Owen Jones - Daisy's Ketting

“Ga je een wandeling in de tuin maken met je vader, Daisy? Dat is leuk. Het is daar in deze tijd van het jaar echt schilderachtig. Ik zou graag met je meegaan, maar drie uur… Dan zit ik midden in mijn siësta. Waarom maak je het niet wat later, zeg half zes, dan kan ik met je mee? Je weet dat het vijfde wiel gezelligheid betekent en het vierde, eh, niet, ach laat ook maar zitten”, zei ze aarzelend.

“Misschien zijn we er nog als je wakker wordt, mam. Je hebt mijn mobiele nummer, bel me en we komen je halen“.

Het leek Teresa tevreden te stellen en ze viel terug in haar eigen wereldje, waar alles altijd mooi was en de zon altijd scheen of de maan altijd vol was.

∞

“Als je vastbesloten bent om de andere kant van het bedrijf te leiden, wil ik dat je leert hoe je een vuurwapen moet gebruiken, en ik wil dat iedereen weet dat je weet hoe je er een moet gebruiken. Ik ben er als de dood voor dat je deze wereld betreedt, maar als ik morgen zou sterven, zou je het toch moeten doen, dus je kunt het beter met mijn hulp doen dan zonder“.

“Oké, Pa, dat idee staat me wel aan… Altijd al overigens. Hoe wil je het gaan aanpakken?”

“Ik, nee, jij gaat een legaal geregistreerde schietclub openen met jou als eigenaar. Tony of iemand die hij aanbeveelt kan het voor ons beheren, maar ik wil dat je daar minstens twee keer per week te zien bent, en of je nu een goede schutter blijkt te zijn of niet, we zullen laten rondvertellen dat je een scherpschutter, eh, schutster bent. Dat geeft je enige bescherming, maar we zorgen ook voor een wapen dat je goed kunt hanteren, wat dat ook is. Tony zal dat met je uitzoeken. Vraag het hem maar“.

Ze knikte, en voelde al een adrenalinestoot door haar aderen stromen.

“Dit zijn allemaal zaken die weinig risico’s met zich meebrengen, maar je weet nooit wanneer er een beginneling een vinger in de pap wil steken. Het pistool dient niet om ruzie te maken, hoor je me? Alleen om jezelf te verdedigen als iemand anders begint. Zorg dat je nu goed beseft dat je een territoriumoorlog nooit kunt winnen. Elke oude Joe Blogs uit Liverpool kan honderd geweren huren om achter je aan te komen. Dat zou je dood zijn, en je moeder, ik en Tony en zijn mannen zouden ook sterven. Die oude, Amerikaanse, zwart-wit films over gangsters waren maar films. Zo werkt het niet, zo heeft het in mijn tijd tenminste nooit gewerkt.

“Het is de eenzame schutter waar je voor moet oppassen… of schutster, denk ik tegenwoordig. Ik heb een paar kogels gekregen, en die doen me elke dag pijn, maar lang niet zoveel als de kogels die mijn mannen voor me opvingen. Ik denk elke dag aan die mannen en hun gezinnen. Vergeet dit nooit: als je iemands leven beïnvloedt of zelfs neemt, verander je vele levens, inclusief je eigen leven”.

Ze waren beiden enkele minuten stil. Daisy durfde de stemming van haar vader niet te verstoren, en hij wilde zijn woorden de kans geven om in te werken op zijn intelligente, maar misschien beïnvloedbare dochter.

Hij legde haar alles over de illegalen uit, zoals hij ze noemde, en waar en hoe ze opereerden, en beloofde haar binnenkort de namen en adressen van de managers te geven.

“Als puntje bij paaltje komt, Daisy, is het zoals ik het zie. Of je het nu leuk vindt of niet, of je nu feminist bent of niet, er zal altijd een markt zijn voor meisjes die seks verkopen. Oude mannen willen geen oude vrouwen neuken. Zo denken ze niet. Ze willen nog steeds jonge vrouwen, en op hun vijftigste, zestigste of zeventigste krijgen ze een grotere kick van het naar bed gaan met een twintigjarige dan een twintigjarige jongen krijgt. Veel meer… veel, veel meer. Dus, zolang er oude mannen met geld zijn, zullen er jonge vrouwen zijn die met hen naar bed willen. Het wordt niet voor niets het oudste beroep genoemd. Ik zie het als een soort dating service. Het helpt beide partijen te krijgen wat ze willen, en sommige van de meisjes trouwen uiteindelijk ook met een klant.

“Dus dat is één hoofdtak, en het witwassen van geld is de andere hoofdtak. Het regelen van familievergunningen om meisjes naar Groot-Brittannië te krijgen was vroeger erg winstgevend, maar de stemming voor Brexit heeft daar misschien een einde aan gemaakt, we zullen moeten afwachten. Hoe dan ook, het witwassen van geld zal altijd blijven werken, omdat er altijd nieuwelingen zullen zijn die niet weten hoe ze het moeten doen, hoewel om eerlijk te zijn, zelfs sommige van de grote firma’s vinden het teveel moeite. Ze berekenen de kosten van het witwassen door in hun prijzen. In feite is het veel gemakkelijker dan je zou denken, als je weet hoe”.

“Nog vragen, ga ik te snel voor je?”

“Nee, ik vind het allemaal fascinerend… misschien als alles een beetje bezonken is, en ik de details heb bekeken die je me gaat sturen, zal ik een paar punten hebben“.

“Niet sturen, moppie, overhandigen. De illegalen moeten worden behandeld met de grootst mogelijke discretie. En dat betekent geen onnodige aantekeningen, zelfs niet tussen familie, en zelfs die aantekeningen moeten versnipperd of anderszins vernietigd worden. Begrijp je me? Als je een briefje van mij in je prullenmand gooit, zal de schoonmaker het misschien vinden, of de stoffeerder, of iemand op de vuilstort. Er kunnen zelfs mensen zijn, bijvoorbeeld de belastingdienst, die op zoek zijn naar stukjes informatie… of de media. Je moet jezelf trainen om zorgvuldig om te gaan met mogelijk belastend bewijs. Dat, en veiligheid, waar het deel van uitmaakt, moet je grootste zorg zijn. Heb je dat begrepen?”

“Ja, pap. Je hebt me al mijn hele leven geleerd om voorzichtig te zijn, dit gaat gewoon een stapje verder“.

“Ja, maar vroeger was ik vooral bezorgd dat je ontvoerd zou worden en voor losgeld zou worden vastgehouden, nu ben ik bezorgd dat je ons allemaal in de gevangenis zou kunnen doen belanden. Dat zou je moeders dood kunnen betekenen, ik zou nooit meer het daglicht als vrij man kunnen zien, en jij zou jaren in de nor kunnen zitten… om nog maar te zwijgen van de honderden andere levens die zouden worden getroffen als al onze bedrijven zouden worden gesloten. Baas zijn brengt ongetwijfeld privileges met zich mee, maar het brengt ook verantwoordelijkheden met zich mee… en die kunnen zwaarder zijn dan je je op dit moment kunt voorstellen…” Hij dwaalde weer af, maar ze was nog steeds niet geneigd om hem terug te brengen naar het onderwerp van discussie.

“Heb je ooit gehoord dat ik Micky de Bastaard werd genoemd?” vroeg hij plotseling.

Ze wist echt niet zeker of dat zo was, maar de bijnaam klonk haar vaag bekend in de oren. “Ik denk het niet, pap”, antwoordde ze omdat ze het gênant vond. “Waarom zou dat zijn?”

“O, het is een bijnaam die me al bijna mijn hele leven achtervolgt. Het begon al voordat ik naar school ging. Je kent mijn familiegeschiedenis niet, niet echt. Je kent er alleen een beknopte, gekuiste versie van. Je moeder en ik vonden het beter je er vroeger niet mee op te zadelen, maar het wordt tijd dat je nu de waarheid leert kennen. Laten we daar op die bank in de schaduw gaan zitten.

“Om bij het begin te beginnen, moet ik je mee terugnemen naar de Eerste Wereldoorlog. Op een dag vielen de Duitsers België binnen, en veel Belgen staken het Kanaal over naar Londen. Het waren over het algemeen middenklassers, maar ze moesten de meeste van hun bezittingen achterlaten. Binnen korte tijd hadden velen van hen geen cent meer over. De meeste mannen meldden zich aan bij het leger en gingen terug om te vechten, de vrouwen achterlatend om zo goed mogelijk voor hun gezin te zorgen. Sommigen vulden hun inkomen aan door ‘s nachts op straat te werken.

“Een ondernemende jonge Ier, John genaamd, zag een kans, huurde een huis, en stopte er een dozijn van de mooiste meisjes in. Wel, om een lang verhaal kort te maken, hij bezat weldra verschillende panden en had tientallen meisjes voor hem werken. Binnen enkele jaren was hij eigenaar van die panden. Mijn moeder was een van de kinderen van die vrouwen… een tweede generatie Belgische, zou je kunnen zeggen, en ze werkte in een van Johns huizen. De meeste mensen die over mijn verleden wilden praten, zeiden dat ze alleen maar voor de meisjes zorgde - koken, schoonmaken, wassen en dergelijke, maar misschien probeerden ze alleen maar aardig te zijn. Ik weet het niet, en het maakt me niets uit ook. Ik ben er zeker van dat ze alleen maar deed wat ze moest doen.