Bernard Werber - Imperium mrówek

Znaleźliśmy to. I do tego produkuje miód!

Mrówka, która wyemitowała tę nowinę, poklepuje zdobycz końcami czułków. Następnie rozkłada liść, a gdy tylko gąsienica zaczyna go jeść, wskakuje jej na grzbiet. Gąsienica wije się, ale na próżno. Mrówka wbija pazurki w jej boki, unieruchamia swoją zdobycz, następnie odwraca się i zaczyna lizać ostatni jej człon, póki nie ukazuje się na nim kropla nektaru.

Wszystkie jej gratulują. Podają sobie z żuwaczek do żuwaczek tę nieznaną do tej pory spadź. Ma nieco inny smak niż wydalina mszyc. Jest gęstsza, ma wyraźniejszy posmak soku roślinnego. Kiedy 103 683 degustuje egzotyczny likier, czyjś czułek muska jej czaszkę.

Podobno szukasz informacji na temat termitów.

Mrówka, która rzuciła jej ten feromon, wydaje się bardzo leciwa. Pancerz porysowany ma licznymi ciosami żuwaczek. 103 683 cofa czułki, przytakując.

Chodź za mną!

To wojowniczka 4000. Jej głowa jest płaska jak liść, a oczy maleńkie. Niepewne, drżące fluidy, które nadaje, mają lekki posmak alkoholu. Może dlatego zależało jej na tym, by rozmawiać w małym, praktycznie zamkniętym wgłębieniu.

Nie obawiaj się, tutaj możemy rozmawiać, to moja komnata.

103 683 pyta ją, co wie na temat Termitiery ze Wschodu. Starsza mrówka rozchyla czułki.

Czemu cię to interesuje? Przybyłaś, by zapolować na jaszczurkę, czyż nie?

103 683 postanawia grać w otwarte karty ze starą bezpłciową. Opowiada jej historię niepojętej, tajnej broni, która została użyta przeciwko wojowniczkom z La-chola-kan. Początkowo sądzono iż to sprawka karłowatych, okazało się jednak, że nie są zamieszane w tę sprawę. Naturalnym biegiem rzeczy podejrzenie padło na termity ze Wschodu, na drugiego liczącego się wroga…

Stara mrówka kuli czułki, wyrażając zdziwienie. Nigdy wcześniej nie słyszała o tej sprawie. Przypatruje się 103 683 i pyta:

Czy to tajna broń wyrwała ci piątą nóżkę?

Młoda wojowniczka zaprzecza. Straciła ją w Bitwie Maków, wyzwalając La-chola-kan. 4000 przyjmuje informację z entuzjazmem. Też tam była!

Który legion?

Piętnasty, a ty?

Trzeci!

Podczas ostatniego natarcia jedna biła się na lewym skrzydle, druga na prawym. Wymieniają wspomnienia. Wiele można się nauczyć na polu bitwy. Na przykład 4000 zauważyła na samym początku potyczek użycie najemnych muszek-posłańców. Według niej chodzi o sposób komunikowania się na odległość o wiele bardziej nowoczesny niż tradycyjni gońcy.

Wojowniczka belokanijska, która nie znała tej metody, zgadza się z nią całkowicie. Następnie powraca do poprzedniego tematu.

Dlaczego nikt nie chce ze mną rozmawiać o termitach?

Stara wojowniczka podchodzi do niej bliżej. Ich głowy stykają się.

Tutaj też dzieją się rzeczy bardzo dziwne…

Jej fluidy brzmią tajemniczo. Bardzo dziwne, bardzo dziwne… Zdanie odbija się zapachowym echem od ścian.

4000 opowiada, że od jakiegoś czasu nie widziano w okolicy ani jednego termita ze Wschodu. Ich szpiedzy, udający się na zachód, używali dawniej przejścia przez rzekę w Satei. Wiedziano o tym i nadzorowano je, raz lepiej, raz gorzej. Teraz szpiedzy nie pojawiają się wcale. Przejście jest puste.

Atakujący wróg niepokoi, ale wróg, który znika, daje jeszcze bardziej do myślenia. Ponieważ nie dochodziło do żadnych, nawet najmniejszych potyczek ze zwiadowcami termitów, mrówki z Guayei-Tyolot postanowiły same poszpiegować.

Wyruszyła jedna drużyna wywiadowczym Przepadły bez wieści. Kolejne mrówki ruszyły ich śladem i znikły w ten sam sposób. Pomyślano wtedy, iż winę za to ponosi jaszczurka lub wyjątkowo łakomy jeż. Kiedy jednak atakuje drapieżnik, zawsze ktoś się ostaje, choćby ranny. W tym jednak wypadku wojowniczki jakby rozpłynęły się w powietrzu.

Coś mi to przypomina… – zaczęła. 103 683.

Stara mrówka nie zamierza jednak dać zbić się z tropu i przerwać swej opowieści. Mówi dalej. Po klęsce dwóch pierwszych ekspedycji wojowniczki z Guayei-Tyolot postanowiły pójść na całego. Wysłały minioddział liczący pięciuset uzbrojonych żołnierzy. Tym razem jedna mrówka ocalała. Wlokła się całą drogę, tysiące głów, i zmarła, majacząc straszliwie tuż po powrocie do gniazda. Zbadano jej zwłoki – nie było najmniejszego śladu rany, a czułki nie ucierpiały w żadnej bitwie. Wydawało się, że śmierć spadła na nią bez powodu.

Rozumiesz teraz, dlaczego nikt nie chce rozmawiać o termitach ze Wschodu?

103 683 rozumie. Czuje satysfakcję, jest pewna, że wpadła na właściwy trop. Jeśli zagadka tajemnej broni ma jakieś rozwiązanie, droga do niego prowadzi z całą pewnością przez Termitierę ze Wschodu.

HOLOGRAFIA: Cechę wspólną ludzkiego mózgu i mrowiska bardzo dobrze przedstawia obraz holograficzny. Na czym polega holografia?Wygrawerowane płaszczyzny nakłada się na siebie, a te, oświetlone i oglądane pod odpowiednim kątem, dają wrażenie obrazu przestrzennego. W istocie obraz ten istnieje wszędzie i zarazem nigdzie. Dopiero z połączenia tych płaszczyzn powstaje nowa jakość – trzeci wymiar: wrażenie przestrzenności. Każdy neuron naszego mózgu, podobnie jak każdy osobnik należący do mrowiska, dysponuje całością informacji. Ale świadomość – myśl przestrzenna – może powstać jedynie kolektywnie.

Edmund Wells, Encyklopedia wiedzy względnej i absolutnej

Samica 56, świeżo mianowana królową, odzyskuje przytomność – woda wyrzuciła ją na rozległą kamienistą plażę. Najwyraźniej szybki prąd ocalił ją przed żabami.

Chciałaby oderwać się od ziemi, ale skrzydła ma jeszcze przemoknięte. Musi czekać…

Czyści sobie metodycznie czułki, wdycha otaczające ją zapachy. Gdzie się znajduje? Oby tylko nie spadła po złej stronie rzeki!

Wprawia czułki w drgania dochodzące do ośmiu tysięcy wibracji na sekundę. Czuje znajomą woń. Co za szczęście: znalazła się na zachodnim brzegu rzeki. Mimo to nie odnajduje najmniejszego feromonu drogi. Powinna zbliżyć się nieco do centralnego gniazda, aby móc połączyć swoje przyszłe miasto z Federacją.

Wreszcie udaje jej się wzlecieć. Kierunek na zachód. Nie dotrze już daleko. Mięśnie jej skrzydeł są zmęczone – leci tuż nad ziemią.

Wracają do głównej sali Guayei-Tyolot. Odkąd 103 683 próbowała wybadać sprawę termitów ze Wschodu, wszystkie unikają jej, jakby była zarażona Alternarią. Nie narzeka jednak, całkowicie oddana swej misji.

Wokół niej Belokanijki dokonują trofalaksji z GuayeTty-olotijkami, dając im do spróbowania pieczarki z ostatniego zbioru, a kosztując z kolei spadź dzikich gąsienic.

Po wielu przeróżnych wyemitowanych fluidach rozmowa schodzi na polowanie na jaszczurki. Guayeityolotijki relacjonują, że ostatnio trzy z nich terroryzowały stada mszyc w Zoubi-zoubi-kan. Rozgromiły już przynajmniej dwa stada liczące po tysiąc sztuk, jak również wszystkie towarzyszące im pasterki…

Wszystkich ogarnęła panika. Pasterki gnały swoje stada jedynie przez przejścia wydrążone w gałązkach. Dzięki kwasowej artylerii udało się jednak odeprzeć smoki. Dwa z nich oddaliły się. Trzeci, ranny, zagnieździł się na kamieniu jakieś pięćdziesiąt tysięcy głów stąd.

Oddziały zoubizoubikanijskie już odcięły mu ogon. Należało teraz skorzystać z okazji i dobić zwierzę, zanim odzyska siły.

Czy to prawda, że jaszczurkom odrastają ogony? – pyta jedna z uczestniczek wyprawy.

Odpowiedź jest twierdząca.

Ale ogon ten nie jest już taki sam. Jak mawia Matka: nigdy nie znajdujemy dokładnie tego, co zgubiliśmy. Drugi ogon nie ma kręgów, jest o wiele bardziej wiotki.