Францішак Аляхновіч: Шчасьлівы муж

Магдалена. Толькі выбачайце, граф, што ў нас няма фартэпьяну.

Мацальскі. Нічога, пад гармонік яшчэ ляпей, лягчэй злавіць тахт… Тру–ля–ля… (пайшлі у другі пакой у скокі) .

Мяшочак(сеў на канапу і задрамаў) , Гаўдэнт(зьбірае талеркі са стала) , Пышка і Шышка, пасьля Мяшочыха.

Пышка. Чуеш, я забыўся, з якой нагі трэба пачынаць: з правай, ці з левай?

Шышка(паказвае яму) . Вось гэтак: раз, два, тры…

Пышка. Ага! ужо ўспомніў! але! вось так: раз, два, тры… (танцуюць) .

Мяшочыха(уваходзіць) . А фэ! паненкі танцуюць без кавалераў, а кавалеры тут!

Пышка і Шышка. А мы ўжо… ўжо йдзем!.. (пайшлі за сцэну; Мяшочыха за імі. Пышка пачынае скакаць з Леакадкай, а Шышка з Уршуляй) .

Мяшочак(сьпіць) , Гаўдэнт.

Гаўдэнт(зьбіраючы талеркі, да сябе) . Без патрэбы купляў віно… Гэты граф локча гарэлку горш за нас. (Выходзіць з талеркамі ў правыя дзьверы, у кухню) .

Мяшочак(праз сон) . Чаму, пытаюся… Каін Абэля… (лёг на канапу і сьпіць) .

Мацальскі(за сцэнай) . Мэдам і мэсье!.. Ррон!.. Шэн–шынуа!.. Вальс з сваей дамай!..

Гаўдэнт(уваходзіць, ізноў зьбірае судзьдзё, але час–ад–часу паглядае на жонку, якая скача з Мацальскім) . Чорт ведае, што гэта такое! Абняўшыся так, што аж гадка робіцца. А ён, гад, шапоча ей навуха, а тая, падла, рагоча… Ух, бязстыднікі!..

Мяшочак, Гаўдэнт, Фэлька.

Фэлька(уваходзіць, падыходзіць да стала, налівае сабе з бутэлькі ліманаду і пье) .

Гаўдэнт. Панна Фаліцыя! А гэты граф… дык скуль ён тутака ўзяўся?

Фэлька. Гэта мой знаёмы.

Гаўдэнт(круціць галазой) . Знаёмы… граф… гм…

Фэлька. А што–ж? Няма дзіва! Я многа графаў ведаю, я навет знаю двох баронаў і аднаго князя.

Гаўдэнт(я. в.) . Баронаў… князя… гм… гм…

Фэлька. А што–ж вы думалі! (Хоча ўжо йсьці)

Гаўдэнт(затрымліваючы яе) . Панна Фаліцыя, выбачайце, яшчэ два слова… А чаго ён так прыклеіўся да мае жонкі?

Фэлька. Хто?

Гаўдэнт. Гэты граф.

Фэлька. Дык якжа–ж інакш? Цяпер такая мода… А вось вы ня бачылі самых модных танцаў, дык яшчэ горэй: зусім адзін пры адным прытуліўшыся і твар з тварам блізюханька…

Гаўдэнт. Ну, я–бы такіх танцаў не скакаў. Грэх!

Фэлька. Ну во! постнік які! (Пайшла) .

Гаўдэнт. Не падабаецца мне ўсё гэта, страшэнна не падабаецца… Каб толькі гэтыя імяніння скончыліся блага! (Выходзіць з талеркамі ў кухню) .

Мяшочак, пасьля Мацальскі з Магдаленай.

Магдалена(уваходзячы з Мацальскім) . Я вас, граф, хачу нешта спытацца…

Мацальскі. О, мая багіня! пытайнеся! Усё скажу.

Магдалена(цішэй, з паўзачкамі) . Ці вы, граф, былі калі закахаўшыся?

Мацальскі(цалуе яе рукі) . Так, як цяпер, ніколі ня быў…

Магдалена(быццам саромячыся) . Ах, граф!..

Мацальскі. Анёлачак! Не кажы: граф! Кажы: Ільдэфонс! Мой дарагі Ільдэфонс!

Магдалена(сэнтымэнтальна) . Ільдэфонс!.. Гэта зычыць, як музыка… Ільдэфонс! мой дарогі Ільдэфонс! (схіляе галаву яму ня плячо) .

Мацальскі(горача абыймаючы і цалуючы яе) . Анёлачак мой залаты! Магдаленачка! Пумпачка!

Мяшочак(перэварачваючыся на другі бок праз сон) . А я пытаюся, чаму Каін…

Мацальскі і Магдалена(адскочыўшы ад сябе спалоханыя) . Ах!

Мацальскі(прыгледзіўшыся да Мяшочка) . Не, нічога!.. Ён сьпіць… добра налізаўшыся… не пачуе.

Магдалена. Я тут баюся…

Мацальскі(цалуе яе) . Ня бойся!.. Лікёрчык ты мой! Пумпачка ты!..

Магдалена. Не, ня тут, ня тут… Пасьля… Пойдзем цяпер паскакаць!..

Мацальскі. Ну, пойдзем!.. Ах ты ягадка! Тру–ля–ля!.. (выходзяць) .

Мяшочак, Уршуля, Галька.

Уршуля(уваходзячы з Галькан) . Ах, які гэты граф баламут! У часе вячэры ўсьцяж кідаў у мяне то галкамі з хлеба, то скурачкамі апальцыну, а цяпер танцуе толькі з аднэй Магдаленай!.. фу! які баламут! (няшчыра) . Не падабаецца мне!

Галька. Гэтыя людзі з вышэйшага сьвету І яны такія. Я чула, што яны, як паедуць заграніцу, дык не бяруць там шлюбу па нашаму, у касьцёле, а йдуць да нейкага чыноўніка, там расьпішуцца толькі і жывуць ужо, як муж з жонкай. Зусім бальшавікі.