle gasten afscheid hadden genomen. Mevrouw De Cock schoof een poef bij en ging voor haar man in zijn fauteuil zitten.

‘Je was vanavond nogal openhartig in het toegeven van je fouten,’ sprak ze liefjes.

De Cock maakte een schouderbeweging.

‘Waarom niet,’ sprak hij achteloos. ‘Zulke dingen gebeuren. Ik ben niet onfeilbaar.’

Ze schoof nog iets dichter naar hem toe.

‘Wanneer vertel je de moeder van Annemarie van Grevelingen wat er die bewuste zaterdagavond precies gebeurde… en wie voor de dood van haar dochter verantwoordelijk is?’

De grijze speurder staarde nadenkend langs haar heen en antwoordde niet.

Mevrouw De Cock tikte met een kromme wijsvinger op zijn knie.

‘Vertel je het haar?’

De Cock keek zijn vrouw aan.

‘Mevrouw Van Grevelingen,’ sprak hij zacht, ‘heeft op de steen op het graf van haar dochter laten beitelen: Mij komt de wraak toe. Ik zal het vergelden… spreekt de Heere. Zij gelooft oprecht in die tekst en ik ben bereid om haar in dat geloof te volgen.’

Mevrouw De Cock keek haar man verward aan.

‘Wat is er dan… die wraak, die vergelding is toch gekomen?’

De grijze speurder knikte traag.

‘Maar om in Philip Achterberg… een drievoudig moordenaar… een werktuig in Gods hand te zien… daar heb ik wat moeite mee.’

Zie De Cock en moord eerste klasse .

Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieuhygiëne.

Oude soldaten sterven nooit, ze vervagen gewoon.

Tokkelen: praten, informatie verschaffen.

Zie De Cock en moord à la carte .

Peedee: politieuitdrukking voor ‘plaats-delict’.

Nodig voor het afnemen van vingerafdrukken.

Voddenraper, die op straat staand vuil doorzoekt.

Bargoens; piekies zijn guldens, knaken rijksdaalders.

Zie De Cock en moord op de Bloedberg .