Shawn O'Bryhim - A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10

Здесь есть возможность читать онлайн «Shawn O'Bryhim - A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10» — ознакомительный отрывок электронной книги совершенно бесплатно, а после прочтения отрывка купить полную версию. В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Жанр: unrecognised, на английском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Discover a holistic perspective on Ovid’s Metamorphoses Book 10 with this insightful resource.  In 
, Shawn O’Bryhim offers an insightful and concise examination of the literary, grammatical, and textual matters integral to Book 10 of Ovid’s Metamorphoses. Expanding the scope of more traditional textbooks on Book 10, the author explores the archaeological, religious, and cultural elements of the work as it relates to Greece, Rome, and the Near East. 
Readers will benefit from the inclusion of: 
A multidisciplinary approach that examines the religious, archaeological, and cultural background of Ovid’s myths A Near Eastern perspective on the material, which will allow a deeper understanding of the subject matter An exploration of the grammatical and literary components that characterize Book 10 Intended primarily for undergraduates in advanced Latin courses on Ovid, 
will also earn a place in the library of anyone who desires a broader approach to the study of Book 10 of the Metamorphoses.

A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10 — читать онлайн ознакомительный отрывок

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

nec forma tangor (poteram tamen hac quoque tangi)

sed quod adhuc puer est. non me movet ipse, sed aetas. 615

quid quod inest virtus et mens interrita leti?

quid quod ab aequorea numeratur origine quartus?

quid quod amat tantique putat conubia nostra

ut pereat, si me fors illi dura negarit?

dum licet, hospes, abi thalamosque relinque cruentos. 620

coniugium crudele meum est. tibi nubere nulla

nolet, et optari potes a sapiente puella.

cur tamen est mihi cura tui tot iam ante peremptis?

viderit. intereat, quoniam tot caede procorum

admonitus non est agiturque in taedia vitae. 625

occidet hic igitur, voluit quia vivere mecum,

indignamque necem pretium patietur amoris?

non erit invidiae victoria nostra ferendae.

sed non culpa mea est. utinam desistere velles,

aut, quoniam es demens, utinam velocior esses. 630

at quam virgineus puerili vultus in ore est.

a, miser Hippomene, nollem tibi visa fuissem.

vivere dignus eras. quod si felicior essem,

nec mihi coniugium fata importuna negarent,

unus eras cum quo sociare cubilia vellem.’ 635

dixerat, utque rudis primoque cupidine tacta,

quid facit ignorans amat et non sentit amorem.

iam solitos poscunt cursus populusque paterque,

cum me sollicita proles Neptunia voce

invocat Hippomenes ‘Cytherea’ que ‘conprecor, ausis640

adsit’ ait ‘nostris et quos dedit adiuvet ignes.’

detulit aura preces ad me non invida blandas.

motaque sum, fateor, nec opis mora longa dabatur.

est ager, indigenae Tamasenum nomine dicunt,

telluris Cypriae pars optima, quem mihi prisci 645

sacravere senes templisque accedere dotem

hanc iussere meis. medio nitet arbor in arvo,

fulva comas, fulvo ramis crepitantibus auro.

hinc tria forte mea veniens decerpta ferebam

aurea poma manu nullique videnda nisi ipsi 650

Hippomenen adii docuique quis usus in illis.

signa tubae dederant, cum carcere pronus uterque

emicat et summam celeri pede libat harenam.

posse putes illos sicco freta radere passu

et segetis canae stantes percurrere aristas. 655

adiciunt animos iuveni clamorque favorque

verbaque dicentum ‘nunc, nunc incumbere tempus.’

Hippomene, propera. nunc viribus utere totis.

pelle moram. vinces.’ dubium, Megareius heros

gaudeat an virgo magis his Schoeneia dictis. 660

o quotiens, cum iam posset transire, morata est

spectatosque diu vultus invita reliquit.

aridus e lasso veniebat anhelitus ore

metaque erat longe. tum denique de tribus unum

fetibus arboreis proles Neptunia misit. 665

obstipuit virgo nitidique cupidine pomi

declinat cursus aurumque volubile tollit.

praeterit Hippomenes. resonant spectacula plausu.

illa moram celeri cessataque tempora cursu

corrigit atque iterum iuvenem post terga relinquit. 670

et rursus pomi iactu remorata secundi

consequitur transitque virum. pars ultima cursus

restabat. nunc’ inquit ‘ades, dea muneris auctor.’

inque latus campi, quo tardius illa rediret,

iecit ab obliquo nitidum iuvenaliter aurum. 675

an peteret, virgo visa est dubitare. coegi

tollere et adieci sublato pondera malo

impediique oneris pariter gravitate moraque.

neve meus sermo cursu sit tardior ipso,

praeterita est virgo. duxit sua praemia victor. 680

dignane, cui grates ageret, cui turis honorem

ferret, Adoni, fui? nec grates inmemor egit

nec mihi tura dedit. subitam convertor in iram,

contemptuque dolens ne sim spernenda futuris

exemplo caveo meque ipsa exhortor in ambos. 685

templa, deum Matri quae quondam clarus Echion

fecerat ex voto, nemorosis abdita silvis,

transibant et iter longum requiescere suasit.

illic concubitus intempestiva cupido

occupat Hippomenen a numine concita nostro. 690

luminis exigui fuerat prope templa recessus,

speluncae similis, nativo pumice tectus,

religione sacer prisca, quo multa sacerdos

lignea contulerat veterum simulacra deorum.

hunc init et vetito temerat sacraria probro. 695

sacra retorserunt oculos, turritaque Mater

an Stygia sontes dubitavit mergeret unda.

poena levis visa est. ergo modo levia fulvae

colla iubae velant, digiti curvantur in ungues,

ex umeris armi fiunt, in pectora totum 700

pondus abit, summae cauda verruntur harenae.

iram vultus habet, pro verbis murmura reddunt,

pro thalamis celebrant silvas aliisque timendi

dente premunt domito Cybeleia frena leones.

hos tu, care mihi, cumque his genus omne ferarum 705

quod non terga fugae, sed pugnae pectora praebet

effuge ne virtus tua sit damnosa duobus.’

illa quidem monuit iunctisque per aera cycnis

carpit iter. sed stat monitis contraria virtus.

forte suem latebris, vestigia certa secuti, 710

excivere canes silvisque exire parantem

fixerat obliquo iuvenis Cinyreius ictu.

protinus excussit pando venabula rostro

sanguine tincta suo trepidumque et tuta petentem

trux aper insequitur totosque sub inguine dentes 715

abdidit et fulva moribundum stravit harena.

vecta levi curru medias Cytherea per auras

Cypron olorinis nondum pervenerat alis.

agnovit longe gemitum morientis et albas

flexit aves illuc, utque aethere vidit ab alto 720

exanimem inque suo iactantem sanguine corpus,

desiluit pariterque sinum pariterque capillos

rupit et indignis percussit pectora palmis.

questaque cum fatis ‘at non tamen omnia vestri

iuris erunt’ dixit. ‘luctus monimenta manebunt 725

semper, Adoni, mei, repetitaque mortis imago

annua plangoris peraget simulamina nostri.

at cruor in florem mutabitur. an tibi quondam

femineos artus in olentes vertere mentas,

Persephone, licuit. nobis Cinyreius heros 730

invidiae mutatus erit?’ sic fata cruorem

nectare odorato sparsit, qui tactus ab illo

intumuit sic, ut fulvo perlucida caeno

surgere bulla solet. nec plena longior hora

facta mora est, cum flos de sanguine concolor ortus, 735

qualem, quae lento celant sub cortice granum,

punica ferre solent. brevis est tamen usus in illo.

namque male haerentem et nimia levitate caducum

excutiunt idem, qui praestant nomina, venti.

Конец ознакомительного фрагмента.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10»

Обсуждение, отзывы о книге «A Student's Commentary on Ovid's Metamorphoses Book 10» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x