Rabelais François - Gargantua i Pantagruel

Здесь есть возможность читать онлайн «Rabelais François - Gargantua i Pantagruel» — ознакомительный отрывок электронной книги совершенно бесплатно, а после прочтения отрывка купить полную версию. В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Жанр: Мифы. Легенды. Эпос, Европейская старинная литература, на польском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Gargantua i Pantagruel: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Gargantua i Pantagruel»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Gargantua i Pantagruel, tytułowi bohaterowie powieści Francois Rabelais'go, to olbrzymy znane francuskiej publiczności z podań ludowych.Podobno Rabelais kupił na straganie anonimowe dzieło opisujące losy Gargantui, a lektura utworu zainspirowała go napisania własnej wersji dziejów olbrzyma oraz jego syna, Pantagruela. Powieść przedstawia życie bohaterów od samego początku – włącznie z historią ich poczęcia i narodzin; ukazuje zarówno ich codzienność, jak i przygody: udział w walkach i podróżach. Dzieło zachowuje ludowy, trochę sowizdrzalski charakter – przygody są wzbogacane trywialnym humorem obfitującym w dowcipy o tematyce fekalnej i płciowej. W Gargantui i Pantagruelu łączy się wulgarność i erudycja autora – niektóre z żartów mają charakter lingwistyczny i wymagają znajomości francuskiego i łaciny. Niewątpliwie wiele słuszności ma tłumacz, wskazując, że w całej pełni smakować w pismach Rabelais'go mogą bodaj tylko mężczyźni; bowiem wśród beztroskich fantazji i facecji dochodzi mimo wszystko do głosu kulturowe dziedzictwo mizoginii, szczególnie w stosunku do kobiecej fizyczności i fizjologii.Gargantua i Pantagruel to najsłynniejsze dzieło autorstwa Francois Rabelais'go. Poszczególne tomy były wydawane od lat 40. XVI wieku, ostatni z nich doczekał się publikacji już po śmierci pisarza w latach 60.

Gargantua i Pantagruel — читать онлайн ознакомительный отрывок

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Gargantua i Pantagruel», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

288

Zagadka znaleziona w fundamentach klasztoru telemitów – Cała ta wyrocznia wzięta jest, z wyjątkiem dwóch pierwszych i dziesięciu ostatnich wierszy, z dzieł współcześnie żyjącego niejakiego Melina de Saint-Gelais, zagorzałego kalwina, który wszystkie nieszczęścia Francji przypisywał stronnictwu katolików. Proroctwo to jego wywarło później duże wrażenie, jako iż Melin de Saint-Gelais umarł w r. 1558, nie dożył przeto wybuchu wojny domowej. Przez ostrożność Rabelais dodaje ostatni ustęp prozą, mając na celu, dla zasłonięcia się przed możliwą zaczepką, pozorne zbagatelizowanie i obrócenie w żart znaczenia całej przepowiedni. [przypis tłumacza]

289

lza (daw.) – wolno, można. [przypis edytorski]

290

snadny (daw.) – łatwy. [przypis edytorski]

291

Pantagruel – Pantagruel nie jest, jak Gargantua, popularną postacią legendy, wszelako słowo to, zanim użył go Rabelais dla swego bohatera, znane było w języku francuskim jako imię własne i jako imię pospolite. Jako imię własne oznacza diabła występującego nieraz w misteriach średniowiecznych, którego główną sztuczką jest wzbudzać pragnienie. Jako imię pospolite oznacza silny ból gardła, rodzaj gwałtownej anginy. Aluzje do obu znaczeń wielokrotnie pojawiają się w tekście Pantagruela . [przypis tłumacza]

292

król Spragnionych – w oryginale: dipsodów , po grecku: spragnionych. [przypis tłumacza]

293

Mistrz Hugo Salel (1493–1550) – był dworzaninem Franciszka I; przełożył na język francuski dziesięć pierwszych pieśni Iliady . [przypis tłumacza]

294

nieoszacowane chroniki przeraźliwego olbrzyma Gargantui – Rabelais ma na myśli nie swego Gargantuę (Ks. I), który powstał dopiero po pierwszej księdze Pantagruela (Ks. II), ale Kroniki Gargantuińskie . [przypis tłumacza]

295

Rakiet – Profesor na fakultecie prawnym w Poitiers. [przypis tłumacza]

296

exclusive (łac.) – z wyłączeniem; wyłącznie. [przypis edytorski]

297

Orland szalony – ukazał się w r. 1516. [przypis tłumacza]

298

„Robert Diabeł” (…) „Matabron” – Tytuły romansów rycerskich. [przypis tłumacza]

299

snadnie (daw.) – łatwo. [przypis edytorski]

300

kroniki Gargantuińakiej (…) niźli sprzedaje się Biblii w dziewięciu leciech – Jeden ze współczesnych wkłada księgarzowi w usta ten wierszyk: Tenant ma boutique au Palais ,/ En moins de neuf ou dix journées / J'ai plus vendu de Rabelais ,/ Que de Bibles en vingt années . [przypis tłumacza]

301

czterdzieści razy po czterdzieści nocy, licząc na sposób starożytnych druidów – Druidzi dawnych Gallów liczyli czas nie na dni, ale na noce. [przypis tłumacza]

302

nieszpułka – nieszpułka zwyczajna a. nieszpułka jadalna ( Mespilus germanica ), krzew lub drzewko z rodziny różowatych; uprawiana już 3 tys. lat temu na terenach dzisiejszego Iranu, następnie w staroż. Grecji i Rzymie dla niewielkich (o średnicy 2–3 cm), kulistych, czerwonych owoców o chropowatej, grubej skórce i kwaskowatym smaku. Po zerwaniu owoce nie nadają się do spożycia, wymagają leżakowania przez kilka tygodni w suchym i chłodnym miejscu, aby nabrały słodyczy. Z nieszpułki sporządzano marynaty, marmolady i nalewki. W średniowieczu nieszpułka była przysmakiem dworskich stołów, od XVII–XVIII w. jej popularność zaczęła maleć, obecnie jest mało znana. [przypis edytorski]

303

debitoribus (łac.) – forma Dativu a. Ablativu pluralis od debitor : dłużnik, winowajca, odstępca (przekraczający granice); dłużnikom; tu: bez większego sensu. [przypis edytorski]

304

ekwinokt – równonoc. [przypis edytorski]

305

ventrem omnipotentem (łac.) – brzuch wszechmocny (forma Accustivu, tj. B.) [przypis edytorski]

306

iambus (łac.) – jamb: staroż. miara wiersza (stopa), złożona z dwóch sylab, krótkiej i długiej. [przypis edytorski]

307

Halbroth (…) Pantagruela, mego pana – Imiona tych olbrzymów czerpane są z rozmaitych źródeł: z Biblii , mitologii, historii starożytnej, tradycji ludowej; niektóre wreszcie są wymysłem samego autora. [przypis tłumacza]

308

znajomy – tu: znający, świadomy. [przypis edytorski]

309

król Amaurotów w Utopiiamauros po grecku: ciemny, nieznany; Utopiakraj imaginacyjny, stworzony przez Tomasza Morusa w jego Utopii , która ukazała się po raz pierwszy w r. 1516. W książce Morusa miasto Amaurotów jest stolicą kraju. [przypis tłumacza]

310

w owym roku była susza – Wspomnienie straszliwej suszy, która na kilka lat przedtem gnębiła Francję. [przypis tłumacza]

311

filozof – tu: Empedokles. [przypis tłumacza]

312

wpodle (daw.) – wzdłuż, obok (jakiejś linii; tu: toru ruchu). [przypis edytorski]

313

via lactea (łac.) – droga mleczna. [przypis edytorski]

314

żali a. zali – czy. [przypis edytorski]

315

mamli płakać – konstrukcja z partykułą -li; znaczenie: czy mam płakać, czyż mam płakać. [przypis edytorski]

316

rekwije (od requiem ) – pieśni żałobne. [przypis edytorski]

317

słowo szlachcicaFoi de gentilhomme , ulubione zaklęcie Franciszka I. [przypis tłumacza]

318

Tu leży ciało (…) zmarło w roku i dniu swego zgonu – Popularny koncept francuski uwieczniony w piosence o panu de la Palisse. [przypis tłumacza]

319

snadnie (daw.) – łatwo. [przypis edytorski]

320

Roszela – La Rochelle (a. La Rocheile), średniowieczne miasto-twierdza położone w zach. Francji, w regionie Akwitanii, nad Zatoką Biskajską. [przypis edytorski]

321

Mikołaj de Lyra (ok. 1270–1349) – nawrócony Żyd, franciszkanin, autor popularnego komentarza Biblii; o ustępie psalmisty dotyczy: Ps. 135, 20 [przypis zweryfikowany i poprawiony przez Red. WL]. [przypis tłumacza]

322

Szantela – Chantelles, miasteczko w Bourbonnais. [przypis tłumacza]

323

Paslurdyna – Skała koło Poitiers; obyczaj studencki żądał, aby każdy nowicjusz przeczołgał się przez dziurę w tejże. [przypis tłumacza]

324

Godfred z Luzynianu – Pół historyczna, pół mityczna osobistość, założyciel domu Lusignan w Poitou, w X wieku. [przypis tłumacza]

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Gargantua i Pantagruel»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Gargantua i Pantagruel» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


François Villon - Poésies diverses
François Villon
François Villon - Ballades en jargon
François Villon
François-Xavier Putallaz - El mal
François-Xavier Putallaz
François-René de Chateaubrian - René
François-René de Chateaubrian
François-René de Chateaubrian - Atala
François-René de Chateaubrian
Constantin-François Volney - Leçons d'histoire
Constantin-François Volney
Constantin-François Volney - Voyage en Égypte et en Syrie - Tome 2
Constantin-François Volney
Отзывы о книге «Gargantua i Pantagruel»

Обсуждение, отзывы о книге «Gargantua i Pantagruel» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x