Melon - (Microsoft Word - Lewis_Carroll_-_Alicja_W_Krainie_Czarow__www.ksiazki4u.prv205)

Nagle Biały Królik dostrzegł Alicj� i zawołał gniewnie:

- Co ty tu robisz, Marianno? Biegnij w te p�dy do domu i przynie� im par� r�kawiczek i

wachlarz. Ale ju�!

Alicja była tak przera�ona, �e nie próbowała nawet wyja�ni� nieporozumienia i pobiegła

natychmiast we wskazanym przez Królika kierunku.

- Wzi�ł mnie widocznie za swoj� pokojówk� - mówiła biegn�c. - B�dzie na pewno

zdziwiony, kiedy dowie si�, kim jestem! Ale ja przynios� mu te jego r�kawiczki i wachlarz,

je�eli je oczywi�cie znajd�. - Wtem ujrzała mały domek, na którego drzwiach l�niła mosi��na

tabliczka z napisem: B. KRÓLIK. Weszła bez pukania i pobiegła pr�dziutko na gór�,

poniewa� bała si�, �e spotka prawdziw� Mariann�, a ta wyprosi j� z domu, zanim znajdzie

wachlarz i r�kawiczki.

- Jakie to dziwne - powiedziała do siebie Alicja - biega� na posyłki dla Królika! Mo�e

niedługo i Jacek b�dzie dawał mi podobne zlecenia! - I zacz�ła wyobra�a� sobie, jak to si�

b�dzie odbywało: "Alicjo! Chod� tu natychmiast i przygotuj si� do spaceru!" "Zaraz, nianiu,

dopóki nie wróci Jacek musz� pilnowa� mysiej norki, �eby myszka mu nie uciekła"! - Tak,

tak, tylko w�tpi�, czy pozwolono by Jackowi pozosta� u nas w domu, gdyby zacz�ł si� tak

rz�dzi� i rozkazywa� ludziom.

Tymczasem Alicja znalazła si� w małej, schludnej izdebce. Na stoliku pod oknem

zauwa�yła wachlarzyk i trzy pary male�kich r�kawiczek. Chciała ju� wyj�� z pokoju ze swoj�

zdobycz�, kiedy wzrok jej padł na stoj�c� obok lustra buleteczk�. Tym razem nie była nie niej

naklejki z napisem: Wypij mnie. Alicja odkorkowała j� jednak i przyło�yła do ust.

"Wiem - rzekła do siebie - �e musi si� zawsze cos wydarzy�, gdy cokolwiek zjem albo

wypij�. Chc� przekona� si�, co stanie si� ze mn� po wypiciu tego płynu. Mam nadziej�, �e

urosn�, bo doprawdy znudziło mi si� ju� by� takim malutkim stworzonkiem".

�yczenie Alicji spełniło si� szybciej, ni� mogła przypuszcza�.

Zanim wypiła połow�, uderzyła głow� o sufit i musiała si� schyli�, aby zmie�ci� si� w

pokoiku. Odstawiła wi�c szybko buteleczk�, mówi�c do siebie:

"To w zupełno�ci wystarczy. Mam nadziej�, �e nie b�d� wi�cej rosła, bo i tak nie mog�

ju� wydosta� si� przez drzwi. Ach, po co wypiłam tego tak du�o?"

Niestety, było ju� za pó�no. Alicja rosła, rosła bez przerwy i wkrótce była ju� zmuszona

ukl�kn��. Po chwili i na to było za mało miejsca. Spróbowała wi�c poło�y� si� z jedn� r�k�

opart� o drzwi, drug� za� owini�t� dokoła szyi. Robiło si� coraz cia�niej. Alicja musiała wi�c

wyci�gn�� jedn� r�k� przez okno, jedn� za� nog� wsun�� do komina. "To wszystko, co mog�

zrobi� - pomy�lała. - Co si� teraz ze mn� stanie?"

Szcz��liwie zawarto�� buteleczki przestała ju� działa� i Alicja nie rosła ju� dalej. Czuła

si� jednak tak marnie i tak mało widziała mo�liwo�ci wydostania si� z pokoiku, �e była

doprawdy bardzo nieszcz��liwa.

"O wiele lepiej działo mi si� w domu - pomy�lała z �alem. - Tam przynajmniej człowiek

nie rósł wci�� i nie malał na przemian i nie był nara�ony na zuchwalstwa ze strony królików i

myszy. Bodajbym nigdy nie wchodziła w królicz� nor�, chocia�... chocia� te przygody s�,

prawd� mówi�c, ciekawe. Kiedy czytałam bajki, zdawało mi si�, �e co� podobnego nie mo�e

przydarzy� si� nikomu, a oto sama prze�ywam bajk� najdziwniejsz� w �wiecie! Doprawdy,

kto� powinien napisa� ksi��k� o mnie. Albo ja sama napisz�, kiedy urosn�... Ale przecie� ja

wła�nie urosłam - uprzytomniła sobie Alicja - i nie mog� ju� wi�cej rosn��, przynajmniej w

tym domu... Lecz w takim razie nie b�d� ju� nigdy starsza! Z jednej strony wydaje si� to do��

wygodne - nigdy nie by� star� - ale kiedy pomy�l�, �e b�d� miała przez całe �ycie lekcje do

odrabiania! Nie, to im si� wcale nie u�miecha!"

"Och, ty głuptasku - powiedziała sobie po chwili - jak�eby� mogła odrabia� lekcje tutaj?

Ledwie starczy tu miejsca dla ciebie, a gdzie zmie�ciłyby si� twoje podr�czniki i zeszyty?"

Alicja zabawiała si� tak przez par� minut stawianiem pyta� i dawaniem na nie

odpowiedzi, z czego wywi�zała si� cała rozmowa, gdy nagle usłyszała na zewn�trz jaki�

piskliwy głosik:

- Marianno! Marianno! Podaj mi w tej chwili moje r�kawiczki! - Nast�pnie dało si�

słysze� szybkie st�panie łapek po schodach. Nie ulegało w�tpliwo�ci, �e to Biały Królik

wraca do swego mieszkania. Alicja zapomniała widocznie o tym, �e była teraz z tysi�c razy

wi�ksza od Królika, bo zacz�ła dygota� ze strachu, a wraz z ni� zatrz�sł si� cały domek.

Biały Królik usiłował otworzy� drzwi. Poniewa� jednak otwierały si� one od wewn�trz,

okazało si� to niemo�liwe. Alicja słyszała, jak powiedział do siebie:

- Musz� pój�� naokoło i dosta� si� do �rodka oknem.

"To ci si� tak�e nie uda" - pomy�lała Alicja.

Poczekała chwil�, a� Królik zd��y obej�� swój domek, i trzepn�ła nagle palcami

wysuni�tej za okno r�ki. Cho� nie dotkn�ła niczego, rozległ si� cichy pisk i odgłos upadku, a

potem brz�k tłuczonego szkła. Alicja wywnioskowała, �e Królik wpa�� musiał w inspekty

albo w co� podobnego. Nast�pnie usłyszała gniewny głosik:

- Bazyli, Bazyli, gdzie jeste�? - na co jaki� nieznany głos odpowiedział:

- Tutaj jestem, ja�nie panie! Kopi� jabłka, prosz� ja�nie pana.

- Kopie jabłka, dajmy na to, �e kopie - rzekł Królik z w�ciekło�ci�. - Na razie jednak

chod� tutaj i pomó� mi si� st�d wydosta�! (Znów brz�k tłuczonego szkła).

- Powiedz mi, Bazyli, co tam jest w oknie?

- Ani chybi r�ka, prosz� ja�nie pana.

- R�ka, ty o�le? Czy� kiedy widział r�k� takiej wielko�ci? Przecie� ona wypełnia całe

okno!

- Tak jest, prosz� ja�nie pana, ale to jednak r�ka.

- Tak czy inaczej, ona nie ma tutaj nic do roboty. Id� i usu� j�.

Nast�piła długa cisza, w czasie której do uszu Alicji dochodziły tylko jakie� szepty.

Zdołała jedynie zrozumie�, �e Bazyli usiłował si� wykr�ci� od wykonania rozkazu, Królik za�

komenderował: "Ruszaj, ty tchórzu!"

Na wszelki wypadek Alicja raz jeszcze trzepn�ła palcami. Tym razem usłyszała a� dwa

piski i gło�niejszy brz�k tłuczonego szkła. "Musi tam by� sporo tych inspektów - pomy�lała. -

Ciekawe, co oni teraz postanowi�. Je�li idzie o usuni�cie mnie st�d, to byłabym bardzo rada,

gdyby im si� to udało. Pozostawanie tutaj dłu�ej zupełnie mnie nie bawi".

Min�ło znowu troch� czasu. Alicja usłyszała na koniec jakby dudnienie kół male�kich

furmanek, a potem mnóstwo przekrzykuj�cych si� głosów. Rozró�niała słowa: "Gdzie jest

druga drabina?" "Miałem przynie�� tylko jedn�, Bi� ma drug�". "Bi�, przystaw j� tutaj,

chłopcze. Oprzyj j� o ten róg". "Tak, tak, trzeba j� najpierw zwi�za�". "Si�gaj� teraz do połowy wysoko�ci". "Wystarcz� ci zupełnie". "Nie b�d� taki wymagaj�cy". "Bi�, złap si� za

t� lin�". "Czy dach tylko wytrzyma?" "Uwa�aj na obluzowan� dachówk�!" "Och, spada!"