Севярын Квяткоўскі - Фрашкі да пляшкі

Дык не эстэтычна ж…

—Дык такі гурок маленькі, што са шчыпчыкаў выпадае.

—А на базары апранаюць на руку пакет і так цягаюць.

— Ну, дык то ж на базары…

— Тым больш у магазыне… Цёця з пафасам:

—Ну, вось яшчэ! Буду я дзеля аднаго гурка пакет мачыць!

Зямлянка-поўны-ўпярод

У той жа краме, толькі ў вінна-гарэлачным аддзеле. Трэба набыць гарэлкі. На прылаўку альбо дэнатуратныя, альбо менскія і берасьцейскія, але ў даражэйшых, “падарачных” бутэльках.

— А ў звычайных няма?

—Не. Менскі на рамонце, а берасьцейскі не пастаўляе.

— Чаго?

— Сваю вобласьць забясьпечвае.

—А як жа сталіца? Нам і даражэй можна купляць?

—А сталіца хай едзе на вёску грошы зарабляць!

— На вёсцы грошы?!

—Яшчэ якія! — з абсалютнай верай у свае словы выгукнула прадавачка.

Дзень нашага жыцьця за пятнаццаць сэкундаў

Гісторыя дзяржрадыё. Куды цяперашнім камэрцыйным ці незалежным журналюгам да тых яшчэ рамантыкаў пяра і мікрафона?! Хто зь цяперашніх можа выпіць столькі гарэлкі? Адзінкі. Многа-многа старэйшыя таварышы памятаюць гісторыяў. Напрыклад, пра Ўладзімера Б. А распавядаюць так.

Уладзімер Б. закрываў і адкрываў этэры Дзяржрадыё. У 00.00 ён казаў: “На Беларусі нуль гадзін. На гэтым Беларускае радыё завяршая сваё вяшчаньне”. І граў гімн БССР. Адпаведная фраза зранку а шостай — пасьля гімну.

Кажуць, аднойчы У. Б. і адзін гукаапэратар вырашылі не ісьці па хатах, а застацца на радыё (шэсьць гадзінаў паўза, пакуль даедзеш, пакуль вернесься, колькі там пасьпіш?!). Мужыкі ўзялі N літраў гарэлкі і пачалі бяседу.

Ранкам пасьля гімну ўся БССР пачула ўрачыстае:

— На Беларусі шэсьць гадзін раніцы. На гэтым Беларускае радыё завяршае сваё вяшчаньне!

Славутыя землякі1. “Ліцьвіны” і шансон

Litara.net, напiсаў pan:

“Выступаў аднойчы вядомы гурт “Ліцьвіны” з канцэртамі ў Польшчы. Пасьля выступу вырашылі сабе на ахвоту, а людзям на забаву тое-сёе агучыць проста на вулцы старога гораду. Сталі ў пекных народных строях пад мурам камяніцы дый зайгралі нешта жаласьліва-сьлёзнае, паводле характэрнага рэпэртуару (які, дарэчы, называўся праз тое “гаўно доля”). Адна песенька, другая… Хтосьці падыходзіў, іншыя ішлі сабе далей. Але адзін слухач, які стаяў насупраць ля сьцяны, уражваў сваёй пільнай увагай. І вось раптам гэты п’янаваты дзядзька падышоў і, пераўзмагаючы някволы хмель, папрасіў: “Паньство, проша зайграч “Мурку”!..”

Славутыя землякі-2. Разанаў і фрызура

Litara.net, напiсаў не скажу:

“Показка, пачутая ад Анатоля Сідарэвіча.

Алесь Разанаў неўзабаве пасьля зьяўленьня ў сьвет сваіх квантэмаў пастрыгся, прыбраў з галавы апошнія рэшткі кудзераў. У такім новым іміджы жывы клясык зайшоў у рэдакцыю часопісу “Крыніца”. Убачыўшы лысы чэрап Разанава-квантэмшчыка, адзін з супрацоўнікаў адразу прамовіў: “Квантамас”.

Славутыя землякі3. Філарэт і простасьць

Litara.net, напiсала дзеўка Дрыпа:

“Распавядаюць, што незадоўга перад сьмерцю Стэфанія Станюта была запрошаная на банкет да мітрапаліта Менскага й Слуцкага Філарэта. Узяла з сабою пітушчага барда, каб падкарміць і папаіць на халяву. Зайшлі ў залю — аж засьляпіла ад залатых рызаў. Селі яны каля самога Філарэта. Падпіты бард захацеў паабшчацца са сьвяцейшаствам дый пытаецца: “А як жа мне вас называць?” Філарэт кульнуў, закусіў і паважна сказаў: “Называйце мяне проста — Владыко!”

P. S. Гісторыю даводзілася чуць ад розных людзей, якія траплялі за адзін стол зь Філарэтам.

Славутыя землякі-4. Зянон і зброя для беларускае дэмакратыі

Litara.net, напiсаў Заякот:

“Было гэта ў 1999 годзе ў Польшчы на адной міжнароднай канфэрэнцыі. Удзельнічалі: тузін вядомых беларускіх палітыкаў (сярод іх і Зянон Пазьняк), палітыкі з Польшчы, Нямеччыны, іншых краінаў, лідэры і актывісты моладзевых арганізацыяў. Карацей, вельмі прадстаўнічы атрымаўся форум. Журналістаў — процьма, перакладчыкі ў кабінках, просты этэр па TV-каналах, усё як мае быць.

Далі слова Зянону. Сёе, тое, традыцыйнае: дыктатура, акупацыя, ФСБ… І раптам:

— Я вось што скажу. Ураду Злучаных Штатаў, вы перадайце: для перамогі дэмакратыі ў Беларусі нам патрэбны адзін “стынгер”!

І паўза.

Зашчоўкалі камэры, у залі пайшоў перашэпт… Ня дзіва! Гэта ж сэнсацыя! Ідэйны лідэр апазыцыі прапаноўвае сілавы варыянт разьвязаньня галоўнае беларускае праблемы ды яшчэ якім выкшталцоным спосабам! Ён, пэўна, мае на ўвазе, каб падбіць ракетай прэзыдэнцкі самалёт ці гелікоптэр! А тады якраз ішла апэрацыя НАТО на Балканах, глеба для такой навіны ўрадлівая. Хтосьці з журналістаў, парушаючы рэглямэнт, ужо пасунуўся бліжэй да Зянона, каб перапытаць падрабязьней. А Зянон вытрымаў паўзу і працягвае: