Сяргей Пясецкі - Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі

Здесь есть возможность читать онлайн «Сяргей Пясецкі - Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Город: Менск, Год выпуска: 2005, ISBN: 2005, Издательство: VivaFutura, Жанр: Современная проза, на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

“Запіскі афіцэра чырвонай арміі” – пераклад з польскай твора Сяргея Пясецкага. Твор напісаны ў Англіі ў 1948 годзе. У ім аўтар спрабуе пераўвасобіцца ў савецкага афіцэра. Аповяд ідзе ад першай асобы. У ім пісьменнік прадстаўляе свет вачыма свайго героя, разважаючы ягонымі катэгорыямі. Твор таленавіты, густа перасыпаны чорным гумарам, па-сапраўднаму смешны (часам да слёз), часам гэты смех вельмі горкі і нават балючы. У рамане шмат сарказму, абнажэння голай рэчаіснасці, якую гадамі прыкрывалі пад пелерынай “адзіна слушнай” ідэалогіі. Аўтар прыклаў максімум намаганняў, каб мова рамана была як мага больш грубай і прымітыўнай, што яскрава перадае і характар героя, і сітуацыю, час, у якіх ён апынуўся. “Запіскі” – найбольш вядомы раман Сяргея Пясецкага, які найчасцей з усяе творчай спадчыны пісьменніка выдавалі незалежныя выдавецтвы ва ўсім свеце. (Афіцыйныя дагэтуль староняцца гэтай публікацыі, уважаючы яе за злобны пашквіль.) (Н.Г.)

Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Бясспрэчна, гэта была вялікая загадка. Але капітан Ягораў адразу нам гэту справу растлумачыў:

– Гэта, разумееце, яны ўжо вольныя рабочыя. Савецкая ўлада іх вызваліла і дазволіла нарэшце працаваць павольна, каб набраліся моцы для будучай стаханаўскай працы на карысць Савецкага Саюзу.

Зразумелі мы ўсё і пайшлі далей. Мудры чалавек заўсёды ў стане мудра ўсё растлумачыць.

Вось прыходзім да фатографа. Нас было пяцёра. Фатограф паказаў нам розныя здымкі, каб мы выбралі сабе позы. Потым лейтэнант Дубін першым усеўся ў крэсла. Далі мы яму ўсе нашыя медалі. Разам іх атрымалася дванаццаць штук. Ну і гадзіннікі для дэманстраваньня іх на здымку пазычылі. Аказалася, што дзякуючы савецкай уладзе ўжо ўсе гадзіннікі прыдбалі. А капітан Ягораў нават два сабе здабыў.

Цудоўна!

Праз два дні я здымкі забраў. Цяжка было паверыць уласным вачам. Медалёў поўныя грудзі. З левай кішэні гімнасцёркі скураны пасок ад гадзінніка выразна бачны. З кішэнькі ў нагавіцах таксама ланцужок чароўна вісіць. А на руках па два гадзіннікі… Загадаў я фатографу яшчэ тузін тых партрэтаў для мяне выканаць. Гэта будзе істотная памятка і вялікай вагі гістарычны дакумент.

Але перад тым я меў шалёны клопат з тамтэйшай праклятай буржуазнай ваннай. Вырашыў я сабе так: “Перад выправай да фатографа трэба выкупацца, каб лепей атрымацца на здымку, бо з-за браку часу і жадання я з два месяцы ў лазні не быў. Акурат вучыцелька Марыя Аляксандраўна паведаміла мне зранку, што ёсць гарачая вада, а значыцца, можна скарыстаць такую магчымасць. Нешта зачаста яна мне пра гэта купанне нагадвае! Амаль кожны тыдзень. А можа, заўважыла, што троху “жывога срэбра” маю? Але ж рэч вядомая: вошабоек няма, значыцца, і вошы павінны быць. Хаця, калі праўду сказаць, дык супраць гэтага і вошабойкі не дапамагаюць. Яна, вош, свой розум і спрыт таксама мае. Ведае, як сябе захаваць. Але гэта дробязь малазначная.

Ну, прыходжу я ў тую іхнюю ванную. Распрануўся і кацёл памацаў: гарачы, як чорт! Адкруціў, значыцца, кран. А адтуль кіпень як ліне! Мне і ў галаву не прыйдзе ў такое лезці. Скуры б на мне не засталося. Закруціў я кран. Спусціў з ванны той халерны кіпень. Потым другі кран заўважыў. Адкруціў яго, а адтуль зусім халодная вада валіць. Чалавеку таксама не ўлезці, бо захварэеш. Закруціў я кран, у ванну напляваў, валасы зімняй вадой намачыў, каб ведалі, заразы, што купаўся. А тая буржуйская змяя, Марыя Аляксандраўна, як перад іхнім пакоем па калідоры праходзіў, запыталася:

– Прыемнае купанне было?

– Дужа, – адказаў я. – Каб болей вольнага часу меў, дык нават бы штомесяц карыстаўся. Мы ў Савецкім Саюзе таксама надзвычайна гігіену абажаем.

А ўсё ж такі цікава: як тыя бабкі такую гарачую ваду вытрымліваюць, бо ў халоднай хіба ж не купаюцца? Дапускаю, што яны з дзяцінства прызвычаены ў кіпені плюхацца. Знайшлі прыемнасць!

Вярнуўся я ў пакой злы як чорт і думаю сабе так: трэба Дуняшцы пісьмо напісаць, каб сапраўды раптам бульбы і цыбулі мне не даслала. Смеху б з мяне хлапцы нарабілі. Таму адразу такое пісьмо ёй даслаў:

“Кастрычнік 1939 года

Вільнюс.

Мілая Дуняшка!

Дужа хутка я адтрымаў тваё пісьмо і вельмі ўдзячны за паклоны ўсёй тваёй сям’і. А што тычыцца пасылкі для мяне, дык вельмі дзякую, але прашу ніякай ежы мне не дасылаць, бо маю я тут усё, што толькі запрагну. Нарэшце дайшлі тыя эшалоны, адзін з якіх ты бачыла на станцыі з плакатамі: ХЛЕБ ДЛЯ ГАЛАДАЮЧАЙ ПОЛЬШЧЫ. Таму маю цяпер і хлеб, і да хлеба. Бязмежна ўдзячны савецкай уладзе і нашаму каханаму правадыру, таварышу Сталіну, за клопат аб нас, героях непераможнай Чырвонай Арміі. Буржуазія тут аж зубамі скрыгоча ад злосці, бачачы, як мы аб’ядаемся рознымі каўбасамі і іншым салам.

Дасылаю табе маю фатаграфію, каб ведала ты, як цяпер выглядае адважны герой і абаронца Савецкага Саюзу, які дзень і ноч нястомна стаіць на стражы нашай святой Расіі і ўсяго пралетарыяту. Гадзіннікі тыя, што бачыш у мяне на руках, усе сапраўдныя, і ланцужок з паском, якія вісяць з кішэняў, таксама ад гадзіннікаў. Так што, можна сказаць, шык трымаем належны.

А што тычыцца Маргалава, дык за тое, што ён казаў, быццам будзе вайна з Германіяй, яго – фашыстоўскага пса – належала не толькі ў лагер выслаць, але і скуру з яго – імперыялістычнага паслугача – здзерці. Я нядаўна чытаў кніжку пра вялікага нямецкага правадыра і найлепшага сябра нашага каханага БАЦЬКІ Сталіна, Адольфа Гітлера. Ён таксама пралетар і таксама будуе сацыялістычную айчыну для свайго народу і такую самую, як і наш ВЯЛІКІ Сталін. І ніколі не можа быць вайны паміж двума братнімі народамі. Гэта зразумела кожнаму нармальнаму чалавеку. А чуткі пра такую вайну пускаюць польскія паны і агенты англійскіх імперыялістаў. Але хутка мы з імі ўсімі, разам з таварышам ТАВАРЫША Сталіна Адольфам Гітлерам расправімся.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі»

Обсуждение, отзывы о книге «Запіскі афіцэра Чырвонай Арміі» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x