Францішак Аляхновіч - Шчасьлівы муж

Уршуля. Ах, фі! фі!.. Што вы кажаце! Вось сорам!

Галька. Няма дзіва — усе яны бязбожнікі.

Уршуля. Пані Галена! Што я вас хацела спытацца… але ня ведаю як сказаць… трохі сорамна.

Галька. Ну?

Уршуля (саромліва апусьціўшы вочы) . Ці ўжо пасьля шлюбу… і ўжо пасьля вясельля… ды вельмі страшна?

Галька. Ха–ха–ха! (сьмяецца і шапоча ей нешта на вуха) .

Уршуля (млосна) . Ах, ах! не кажэце! ах! страшна!.. ах! я–бы ляпей пайшла ў манастыр, чымсь пазволіла…

Мяшочак, Уршуля, Галька, Пышка, Шышка.

Пышка (увайшоўшы, ціха да Шышкі) . Ты з каторай?

Шышка (паказваючы вачыма на Гальку) . Я з гэтай.

Пышка (паказваючы на Уршулю) . А я з гэтай.

Шышка. Ну добра… (падыходзяць да жанчын, кланяюцца і вядуць за сцэну ў скокі) .

Мяшочак, Мяшочыха, Леакадка.

Мяшочыха (уваходзячы з Ленкадкай) . Ты, Леакадка, як граф пакліча цябе ў скокі, дык ты зірні на яго гэтак бокам і ўздыхні: ах! — каб ён, значыцца, сьцяміў, што ты вельмі рада. А як пачне гаварыць да цябе пафранцузку, дык ты не паказвай віду, што на разумееш, але скажы гэтак: ооох! каб, значыцца, можна было падумаць і не, і але…

Леакадка. Я ведаю, што рабіць, мамачка!

Мяшочыха (выймаючы з сваей торбачкі флякончык з парфумай) . Чакай, я вось цябе папарфамую, каб ты не сьмярдзела потам… (Пырскае на дачку парфумай) . А калі ён пацісьнець цябе за руку, дык так–сама яго, але не надта моцна, а так крыху і перэвярні вочы уверх ды ціханька гэтак уздыхні: ох!

Леакадка. Я ведаю, мамачка!..

Мяшочыха. А калі ён будзе казаць, што цябе любіць і жыць без цябе ня можа, дык ты саромліва апусьці вочы ўніз і скажы яму: «пагутарце аб гэтым з маей мамай»…

Леакадка. Калі ён нічога гэткага і ня думае казаць, а толькі сьмяецца і шчыпаецца.

Мяшочыха (зьдзіўленая) . Шчыпаецца?!

Леакадка. Але. Усё хапае за бок, то за іншае месца і ўсё сваё: «тру–ля–ля»…

Мяшочыха (я. в.) . Гм. гм… Мусіць цяпер новая такая мода…

Мяшочак (праз сон) . А я пытаюся… чаму…

Мяшочыха. Ах, Божа мой! Калістрат сьпіць, а граф можа пабачыць і будзе сьмяяцца (да мужа, туваючы яго) . Калістрат! а Калістрат! Устань!

Мяшочак (праз сон) . Адчапіся!.. (сьпіць) .

Леакадка. Граф ужо бачыў, што папа пьяны.

Мяшочыха (убачыўшы ў дзьвярох Мацальскага, ціха да дачкі) . А вось ён глядзіць на цябе. Ідзі, ідзі, можа ён хоча паскакаць з табой. (Ідзе да дзьвярэй, Мацальскі дае ім дарогу, у дзьвярох робяць цэрамоніі кланяючыся) .

Мацальскі. О! мэдам!

Мяшочыха і Леакадка. Ох, граф! (выйшлі)

Мяшочак, Мацальскі,пасьля Уршуля.

Мацальскі (абцірае хустачкай пот на твары і падыходзіць да стала, пье піва. Закурывае папіроску) .

Уршуля (уваходзіць, сядае, зіркая на Мацальскага. Паўза) . Ах, як вы добра танцуеце!

Мацальскі. Я–ж з вамі здаецца не тацавала, дык скуль ведаеце?

Уршуля. Але я бачыла, як вы… з іншымі.

Мацальскі. Але… я вучыўся ў танцы ў Шрайбмана.

Паўза.

Уршуля. Вы такі сумны: вы мусіць закахаўшыся, або вершы пішаце?

Мацальскі. За шмат гарэлкі выпіў… Я яшчэ перад тым, як прыйсьці сюды, спаткаўся з адным прыяцелям і мы здорава сербанулі.

Уршуля. Ці вам больш падабаюцца брунэткі ці бляндынкі?

Мацальскі (сьмяецца) . О! я ўселякіх люблю, былі толькі прыгожая і маладая…

Уршуля. Ці вы маглі–б палюбіць асобу, каторай чыстае дзявочае сэрца яшчэ не спазнала каханьня і каторая усей душой першы раз у жыцьці ўлюбіла–бы вас?

Мацальскі. Чаму–ж не? Гэткія здарэньні ў мяне ўжо былі.

Уршуля. Ах, я бачу, што вы баламут… Граф! павахлюйце крыху, я так змарылася! (дае яму свой вахляр) .

Мацальскі (д. с.) . Чаго баба да мяне прычапілася! (Голасна, узяўшы вахляр і вахлюючы) . Ня трэба так многа скакаць, дык–бы й не замарыліся. Уршуля. Ах, я так люблю скокі!

Мацальскі. Ну, выбачайце, рука баліць, не магу больш… (аддае ей вахляр і выходзіць) .

Уршуля (адна) . Ах, як ён на мяне глядзеў! як глядзеў!.. Або цяпер або ніколі!.. Ен будзе мой, будзе мой! (выходзіць за ім) .