Vahi̇d Çəmənli̇ - Bu yay da belə keçdi̇

Qəlb qərq olur dumanlara…

Hardan gəldin, ağ buludum?..

Şuşadanmı, Laçındanmı?..

Gülablıdan, Mərzilidən,

Qirxqızdanmı, Xaçındanmı?..

Qubadlıda, Kəlbəcərdə,

Sonaları gördünmü heç?

Füzulidən uçub keçən

Durnaları gördünmü heç?..

Zəngilanın meşələrin

Oxşadımı ağ əllərin?

Sığallaya bildinmi de,

Çəbrayılda tər gülləri?

Söylə görüm Qarabağın

çöllərində nələr yandı?

Getmə dayan, ağ buludum,

Şəhidlərim nigarandı.

Getmə dayan!!!

Bəs Ağdamım…

Soruşmadım Axı səndən…

Xəbər tuta bilmisənmi

Məscidimdən, minarəmdən?..

Bilirsən də, Qədirim də

Bax beləcə köçüb getdi.

Necə – neçə ahıllarm

Pərən – pərən düşüb getdi…

Ağ buludum, getmə, dayan,

Neçə – neçə analarım,

bacılarım qalıb ağlar.

Söylə görüm darıxırmı,

Nigaranmı bizdən dağlar?

Getmə dayan, ağ buludum,

Gözümüzdə qalıb axı,

Çox arzumuz, diləyimiz.

Getmə dayan, ağ buludum,

Bir doyunca sənə baxaq,

Bəlkə bir az təmizlənə

Pas bağlayan ürəyimiz…

Şamaxı Rəsədxanası

Bu torpaqda bu yurdda,

Sabirin səsi yaşar.

Nəsimi ülviyyəti,

Səhhət həvəsi yaşar,

Xəqaninin, Seyyidin

Ölməz nəfəsi yaşar,

Od oğlu, od qızıdır

Hər övladın, Şamaxı…

Qucağı bol bəhrəli

Düzlərindən keçəndə,

Şeh qoxulu gülləri

Dəstələyib biçəndə,

Pirsaatın suyunu

Ovuşlayıb içəndə,

Sandım, axdı qanıma

Yanar odun, Şamaxı…

Çiçək olar ürəyim

Pirqulu yaylağında,

Günəş olub yanaram

Dədəgünəş dağında,

Bir gilə üzüm yedim

Barlı üzüm bağında,

Damağımdan getmədi

Bu bal dadın, Şamaxı…

Qonşular arabir söz salır səndən,

Mehriban qəlbini xatırlayırlar

Cəndən söz düşəndə – bilmirəm nədən,

Elə bil qəlbimdə od qalayırlar.

Demə, oğlun səni salmayır yada,

Torpaq soyuqüzdür, mən soyuyuram.

Sanıram, nəyimsə çatmır dünyada,

Sənin yoxluğunu indi duyuram.

Sazının telindən qopan nəğmələr,

Coşqun xəyalınmış, arzularınmış.

O dağ çayı kimi coşan nəğmələr,

Çəkdiyin qayğınmış, intizarınmış.

Demə, bağçamızda açılan güllər,

Ömrünün gecikən bahаrı imiş.

Məni səxavətlə böyüdən illər,

Heç demə günləri səndən kəsirmiş.

Mən indi duyuram, niyə adamlar,

Hər məni görəndə gülümsəyirmiş.

Sənə inamlarmış, mənə inamlar,

Bütün ehtiramlar sənə görəymiş.

İnana bilmirəm bu yoxluğundan,

Belə soyuqlaya ilıq baxışlar.

Ömür yollarında dolaşdım yaman,

Bir dost köməyinə ehtiyacım var.

Demə, oğlusn səni salmayır yada,

Torpaq soyuqüzdür, mən soyuyuram

Sanıram, nəyimsə çatmır dünyada,

Sənin yoxluğunu indi duyuram.

Uğur

Elə bil günəş də mehribanlaşdı,

Uşaq tək qarşında dayandı sənin.

Dostların sevinci kükrədi, daşdı,

Qəlbində duyğular oyandı sənin…

Buludlar səmadan, ulduzlar göydən,

Səni təbrik üçün üzülüb gəldi.

Kövrək düyğyların bir himə bənddi,

İnci tək gözündən süzülüb gəldi.

Bu Haqqın lütvüdür, – heç bunu danma,

Sanballi kişilər səfinə düşdün.

Nə qədər uğurlar görmüşdün, – amma,

Belə bir Uğuru heç görməmişdin…

Adi Uğur deyil, bu Uğur, – qardaş,

Nəğməkar Xəzərin həzin səsidir.

Adi Uğur deyi, l bu Uğur, – qardaş,

İki sevən qəlbin təntənəsidir.

Adi Uğur deyil, bu Uğur, – qardaş,

Göylərin müjdəli yağışlarıdır.

Adi Uğur deyil, bu Uğur, – qardaş,

Sevincli, nisgilli göz yaşlarıdır.

Adi Uğur deyil, bu Uğur, – qardaş,

Bahar həvəsilə açılan güldür.

Adi Uğur deyil, bu Uğur, – qardaş,

Totuq ag əllərdir, şipşirin dildir…

Bu Haqqın lütvüdür, – heç bunu danma,

Sanballi kişilər səfinə düşdün.

Nə qədər uğurlar görmüşdün, – amma,

Belə bir Uğuru heç görməmişdin…

Sözlər var şipşirin, sözlər var acı,

Acılı, şirinli axındı sözlər.

Həm dərd artırandı, həm dərd əlacı,