Францішак Аляхновіч - Шчасьлівы муж

Магдалена. Калі ласка… з вялікай прыемнасьцю.

Мацальскі (гледзячы на яе, як кот на сала) . Ох, мая ягадка чырвоненькая! пумпачка!.. (цалуе яе ў руку) .

Магдалена (аглядаючыся навокал) . Ах, што вы!.. пасьля…

Тыя–ж, Лапурка, Галька, Уршуля (уваходзяць) .

Лапурка (вясёлы хлапец з гармонікам; увайшоўшы, цалуе Магдалену ў руку) . Пані Магдалене наша паважаньне! Віншую з імянінамі… каб заўсёды было многа грошай, многа шчасьця і многа дзетак…

Магдалена. Фу!.. Ну, што вы!.. Дзякую!..

Галька (цалуецца з Магдаленай) . Віншую цябе, Магдзя, і зычу табе ўсяго таго, чаго сама хочаш…

Магдалена. Дзякую… дзякую…

Уршуля (так–сама цалуецца) . Усяго найлепшага…

Магдалена. Дзякую… Будзьце знаёмы: граф Мацальскі, — пан Лапурка з жонкай, панна Уршуля…

Мацальскі (падае руку) . Граф Мацальскі… Я, можна сказаць, авэк плязір…

Магдалена. Ну, і ня будзем марудзіць. Калі ласка, прашу ўсіх сюды, у гэты пакой, закусіць крыху… Прашу!.. (паказвае рукой на сярэднія дзьверы) .

Усе, апроч Шышкі і Пышкі, ідуць у другі пакой і сядаюць навокал стала. Мацальскі пасярэдзіне.

Пышка (устрымоўваючы Шышку) . Слухай, ты ня ведаеш, ці пры стале трэба з дамамі гутарыць, ці можна маўчаць?

Шышка. Пры стале, здаецца, можна маўчаць… але вось у часе скокаў дык трэба гаварыць камплямэнты…

Пышка. Гм… трудна…

Шышка. Есьць такая кніжка, называецца «самавар вівр», ці што, дык у ёй напісана ўсё, як і калі трэба. Мы яе купім у складчыну. Добра?

Пышка. Але. Купім…

Магдалена (зварачваючыся да Пышкі і Шышкі) . Калі ласка, просім да стала!.. Чаму–ж вы засталіся?..

Пышка І Шышка. Мы ўжо… выбачайце…

Магдалена (паказваючы ім іхнія месцы) . Вось вы тут, пане Пышка, а вы, пане Шышка, тут…

Мацальскі (устае, трымаючы ў руцэ чарку) . Мэдам і мэсье! У гэтакі ўрачысты мамэнт, калі можна сказаць, наша пані гаспадыня сьвяткуе свае імяніны, я прапаную выпіць гэту першую часрку за здароўе пані гаспадыні… Ура!

Усе. Уррра! (пьюць) .

Дэкарацыя тая самая.

Усе ўжо добра выпілі. Твары пачырванелі.

Гаўдэнт, Магдалена, Мацальскі, Фэлька, Мяшочак, Мяшочыха, Леакадка, Уршуля, Лапурка, Галька, Пышка, Шышка.

(Усе сядзяць яшчэ пры стале) .

Мяшочак (да Мацальскага) . Вось калі ты такі вучоны граф, дык ты скажы мне, чаму Каін Абэля віламі колець? Вось я стаю, гляджу на месяц і бачу: Каін Абэля… Ну, чаму, пытаюся?

Мацальскі. Гэта мусіць ад ветру…

Мяшочак. Сам ты ад ветру… Я пытаюся, чаму…

Мацальскі. Выбачайце, але я не ад ветру, і абражаць сябе не пазволю! (Устае) .

Мяшочыха (да мужа) . Калістрат! Кінь ты ўжо аб навуцы!

Магдалена (да Манальскага) . Граф! Не зважайце на гэта!..

Мацальскі (цалуе гаспадыню ў руку) . Для вас я гэта зраблю, але каб хто іншы… Я ўжо раз меў такое здарэньне… дык адразу на паядынак! (Уваходзяць па сцэну) .

Магдалена. Ах, Божа мой! і забілі?

Мацальскі. Ці я дурны! Каб у турму папасьці! Фі донк!

Мяшочак (уваходзіць на сцэну з Гаўдэнтам; за імі іншыя госьці) . Вось ты Гаўдэнт, а я Калістрат… А чаму, пытаюся, не я Гаўдэнт, а ты Калістрат… Але што я хацеў казаць?.. Ага! Чаму, пытаюся Каін Абэля… Або не! Давай лепш пацалуемся!.. (цалуюцца) .

Мацальскі. А цяпер мэсье і мэдам, я думаю, можна пайсьці ў скокі.

Уршуля, Галька і Леакадка (радасна) . Але! але! У скокі!

Магдалена. А вось пан Лапурка нам зайграе на гармоніку… Пане Лапурка, калі ласка!

Лапурка. Авэк мой плязір, ак кажа пан граф. (Бярэ гармонік у рукі) .

Магдалена. А стол перанясем сюды, тагда будзе больш месца. (Да мужа) . Гаўдэнт! перэнясі стол, вось пан Пышка і пан Шышка табе памогуць… Пане Шышка, калі ласка!.. Пане Пышка!..

Пышка і Шышка. Авэк наш плязір!

Гаўдэнт з Шышкай і Пышкай уносяць стол на сцэну. Лапурка ў другім пакою пачынае граць вальс на гармоніку. Праз адчыненыя дзьверы відаць, як Фэлька скача з Галькай, а Леакадка з Уршуляй.

Мацальскі (да Магдалечы) . Пазволіце, пане Магдалена, ангажыраваць вас да вальса?