LibCat » Книги » Проза » Уладзімер Дудзіцкі - Напярэймы жаданьням

Уладзімер Дудзіцкі - Напярэймы жаданьням

Здесь есть возможность читать онлайн «Уладзімер Дудзіцкі - Напярэймы жаданьням» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Город: Нью-Ёрк, Год выпуска: 1994, Издательство: Беларускі Інстытут Навукі й Мастацтва, Жанр: Проза, на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Читать книгу

Название:
Напярэймы жаданьням
Автор:
Уладзімер Дудзіцкі
Издательство:
Беларускі Інстытут Навукі й Мастацтва
Жанр:
Проза / на белорусском языке
Год:
1994
Город:
Нью-Ёрк
ISBN:
нет данных
Рейтинг книги:
3 / 5. Голосов: 1
Избранное:

Добавить в избранное
Отзывы:
Написать комментарий
Ваша оценка:
- 60
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5

Напярэймы жаданьням: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Напярэймы жаданьням»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

„Збор твораў” Уладзімера Дудзіцкага выходзіць у сьвет упяршыню. Падрыхтаваныя пры жыцьці аўтара два зборнікі „Песьні і думы” і „Напярэймы жаданьням” загінулі. Нават невядома, якія вершы ўключыў паэт у кожны з названых зборнікаў. Прапанаваная чытачу кніга аб’ядноўвае ўсе мастацкія друкаваныя і ненадрукаваныя творы Уладзімера Дудзіцкага, якія на сёньняшні дзень вядомыя рэдактару. Творы Ул. Дудзіцкага падаюцца храналягічна, датуюцца паводле аўтарскай вэрсіі. Час напісаньня некаторых вершаў удакладняўся з улікам публікацыяў і кантэксту. Недатаваныя творы акрэсьліваліся ў часе толькі ў адпаведнасьці з кантэкстам. Калі твор мае некалькі рукапісных варыянтаў, друкуецца той, у якім ёсьць зробленыя аўтарам зьмены і выпраўленьні, або, на думку рэдактара, больш дасканалыя. Калі твор мае рукапісны і друкаваны варыянт, перавага аддаецца публікацыі. (Ад рэдактара, фрагмант)

Напярэймы жаданьням — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Напярэймы жаданьням», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема

Шрифт:

↓

↑

Сбросить

Интервал:

↓

↑

Закладка:

Сделать

87. «Дарма, што на чужой зямлі жыву...» (б. 147). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

Варыянт, радкі 12-14:

Няверцу — меч і гневу стрэл тугі,
а краю — песьня, думак мурагі
і сэрца войніка Крывіцкае Пагоні...

88. Ня сыходзяцца горы з горамі («Ня сыходзяцца горы з горамі...») (б. 148). «Бацькаўшчына», 21-22 (152-153), 31 травеня 1953; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 62.

89. Сьцені. Ліра-паэма (б. 149). Друкуецца поўнасьцю ўпершыню. Часткі 1-4 надрукаваны: «Бацькаўшчына», 40-41 (270-271), 9 кастрычніка 1955; часткі 5 і 6 пад назвай «Зь ліра-паэмы «Сьцені» надрукаваны: «Конадні», 3, 1955, б. 6. У адным з рукапісных варыянтаў частка 1 падаецца як асобны верш і мае назву «Аганёк».

Рукапісны варыянт, частка 5, радкі 8-20:

І пільнуе сьцены хаты,
часта дзівіцца ў вокны,
ці жыве ’шчэ дух расьпяты
ў цішыні вуглоў самотных.
Ён, няўмерлы, непакорны,
абдымае цела крыжа,
і яна — ад злосьці чорнай —
языкамі шыбы ліжа,
прыкідаецца суседкай,
нават краэўнай — вельмі блізкай —
і часамі (праўда, рэдка)
галаву схіляе нізка.

частка 6, пачатак:

Поўнач шэпча: «Шлях да мэты
абнялі пятлёю слупа»...
І мне здаўся ў момант гэты
сьвет вялікім гнойным струпам.
Я дрыжу і моцна зябну,
прытуляюся да шульля...

частка 6, радкі 14-16:

Песьціць ў сэрцы сяньня весьці —
напярэймы весьцям выйшла...
Ля варот звуглелых цесьця
вецер плач яе калыша.

90. Ня было і няма... («Ня было і няма весялосьці...») (б. 153). Машынапіс (Архіў БІНіМа).

91. «Усё ня так, як думаеш...» (б. 154). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

92. Зрада («Сярод чужых палёў расьціў свой агародчык...» ) (б. 155). «Шыпшына», 9, 1950, б. 5.

93. Прыйдзі («З блакітнай вышыні прыйдзі, малю, хутчэй...» ) (б. 156). «Божым шляхам», 3 (18), 1949, б. 13; «Бацькаўшчына», 21-22 (152-153), 31 травеня 1953; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 63.

94. Восень («Хто сказаў, што цяпер нявесела?») (б. 157). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

95. Залатая зямлі мяцеліца («Хто сказаў, што цяпер нявесела?») (б. 158). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

96. «Найпрасьцей яно — зусім папросту...» (б. 159). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

97. «Я шукаў цябе — не знайшоў...» (б. 160). Рукапіс (Архіў БІНіМа).

98. Даты і іксы («Пакідаючы попел, узялі адно...») (б. 161). «Бацькаўшчына», 21-22 (152-153), 31 травеня 1953; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 59.

99. Спрытныя жарты («Сонца, важкое і вельмі чырвонае...») (б. 162). «Бацькаўшчына», 21-22 (152-153), 31 травеня 1953; «Ля чужых берагоў», 1955, б. 60.

100. Жалоба («Было ды з вадою сплыло...») (б. 163). «Бацькаўшчына», 12-13, 25 сакавіка 1955.

101. Жылачка («Пад кашуляй зь беларускага радна...») (б. 164). «Бацькаўшчына», 15-16 (245-246), Вялікдзень 1955.

102. Я ня ведаю, дзе ты...(«Я ня ведаю, дзе ты...») (б. 165). «Конадні», 3, 1955, б. 4.

Рукапісны варыянт:

Дзе ты цяпер, ці далёка ад хаты, ці блізка —
хто мне скажа, і як я такое пачую?
На дарогах, расьпечаных сонцам, на скалах сьлізкіх,
як і ў бытнасьць тваю,толькі вусьціш з трывогай начуе...
і ад сэрца гарачага б’ецца ў халодныя скроні.
Нібы грэшнік які, я сьціскаю да болю далоні
і ад болю спыняюцца сэрца гарачыя пульсы.
Я-ж ніколі ніякай у сьвеце іконе
не маліўся, як сяньня вялікаму вобразу страты...

103. Чорная карта («Як той колас у полі, адзін... ») (б. 167). «Конадні», 3, 1955, б. 3.

104. Да родных, блізкіх і далёкіх. Лісты (б. 168). Цыкл вершаў. 1. «Ня крыўдуй, дарагая Мама...» (б. 168), 2. «Ці мала мелюць чутак-баек...» (б. 169), 3. «Радасьць якая, мой любы сыне...» (б. 170). Рукапіс (Архіў БІНіМа). Верш 1 мае варыянт назвы «Дэпешы...».

Варыянт, частка 1:

Беларусь. Вёска Дудзічы. Мама!
Наяву і ў сьне — з Табою.
За братоў і сясьцёр таксама
лекары не загояць болю.
Пра жыцьцё, разумееш? — проста
раскажу, як казала казкі.
І ці моцна сядзяць наросты
На дубох каля вуліц гразкіх...
І пра вёску, пра шумы пушчаў...
Пра апошні пладлівы вырай...
І ці праўда, што ўжо расплюшчыў
старац вочы свае над лірай?
Пра самога-ж такое ведай —
вось каб толькі дайшла дэпеша,
як той камень, — натура дзеда,
толькі сушаць нуда і вершы...

частка 3, страфа 1:

Шчасьце якое, мой сыне любы,
зь неба звалілася вестка... Бачыш,
рукі дрыжаць, і ўсё крывяцца губы —
ад радасьці сэрца хоць раз паплача.
Варыянты строф, якія не ўвайшлі ў верш:
Дома праўдай ільга пахваліцца —
як табе, сяньня ці многа нам трэба...
Зубы ляжалі-б даўно на паліцы,
калі-б ня добры вузьлянскі Лейба.

Яравіну языком зьлізала
полымя, вырваўшыся із-пад пушчы.
Доўга ўсіх нас цягалі залап —
скурай усе пазнаюць цяпер вушчунь.

Тужэй і тужэй заціскаецца пасак —
адным-жа памазаны людзі мірам...
Хлопцаў сяла ўночы на Спаса
ў лес завалок Сялівон Няміра.