Алексей Якимович - Пастка для пярэваратня

Здесь есть возможность читать онлайн «Алексей Якимович - Пастка для пярэваратня» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Город: Минск, Год выпуска: 1997, ISBN: 1997, Издательство: Юнацтва, Жанр: Детские приключения, на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Пастка для пярэваратня: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Пастка для пярэваратня»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

У аповесці, якая дала назву кнізе, аўтар уваскрашае падзеі сярэдзіны XIV стагоддзя на Панямонні. У аснове апавядання — напад атрада крыжакоў на вёску Парэчча, пасля чаго ў ваколіцах паселішча з'яўляецца таямнічая жанчына… з барадой.
Не менш драматычная сітуацыя складваецца і для герояў аповесці-казкі «Гуслі на дзікай грушы».
Змест: Пастка для пярэваратня. Гуслі на дзікай грушы. Мастак:

Пастка для пярэваратня — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Пастка для пярэваратня», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

— У-у-у… — чмялём загудзеў крыжак са шрамам.

«Угу-гу-гу…» — адгукнулася жывая крэпасць. І з усіх капытоў на нашых вояў. Ашалелі. Цяпер сапраўды ашалелі.

Янка выцягнуў шыю. Дзе ж бацька? Ага, вунь, наперадзе. Побач з Алексам. І Алесін бацька каля іх… Ляцяць крыжакі, высока ўзнімаецца Крывавая Рука. Каго яна сёння дастане?

— Татка! Татка-а! — тоненька завёў Мацей.

— Не плач, — сказаў Янка. — Слязамі гору не паможаш.

Так, не паможаш. А крыжак са шрамам парадуецца, калі ўбачыць, што плачуць.

Нясецца шалёны атрад. Цяжкія капыты крыжацкіх коней сцінаюць кветкі. А нашы воі, чаго Янка ніяк не чакаў, паімчаліся назад што сілы. Крыжакі за імі.

Янку хацелася ўпасці тварам у траву, затуліць вушы, каб нічога не бачыць, каб не чуць. Але ён глядзеў, упіваўся вачыма. Трэба глядзець. Яму бацькаў меч прыйдзецца ўзяць у рукі.

Нашы воі імчацца якраз туды, дзе брод. У Янкі перахапіла дыханне. Няўжо крыжакоў у вёску прывядуць?

— Татка! Татка! — з горыччу прамовіў ён.

«У-у-у, у-у-у…» — заскавыталі крыжакі.

Нашы воі раптам павярнулі да лесу. Крыжакі ваўкамі за імі. Янка аж трымцеў. «Так, так, — шаптаў ён, сам таго не заўважаючы. — Добра, што брод не паказалі. У лесе ратунак. Не дагоняць у лесе».

Нашы мінулі палянку, ускочылі ў лагчыну, парослую аерам, асакой. «Там жа балота, твань!» — ледзь не крыкнуў Янка.

Нечаканая развязка

Не ведалі крыжакі, што перад імі пагібель. Лёгкія коні нашых вояў праскочылі балота, а вось крыжацкія, закутыя ў жалеза, адразу ж загрузлі, праваліліся. Некаторыя, пярэднія, па самыя вушы. А нашы воі, узяўшы ў клешчы крыжакоў, сталі іх перыць, дубасіць, хвастаць. Білі цапамі, кляўцамі, секлі мячамі, сякерамі, калолі дзідамі, рэзалі косамі. Не бой, а пабоішча.

Янка не шкадаваў крыжакоў. Не было жалю. Іх ніхто сюды не прасіў. І сам, каб прымеў, біў бы. За Алесю, за Мацея, за тыя страхі, якіх набраліся.

— Янка, глянь: вусаты з балота выпаўзае, — залапатаў Мацей.

Сапраўды, паўзе на карачках. І не адзін. Некаторыя коней за аброць цягнуць.

Вылезлі, збіліся на грудку. Той, з паўлінавым пяром на грэбені шлема, непадалёку гарцуе, штосьці гергеча.

Янка заўважыў, як па самым ускрайку балота да яго стралою панёсся Алекса.

— Алекса! Алекса! — заўважыў і Мацей. Імчыцца на кані Алекса, узняўшы ўгору кісцень.

Два вялізныя шары з вострымі шыпамі на ланцужку, прымацаваным да атронка. Вось-вось смальне імі па стальным шлеме крыжака. А Мацей аж трасецца.

— Алекса! Алекса!

— Цішэй, — сказаў яму Янка.

Яму здаецца, што рыцар пачуе, а тады… Тады, як гаворыцца, невядома, чыя возьме. Рыцар увесь у брані, а Алекса ў адной белай сарочцы.

Некалькі крокаў засталося да крыжака. Пабліскваюць шары з вострымі шыпамі.

— Ну! Ну! — прамовіў Янка, падаўшыся ўперад.

Рыцар з паўлінавым пяром нечакана павярнуўся і секануў мячом. Алекса пахіснуўся, стаў паволі спаўзаць з каня. Конь кінуўся ўбок. А ён, яшчэ трымаючыся, падае, спаўзае, усё ніжэй, ніжэй…

— Дзядзечка Алекса! Дзядзечка Алекса! — заенчыў Мацей.

І Янка даў волю слязам.

— Дзядзька Алекса, чаму ты так неасцярожна? Не падай…

— Ха-ха-ха… — зарагатаў крыжак са шрамам.

Грамада нашых вояў — уперадзе Ясь і бацька — маланкаю на крыжакоў. Рыцар з паўлінавым пяром махнуў рукою-пальчаткаю. Крыжакі, якім пашчасціла вылезці з балота, на ўсе жылы да лесу, пакідаючы пешых. Тыя чыкільгалі, лямантуючы, а яны навыперадкі.

— Дай ім, татка! Дай! — крыкнуў Мацей.

— Дай, — паўтарыў за ім Янка.

Бацька дагнаў вусатага, з разгону — дзідай. Вусаты снопам упаў на зямлю. Другога дагнаў Ясь, пачаставаў мячом. Пешыя крыжакі падалі, нібы ссечаныя галоўкі капусты. Ніводзін не абараняўся.

— Так вам. Так, — радаваўся Мацей.

— Так, так, — паўтараў Янка.

А воі-мужчыны імчаліся за коннымі. Рыцар з паўлінавым пяром неспадзявана стаў, узняўшы каня на дыбкі. Ягоныя жываглоты несліся да лесу, а ён стаяў адзін на лузе.

— О-о-о, Зігфрыд! — прамовіў крыжак са шрамам.

«Яго зваць Зігфрыд, — скумекаў Янка. — Ён самы галоўны ў іх і, відавочна, самы смелы. Што, калі бацьку пачастуе так, як Алексу? Хітры, кідаецца, што гадзюка. І з балота ці не самы першы вылез, не ўтапіўся».

— Стойце, — гукнуў Зігфрыд, звяртаючыся да нашых вояў.— У нас вашы дзеці. Яны заложнікі. Знішчым. Я загадаў.

Нашы воі сталі.

— Дзе дзеці? — крыкнуў бацька. Рыцар у адказ:

— Не скажу. Назад.

— Дзе дзеці? — зноў крыкнуў бацька.

— Назад. Інакш…

Спярша Ясь, а пасля і бацька павярнулі коней назад. Зігфрыд, азіраючыся, стаў даганяць сваіх. Яны ўжо пад'язджалі да лесу.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Пастка для пярэваратня»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Пастка для пярэваратня» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «Пастка для пярэваратня»

Обсуждение, отзывы о книге «Пастка для пярэваратня» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x