Павал Місько - Прыгоды Бульбобаў

Здесь есть возможность читать онлайн «Павал Місько - Прыгоды Бульбобаў» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Город: Мінск, Год выпуска: 2009, ISBN: 2009, Издательство: Мастацкая літаратура, Жанр: Современная проза, Детская проза, на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Прыгоды Бульбобаў: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Прыгоды Бульбобаў»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Цікавы, захапляльны сюжэт адразу заваюе ўвагу юнага чытача – аповед у "Прыгодах Бульбобаў" вядзецца ад імя... сабачанят. З мяккім гумарам аўтар расказвае, як маленькія істоты адкрываюць для сябе такое вялікае і складанае жыццё.
Аповесць "Як на нашы імяніны..." займальна распавядае пра ўзаемаадносіны дзяцей.

Прыгоды Бульбобаў — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Прыгоды Бульбобаў», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

- Ай, - перасмыкнуў Коля плечуком, забраў Боба з-пад ног і пайшоў берагам.

Я зразумеў, што Коля мяне не любіць. Ці любіць ён свайго Боба?

- Бяры маю, калі ён такі, - сказаў Генка і ўзяў з кучы адзення сваю майку.

- Пальма бяжыць! - раптам закрычаў Коля і паказаў на луг.

Я яшчэ не бачыў нашай мамы Пальмы, але зарадаваўся: от каб цяпер смактануць цёпленькага малачка! Адразу б сагрэўся.

- Пальма! Пальма! - крычаў радасна Толя, падскокваючы, і надзяваў Генкіну майку. Надзеў - яна была яму да самых каленяў.

- Па слядах знайшла! - сказаў Генка. - Ай, малайчына!

Толя падняў мяне, і я ўбачыў, як падбягае мама. Яшчэ здалёк яна віляла і хвастом, і задам, згіналася ў адзін бок, прыціскала вушы. Радавалася сустрэчы, вітала ўсіх-усіх.

Якая цудоўная ў нас мама Пальма! Прыбегла па нашых слядах аж на рэчку.

А Генка гаварыў, што наша мама «невядома хто» і мы самі непародзістыя. Яшчэ ж якая пародзістая мама! Ад радасці я нават дрыжаць перастаў.

«Дзеці, паздароўкайцеся з бацькам!»

Толя сунуў мяне пад майку і ўздрыгнуў ад холаду: «Ва-ай!» А тут і мама Пальма падбегла. Я пачуў яе цяжкі дых, чуў, як свішча яе хвост, рассякаючы паветра. Я затузаўся пад майкаю, хоць мне і прыграваў бок Толеў жывот. «А-ай!» - крыкнуў Толя, выцягнуў мяне са схованкі. Незнарок я шкрабнуў яго лапаю.

- Дарэмна майку намачылі. Аддавай Бульку Пальме, яна абсушыць яго і абагрэе, - сказаў Генка.

Як цяжка дыхала наша мама! Які вялікі ў яе язык! Не меншы, чым у Султана.

Вярнуўся Коля з Бобам, і ўсе дзеці пасталі наўкол нас, глядзяць на Пальму, глядзяць на мяне. І Султан глядзеў. Ён ужо ціха ляжаў на беразе, паклаўшы галаву на выцягнутыя лапы, вочы зрэдку ляніва прыжмурваліся.

Мама адразу пачала мяне аблізваць. Лізне, лізне, падыхае разяўленым ротам, паматляе языком - «Ах-ха! Ах-ха!», зноў паліжа, зноў - «Ах-ха!». Бакі яе надзімаюцца-ападаюць, надзімаюцца-ападаюць...

- Чаго глядзіш так? - сказала мне мама. - Сабакі не пацеюць, яны языком ахалоджваюць сябе, каб не перагрэцца.

І зноў лізала мяне, зноў дыхала. Потым легла на бок, каб я хутчэй прыпаў да сусолкі. А мяне і ўпрошваць не трэба. Боб таксама затузаўся на руках у Колі, хоць не купаўся і не дрыжаў. Коля падклаў і яго.

Мне стала цёпла з усіх бакоў, і ў жывоціку так добранька стала. І я задрамаў.

А як прачнуўся, то нікога з дзяцей каля нас не было. Уставаць ад мамінага жывата не хацелася. Якое шчасце, што ёсць на свеце мама!

- Ну - што, не прастудзіўся? - спытала ласкава мама і прытуліла свой нос да майго носа. - Не, здаецца, не гарачы... От жа дурненькі, га? Гэтак і ўтапіцца нядоўга - мне Султан пра ўсё расказаў.

- Мама, а я не лазіў у раку, - пахваліўся Боб.

Але маме чамусьці не спадабалася гэта.

- Ну і добра, добра... - буркнула яна. - Дзеці, паздароўкайцеся з бацькам!

Я ўскочыў на ўсе чатыры лапы, нават вушы сталі тарчма.

- Дзе?!

Акрамя Султана, які сядзеў крокі за два ад нас, больш сабак не было. Зводдаль стаялі каля ракі Генка, Толя і Коля, яны трымалі ў руках нейкія доўгія і тонкія палкі.

- Ды не круці галавою... Во ён, во - Султан!

Султан у гэты час знарок абыякава пазяхнуў, крутнуў галавою, нібы адганяў муху. Зноў стаў глядзець нібыта міма нас. Але вочы яго былі добрыя, ласкавыя, і ён усіх-усіх нас бачыў.

Я кінуўся да яго...

Мама вучыла: калі знаёмяцца з добрым сабакам ці сустракаюцца з сябрам, трэба віляць хвастом, старацца лізнуць яму куточак рота, панюхаць хвост.

Я падскочыў раз, другі - не дастаць да морды Султана. А ён і не думае падстаўляць яе, каб лізнуў, задзірае яшчэ вышэй. Не мог я і хвост яго панюхаць - Султан сядзеў на ім. Тады з радасці я пачаў рабіць тое, што ў галаву прыйшло: абдымаў сваімі лапкамі яго тоўстыя і высозныя лапы, штурхаў іх носам і грудзьмі, злёгку пакусваў. Султан пераступаў з лапы на лапу, нібы знізу яму пякло ў падушачкі, вырываў. Але не гыркаў, цярпеў! Шкуру на лобе не моршчыў, толькі злёгку прыжмурваў куточкі вачэй.

А Боб дапоўз да морды Султана, падцінаючы хвост, угінаючы галаву, і брыкнуўся на спіну. Прыціснуў да тулава лапкі, пусціў фантанчык...

- Фі-і... Ды яны ў цябе зусім не выхаваныя! - незадаволена буркнуў Султан. - Ці вучыла ты іх?

- Вучыла таму-сяму. Усяго ж адразу не схопіш. З бацькам, праўда, не вучыла сустракацца, - сказала мама.

- Не верыцца, - зноў буркнуў Султан.

- А што ты ад іх хочаш - малыя яшчэ.

Султан нарэшце вырваў лапы з маіх абдымкаў, устаў на ўсе чатыры.

Я пачаў бегаць паміж імі васьмёркай, стукацца лбом, бакамі - нібы заблудзіўся сярод чатырох дрэў.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Прыгоды Бульбобаў»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Прыгоды Бульбобаў» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «Прыгоды Бульбобаў»

Обсуждение, отзывы о книге «Прыгоды Бульбобаў» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

Аркаша 10 января 2022 в 18:27
Ничего не понятно
x