Уільям Шэкспір - Тры камедыі

Вяртаецца МАРЫЯ з сэрам ТОБІ і ФАБІЯНАМ .

СЭР ТОБІ

Дзе ён тут, у імя ўсіх святых? Хоць бы ў яго ўсяліліся ўсе д’яблы пекла і сам Легіён у прыдачу, я з ім загавару!

ФАБІЯН

Вунь ён, вунь.— Як вы сябе адчуваеце, сіньёр?

Я пытаю, як вы маецеся, мілы чалавеча?

МАЛЬВОЛЬЁ

Прэч адгэтуль! Я вас звальняю. Не заважайце мне, прэч!

МАРЫЯ

Чуеце, як бубніць у ім нячыстая сіла! Ці ж я няпраўду казала? Сэр Тобі, мілэдзі просяць вас паклапаціцца аб ім.

МАЛЬВОЛЬЁ

Хо-хо! Так і прасіла?

СЭР ТОБІ

Адыдзіце ўбок. Цішэй, цішэй: з ім трэба... далікатна. Я пагавару з ім сам.— Як вы тут, Мальвольё? Як ваша здароўечка? Ведаеце што, шаноўны,— адрачыцеся вы ад д’ябла. Улічыце, што ён, нячысты дух,— вораг роду людскога.

МАЛЬВОЛЬЁ

Вы разумееце, што гаворыце?

МАРЫЯ

Бачыце, як ён захваляваўся, як вы толькі загаварылі дрэнна пра д’ябла. Крый бог, калі ён кім-небудзь зачараваны!

ФАБІЯН

Занясіце яго мачу да знахаркі.

МАРЫЯ

Заўтра ж раніцай, калі буду жывая. Вы не ўяўляеце, як мілэдзі не хацелася б яго страціць.

МАЛЬВОЛЬЁ

Вы што гэта, містрыс камерыстка?

МАРЫЯ

О, божа!

СЭР ТОБІ

Прашу цябе, памаўчы, так жа нельга! Ці ж вы ўсе не бачыце, што ваша балбатня яго раздражняе? Пакіньце нас удвух.

ФАБІЯН

Інакш, як толькі ласачкай, яго не ўтаймуеш. Памякчэй з ім, памякчэй; як гэта кажуць: хоць сам чорт з куслівых, а слуг любіць ліслівых.

СЭР ТОБІ

Ну, як пеўнік? Як табе кукарэкаецца?

МАЛЬВОЛЬЁ

Шаноўны, не забывайцеся!

СЭР ТОБІ

Цып, цып, цып. «Хадзем са мной, Брыгіта». Не, міленькі, вашай вялікасці не да твару гуляць у хованкі з Сатаной. Хай ён павесіцца, шыбенік рагаты!

МАРЫЯ

Трэба прымусіць яго пашаптаць малітву. Дарагі сэр Тобі, прымусьце яго памаліцца.

МАЛЬВОЛЬЁ

Маліцца, макака?

МАРЫЯ

Вось — чулі? Ён і слухаць не хоча пра боскую моц.

МАЛЬВОЛЬЁ

Ідзіце і хоць павесьцеся! Усе вы — шэльмы, пустадомкі і пустабрэхі. Я вам не раўня. Хутка вы пра мяне даведаецеся яшчэ не тое! ( Выходзіць .)

СЭР ТОБІ

Ці можа такое быць?

ФАБІЯН

Калі б гэта нам зараз паказалі на сцэне, я гатоў бы быў асудзіць камедыянтаў за неверагодную выдумку.

СЭР ТОБІ

Ён, дзівак, сам пачуў смак у кашы, якую мы заварылі.

МАРЫЯ

Ну дык і грэйце ў яго апетыт, бо каша скора астыне і пракісне.

ФАБІЯН

А як жа. Мы такі сапраўды давядзём яго да вар’яцтва.

МАРЫЯ

I спакайней стане ў доме.

СЭР ТОБІ

Ведаеце што: мы яго звяжам і ўпхнём у цёмную камору. Пляменніца мая пераканалася ўжо, што ён «без цара ў галаве». Такім чынам, сябры, мы можам працягваць пацеху сабе на забаву, а яму ў навуку, пакуль сама пацеха не лопне ад смеху. Тады толькі мы злітуемся з яго, раскажам перад людзьмі пра сваю выдумку і карануем цябе, містрыс, лаўровым вя... венічкам як апазнавальніцу псіхаў. Але... глядзіце, глядзіце!..

Уваходзіць сэр ЭНДРУ .

ФАБІЯН

Яшчэ адна забава, як для майскага ранішніка!

СЭР ЭНДРУ

Вось — мой выклік, чытайце. Ён з воцатам і перцам, дальбог.

ФАБІЯН

Такі востры?

СЭР ЭНДРУ

Ядавіты, і той уюнок у гэтым пераканаецца. Вы толькі прачытайце.

СЭР ТОБІ

Дай сюды. ( Чытае .) «Малакасос, хто б ты ні быў, ты ні больш ні менш, як шалудзівы шчанюк».

ФАБІЯН

Трапна і смела.

СЭР ТОБІ

( чытае далей )

«Не здзіўляйся і не круці мазгамі ў здагадках, чаму я цябе так абзываю, бо ніякіх тлумачэнняў гэтага ты ад мяне не дачакаешся».

ФАБІЯН

Прадбачлівая агаворка: яна засцерагае цябе ад караючай рукі закона.

СЭР ТОБІ

( чытае далей )

«Ты раз-поразу прыходзіш да лэдзі Алівіі, і яна, у мяне на вачах, аказвае табе ласкавую міласць, а ты ёй бессаромна і беспардонна хлусіш, нягоднік, але я цябе выклікаю не пагэтаму».

ФАБІЯН

Коратка і сярдзіта, проста-такі выдатна, а сэнсу — ніякага.

СЭР ТОБІ

( чытае далей )

«Я падсцерагу цябе, як будзеш вяртацца дамоў, і там, калі выпадзе шчасце мяне ўкакошыць...»

ФАБІЯН

«укакошыць...» — надзвычайна!

СЭР ТОБІ

( чытае далей )

«...ты мяне заб’еш, як баязлівец і разбойнік з вялікай дарогі».

ФАБІЯН