Сэсар Вальеха - Чорныя геральды

Здесь есть возможность читать онлайн «Сэсар Вальеха - Чорныя геральды» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Город: Мінск, Год выпуска: 1993, ISBN: 1993, Издательство: Мастацкая літаратура, Жанр: Поэзия, на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Чорныя геральды: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Чорныя геральды»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Вядомы ў свеце перуанскі паэт Сэсар Вальеха (1892-1938) адкрыў неверагодныя магчымасці верша ў пошуках слова. Ён не пісаў вершаў, яны прыходзілі да яго, як прыходзяць гора ці шчасце, любоў ці самота. У паэзіі С. Вальехі жыве непаўторны дух Лацінскай Амерыкі, яе характар, камяні і паветра, нябёсы і жывіца нацыянальнага пачуцця.

Чорныя геральды — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Чорныя геральды», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

IV

Былінка стрымлівае беспрычынны
пратэст, які даўно жыве ў істоце:
нібы душа паэтава хвіліны,
калі падбіта стомаю ў палёце.

Свой сілуэт зразьбярылі галіны,
рабрыны падламаны на самоце,
і сэрцу хвораму спакой адзіны —
у смутку ля выявы ў тэракоце.

Марскія ляды прэснай песні рады,
а песня ў масцы зваднай буфанады,
што ў сліне, як павешаны сабака!

Бінт кургану туман тчэ ў рухах леных,
што крэпасцю стаіць у снах ваенных
на варце, як вялікае гуака.

ЛІСЦЕ ЭБЕНУ [8] Эбен — чорнае дрэва.

А цыгарэта, быццам залатая;
яе святло ўбірае чуйны порах.
А жоўтае святло жаўцей міргае,
і тамарында [9] Тамарында — тут народная песня. пастушок спявае
пра цень свой мёртвы, пра нябачны порух.

У цемры энергічнай патанае
вялізнай камяніцы
адзнака млява-белая, слабая.
Бядуе лёгкі водар навальніцы.

Старыя дзверы ўсе, і міласэрнасць
бяссонніцы з мяшкамі пад вачыма
жуе цыгары згрызенай мізэрнасць.
Пакінуў маладыя за плячыма;
а сёння дзверы ў праху павуціны
і ценю з пахам забыцця і ночы
да сэрца самага, да сарцавіны.
Глядзяць на шлях. Калі мяне аднойчы
убачылі самотнага ў трымценні,
нібы крычалі ў радасці трывожнай,
у роскід рук схапіць мяне хацелі.
Яны прыспалі схоўна ў клетцы кожнай
пярліну-нарачонку і слязіну
усім, хто ім глядзіць з любоўю ў спіну.

З якой жа памяццю шаптацца стане
душа мая, не ўражаная цвіллю.
— А гаспадыня? — ... ў вёсцы ўжо,
васпане,
знікала, захінутая ў мантыллю [10] Мантылля — вялізная наплечная іспанская хустка. ...

Бабуліна гаркота на парозе
чуллівай песні парыі нервознай —
о муза легендарная ў знямозе! —
падточвае разводдзе плыні слёзнай
пад змрокам ночы зрэдку:
нібыта ўнізе, ўнізе там, дзе схілы,
у мутным зрэнку
адкрытае наноў магілы,
хаўтуры вечныя аксціўшы, джалы
зламалі фантастычныя кінжалы.

Дажджыць... Дажджыць...
I навальніцы ў сконе
перадаецца пах жальбы, як вера,
ад дрэваў камфарных, што ўжо не сёння
тугу дарог вартуюць ад бяссоння,
напяўшы понча з лёду, без самбрэра.

ТРЫПЦІХ САМАБЫТНАСЦІ

І

Зноў аксаміціцца рука ратая,
спыняецца ля вуснаў у жагнанні.
О свята! Рытм шалёны плуг трымае
і гук, як рэгент [11] Рэгент — кіраўнік царкоўнага хору. бронзавы, ў старанні.

Знікае грубасць. Шэпт сябе вяртае...
ў індзейскіх жылах яраві [12] Яраві — індзейская любоўная песня. не вяне
з крыві самой той спеў, што працінае,
як сум вачэй, па сонейку ў выгнанні.

Уздых свой стрымліваючы, паяды [13] Паяда — імправізаваны народны спеў пад акампанемент гітары. Звычайна двое спевакоў спаборнічаюць у майстэрстве, глыбіні і прыгажосці вобразаў, думкі каля вогнішча, сам-насам або прылюдна. ,
як на эстампах старажытных, рады
ў палеркі сімвалы нізаць бясконца.

Пасля вітаць Апостала на троне,
а Ён у ладане і ў свечках тоне,
сучасны Бог — для аратая сонца.

ІІ

На вецер волас кідае ссівелы [14] ...волас кідае ссівелы... — ідыёма. Плюе на ўсе, кідае тое, ад чаго волас ссівеў, і весяліцца.
індзеец. Гул ад алтара ступае.
Заходу вока бачыць не схацела,
як хутар спапяліла сіла злая.

Пастушка йдзе ў апратцы з воўны смела,
што складкамі цнатлівымі спадае,
галоўкаю бавоўны бела-бела
глядзіць душа сялянкі маладая.

Сярод мелодый, фейерверкаў дзіўна
гучыць гармонік. I гандляр надрыўна
“Адно ў мяне!” крычаць не паспявае.

Прынадна іскаркі лятуць, як тая
адважная пшаніца залатая,
што аратай у неба высявае.

ІІІ

Гарэлка ўсё ж на золку выбухае
і лаянкай і бойкамі міжволі,
мачой і перцам п'яны патыхае,
выпісваючы на хаду крамзолі.

“А заўтра, калі з’еду я...” —
благае Рамэо-селянін у вечнай ролі.
На золку прадаюць булён, густая
шугае пара да нябеснай столі.

Пасвіствае бядак... Змоўк смех жаночы..
I п’яная рака аплакаць хоча
перадгісторыю вады, сырая.

Гучыць Таянгі [15] Таянга — месца ў Перу. бубен, як з нябыту.
Пачаўшы ўайну [16] Уайна — індзейскія скокі. сінюю нібыта,
падол вышэй світанне задзірае.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Чорныя геральды»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Чорныя геральды» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «Чорныя геральды»

Обсуждение, отзывы о книге «Чорныя геральды» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x