ФІСБА
Пракруса на мяне раўняцца мусіць.
ПІРАМ
Дай жа праз дзірку губ сваіх ласунак.
ФІСБА
Дастаўся дзірцы Фісбін пацалунак.
ПІРАМ
Мы стрэнемся ля Нінавай магілы.
ФІСБА
Няхай памру — а палячу на крылах.
ПІРАМ і ФІСБА выходзяць .
СЦЯНА
Тут сваю ролю скончыла Сцяна,
А скончыўшы, ідзе адсюль яна.
( Выходзіць .)
ТЭЗЕЙ
Вось і знікла перашкода паміж суседзямі.
ДЗЯМЕТРЫЙ
Гэта, па-мойму, для адводу вачэй, вашамосць, бо сцены, як вядома, маюць вушы і падслухоўваюць, не пытаючы на тое дазволу.
ІПАЛІТА
Я не чула ніколі нічога больш бязглуздага, чым гэтая п’еса.
ТЭЗЕЙ
У іхнім рамястве нават самыя лепшыя — толькі цені; ну, а самыя горшыя не будуць выглядаць надта кепскімі, калі ім дапаможа ўяўленне.
ІПАЛІТА
Але гэта будзе не іхняе ўяўленне, а наша.
ТЭЗЕЙ
Калі ў нашым уяўленні яны не стануць горшымі, чым у сваім, яны могуць здацца выдатнымі акцёрамі. Вось уваходзяць дзве высакародныя істоты: Месяц і Леў.
Уваходзяць ЛЕЎ і МЕСЯЦОВАЕ СВЯТЛО .
ЛЕЎ
Спадарыні, у кім пачуццяў лішак
Пужацца прымушае дробных мышак,
Засцерагаю, каб ніхто не млеў,
Калі пры вас разявіць зяпу леў,
Бо я не леў і не яго кабета,
Я проста Зэдлік, па сталярцы спец,
Калі б сюды я львом прыйшоў, за гэта
Самому мне прыйшоў бы тут канец.
ТЭЗЕЙ
Надзвычай лагодны звер. I які сумленны!
ДЗЯМЕТРЫЙ
Самая цудоўная жывёліна, вашамосць, якую я калі-небудзь бачыў.
ЛІЗАНДР
Гэты леў па храбрасці — сапраўдная ліса.
ТЭЗЕЙ
Правільна, а розумам — праўдзівы гусь.
ДЗЯМЕТРЫЙ
Не зусім так, вашамосць, бо яго храбрасць не можа адужаць розуму, а ліса заўсёды адужвае гуся.
ТЭЗЕЙ
Упэўнены, што ў яго і розум не дужэйшы за храбрасць, бо і гусь не дужэйшы за лісу. Зрэшты, няхай ён сам разбіраецца, што да чаго ў яго звярынцы, а мы паслухаем, што скажа Месяц.
МЕСЯЦОВАЕ СВЯТЛО
Рагаты Месяц — мой ліхтар. Ліхтар.
ДЗЯМЕТРЫЙ
Яму варта было б насіць гэтыя рогі на галаве.
ТЭЗЕЙ
Ён не маладзік. Яго рогі схаваныя ў самой галаве.
МЕСЯЦОВАЕ СВЯТЛО
Рагаты Месяц — мой ліхтар. Ліхтар. А я — на гэтым Месяцы жыхар.
ТЭЗЕЙ
Жыхар. Вось тут ён стратэгічна памыляецца. Каб стаць Месяцам, ён павінен быў бы ўлезці ўнутр ліхтара.
ДЗЯМЕТРЫЙ
Ён не адважваецца ўлезці туды з-за нагарэлай свечкі: баіцца, што і яму нагарыць.
ІПАЛІТА
Мне надакучыў гэты Месяц. Пара б яму і змяніцца.
ТЭЗЕЙ
Мяркуючы па цьмяным бляску яго розуму, ён ужо ў апошняй квадры. Але дзеля прыліку нам варта пачакаць.
ЛІЗАНДР
Кажы далей, Месяц!
МЕСЯЦОВАЕ СВЯТЛО
Я толькі хачу вам паведаміць, што ліхтар — гэта Месяц, а я — чалавек на Месяцы, што цярновы куст — мой цярновы куст, а сабака — мой сабака.
ДЗЯМЕТРЫЙ
Дзякуй. Без яго дапамогі, вядома, мы тут нічога не расшалопалі б. На добры лад, уся гэта кампанія і на самой справе павінна была б атабарыцца ў ліхтары. Але цішэй: ідзе Фісба.
Уваходзіць ФІСБА .
ФІСБА
Вось Нінава магіла. Дзе ж мой мілы?
ЛЕЎ
( рыкае )
Ы-ы-ы!..
ФІСБА ўцякае .
ДЗЯМЕТРЫЙ
Выдатна рыкаеш, Леў!
ТЭЗЕЙ
Выдатна ўцякаеш, Фісба!
ІПАЛІТА
Выдатна свеціш, Месяц! Папраўдзе, Месяц свеціць вельмі прыемна.
ЛЕЎ шкамутае Фісбін плашч і потым выходзіць .
ТЭЗЕЙ
ДЗЯМЕТРЫЙ
ЛІЗАНДР
Уваходзіць ПІРАМ .
ПІРАМ
О, дзякуй, Месяц, за тваё ірдзенне!
О, дзякуй, брат, за сонечны твой жар!
Магчыма, маё сэрца смутак здзене
I ўбачыць Фісбы ненагляднай твар.
Што гэта? Ой!
О рыцар, стой!
Бяды ляжыць даведка!
Што бачу? Жах!
Імгла ў вачах.
Мая ты пташка! Кветка!
Хто плашчык твой
Заліў крывёй?
Ляціце, фур’і, шпарка!
Мне больш не жыць.
Жывую ніць
Абрэж умомант, Парка!
ТЭЗЕЙ
Такая роспач і згуба такой сяброўкі могуць каго хочаш у слёзы ўвагнаць.
ІПАЛІТА
Мне ад усёй душы шкада небараку.
Читать дальше