Уладзь Лянкевіч: 70% вады

я не горац
і нават не народжаны ў краіне
дзе ёсць іншыя горы, акрамя лысых і святых
таму, трапіўшы ў месца, дзе ёсць зялёныя
парослыя дрэвамі, проста з каменю горы
горы, на якія налазіць туман, сагнаны ў кучы, —
магчыма, насамрэч, гэта аблокі
але ж звычайна яны там, наверсе, а калі на ўзроўні вачэй —
значыць туман
тут ён спужаны пагрозлівым выразам твару вяршынь,
збіраецца групамі
адным словам, трапіўшы туды, дзе ўсё гэта існуе
я не магу прыдумаць належнай метафары
бо хутчэй за ўсё мясцовыя пісачы даўно панапрыдумвалі
я проста магу падабраць колькі слоў, на якія яны падобны

спачатку з гарамі так, як з людзьмі іншай расы : яны ўсе на адзін твар
і ты можаш адрозніць іх толькі памерам
ды наяўнасцю / адсутнасцю расліннасці :
вось гэта маленькая і аброслая
а гэтая з плешкай і істотна большая

потым, калі трохі даўжэй на іх глядзець
да галавы прыходзіць уся гэта класічная фішка
пра гераічнасць іхніх паставаў
непакору і ўсе гэтыя вобразы паэтаў
якім вецер раздзімае валасы

але як я ні спрабаваў ад гэтага адксціцца, гэты пафас нахлынае ўсё адно
трасца, небеспадстаўна, бо калі ты па-над аблокамі, то ёсць толькі
адзінае вытлумачэнне сітуацыі : ты на небе, а калі ты на небе
то, халера, пра што яшчэ думаць, калі не пра вечнае

о пакрыўджаны век
о эпоха белліту

За шатамі лятункаў ветлы дым,
Наўсцяж маўкліва вабіць пошчак веццем,
Працятая сутоння стромай квецень
У водгулле маркотна лье наўздым.

Маной ахутан прысак малады,
Марнее квола, маючы наўвеце
Пярэсты жвір ды сінь у запавеце.
Суздром спачылі зорныя клады.

У розруху люструецца прыветна
Надоечы знібелы вербалоз.
Сузмрок увішна ветахі калыша.

Няўзнак шыпшыны пошум пракаветны
Трымціць пад барвы бурапенных кроз.
Ды ўсё ж маёвае буяе ўзвышша!

у нейкі момант пачынаеш разумець усялякіх ацтэкаў егіпцян і г. д.
вось што нам трэба : трэба насыпаць горы
каб нашы дзеці нарэшце пачалі нараджацца з арлінымі насамі
а не з кірпатымі й пляскатымі

насыпаць горы насыпаць
прадаць маёмасць купіць машыны абавязкова з кузавам рыдлёўкі
лапаты шуфлі мяхі — усё для таго каб

насыпаць горы насыпаць горы
каб у нас атрымліваліся не толькі паэты каб смерць у літаратуры
напаткала не толькі калі кінуўся ў раку і не толькі таму што балота
засмокча або мароз а яшчэ і таму што сарваўся з гары

насыпаць горы насыпаць
адну за адной — няхай гэта будзе народны рух і ніхто не кіруе ім
і не звярае з планам
каб сыпалі няроўна а потым можна будзе сачыць за тым
як кожная з іх атрымае імя
як паціху некаторыя пакрыюцца дрэвамі і людзі будуць назіраць
за сваімі гадаванцамі

насыпаць горы насыпаць
а тады трохі пазней з’явіцца нацыянальнае свята — Дзень Гор
а быць можа цэлы тыднёвы фэст
на які будуць ездзіць пазырыць замежнікі
а на гарах будзе расці бульба і нацыянальная годнасць

насыпаць горы насыпаць
да таго ж у праекта ёсць прыемны бонус : тое месца адкуль мы
будзем выграбаць зямлю і каменне для нашых гор стане цалкам
гатовым морам [назва для яго даўно валяецца без справы]

насыпаць горы насыпаць
забяспечыць нашчадкаў на стагоддзі прыбыткам з турызму
возьмем сябе ў рукі — падправім здабытае Стаўры і Гаўры

насыплем горы насыплем

ад кожнага — па магчымасці
кожнаму — па поліэтыленавым пакеце

нам хлусілі і радыяцыя тут не пры чым
шчытападобная залоза павялічваецца
калі цябе даўно не цалавалі ў шыю
шчытападобная залоза павялічваецца

галасы
я не чую аніякіх
галасоў
стаўлю паўзу і не чую
галасы

проста як праказа прыстае проза
ліпне як лепра ад лекаў не лепей
проза як праказа прыстае раз-пораз
летам палепей але алергія на лекі

учора караткевіч плакаў пад снегам
недалёка ад соннай артэрыі менска