Vahi̇d Çəmənli̇ - Bu yay da belə keçdi̇

Çəmənlinin sarı sünbüllü düzləri

Heç demədin Çəmənlidən?

Çəmənlidən kimi bura

Çağırım mən.

– Çəmənlidən?..

Çəmənlidən hansı Dəli

qənşərinə çıxsa əgər

Bura göndər!

…O zamandan keçib illər.

İndi xan da

qəddar şah da tarix olub.

Bu zamanın gərdişindən,

Sənin «Dəli» adın qalıb.

İndi hamı elə bilir,

Dəli olmaq asan işdir.

Dəlixana sarıdan da

Koroğlumuz yoxdu, «şükür»!

İndi çoxu

əsgərliyin orda çəkir.

Sonra ona daşdan keçən

Kağız verir dəlixana.

«Devit be”dir

Silah vermək olmaz ona.

Atasının pul kisəsi,

Cağbacağlı Mersedesi dura – dura,

Dəli hara, əsgər hara?

Ağrımasın təki başı,

Kim istəyir töhmət etsin.

O dəlidi – ağıllıdı,

Qoy dəlilər xidmət etsin.

Ay papanın gül dəlisi,

Ay mamanın gül dəlisi,

Get özünə başqa ad qoy

Dəliliyə dəymə, bala.

Dəli sənə tutar bir toy,

Çox özünü öymə, bala.

O dəlilik kağızını cırıb tulla.

Kəmər bağla,

Qılınc qurşa.

Xəbər göndər о yadlara,

Dəli, dəli görməyincə

Dəyənəyin qısmaz dala.

Hünər göstər.

Ad – san qazan

Onda deyim sən Dəlisən.

Kağız – kuğuz Dəliliyə

Əsas vermir «dəli» bala…

Sən məni ovutma bu məhəbbətlə,

Vallah, bu məhəbbət köçəri quşdu.

İsti ölkələrə uçub getməyi,

İsti ölkələrdən üçüb gəlməyi,

Gecəni gündüzə qatıb uçmağı,

Ovçudan qaçmağı,

Ovdan qaçmağı,

Yollarda çovğuna, qara düşməyi,

Neçə sərt döngədə dara düşməyi,

Lələk salmağı var bu məhəbbətin.

Sən bu məhəbbətdən təsəlli umma,

Sən bu məhəbbətdən mərhəmət umma,

Sədaqət umsan da, səadət umma.

Vallah, bu məhəbbət qara saçları,

Soyuq küləklərə sovura bilər,

Yandırar, əridər, suya döndərər,

Odlu əlləriylə qoruya bilər.

Bu, vaxtsız qonaq tək vaxtsız məhəbbət…

Bu, adıbilinməz – adsız məhəbbət…

Bu, dadlı məhəbbət, dadsız məhəbbət…

Bu, külü yandıran odsuz məhəbbət…

Yuvası dağılan yurdsuz məhəbbət…

Sən bu məhəbbətdən təsəlli umma,

Sən bu məhəbbətdən mərhəmət umma.

Nəfəsi ilıqdı bu məhəbbətin,

Sonu ayrılıqdı bu məhəbbətin.

Soyuğu, şaxtası istisindən çox,

Gözlərin kor olar, tüstüsündən qorx,

Yorulmağından qorx, «bəsdi”sindən qorx,

Soyuq şübhələrin hıçqırtısından,

Puç olan ümidin göynərtisindən,

Tənha gecələrin hənirtisindən,

Uşaqsız beşiyin cırıltısından,

Gecələr tək – tənha buz yatağında,

Gəlin yatağında, qız yatağında,

Kölgələr oynaşan boş otağında,

Hönkürən, ağlayan öz səsindən qorx!

Elə məndən də qorx, məndən də gülüm,

Mən səni bir azca məst edə billəm,

Mən sənə bir azca qəsd edə billəm,

Aldadıb, özümə dost edə billəm.

Sonra da…

Sonra da sənə yükləyib,

Bütün dərdlərimi, bəlalarımı,

Qara saçlarına dən sala billəm,

Duman sala billəm, çən sala billəm.

Bu yetim dünyada, cəfəng dünyada,

Bu çirkin dünyada, qəşəng dünyada,

Bir səhər mən səni tək qoya billəm…

Sənə qıymadığım könül dağını,

Özüm də bilmədən mən qıya billəm…

Elə məndən də qorx, məndən də, gülüm,

Mənim hayım gedib, vayım qalıbdı.

Ömrümün, günümün xəzan çağıdı,

Neçə qışım qalıb, yayım qalıbdı?

Sən bahar çiçəyi, mən quru budaq,

Daha bu budaqda çıçıklər açmaz.

Daha bu budaqdan ağ əllərinə,

Ağappaq qar kimi ləçəklər uçmaz,

Dəymə o budağa, gəl dəymə, gülüm,

Burax, gəl qantma ağ əllərini…

Bu axşam ilk dəfə duydum ki, yoxsan,

Bahara gecikən quşlar kimi sən —

Səadət bəxş edib mənə bircə an,

Xəzan gəlməmiş də uçub getmisən…

Ürək məhəbbətdən titrədi, – yoxsa,

Hansı hisslər ilə gülüb – danışdıq.

Ürək duyğulara möhtac olsa da,

Tamam başqa – başqa adamlarmışıq.

Əlvidamı deyim? – Bu getməyindən,

Həyəcan keçirim, yoxsa zövq alım?

Sevdalı qəlbimi incitməyindən,

Aldığın zövqümü yadıma salım?

Bu axşam ilk dəfə tutuldu qələm,

Dilimdə nəğmələr yarımçıq qaldı.

Könlüm ilham alıb öz istəyimdən,

Hicran nəğməsini çaldıqca çaldı.

Bəlkə də ruh verdi mənə bu axşam,

Qayğısız – qayğısız gülmək istədim.

Xəyalən səninlə vidalaşarkən,

Xəyal dünyama da əlvida dedim…

Saralan yarpaqlar, solan çiçəklər,

Bilmədim, nə zaman açıb – soldular.

Qayğısız anlarım, xoşbəxt anlarım,

Hardan gəlmiışdilər – necə oldular?

Qaytarın dünyaya təzədən məni,

Hələ bu dünyanı duymamışam mən…

Dolanım başına, a doğma kəndim,

Qınama, qoynundan uzaq düşmüşəm.

Əllərim əlinə yetişməsə də,

Şirin yuxularda çox görüşmüşəm.

O vaxtkı durumun xatirimdədir.

Bəs bu gün necəsən? – Hansı uşaqlar

Bu günkü anını qəlbinə yazır?

Kimlər səhər tezdən dərsə tələsir?

Kimlər çəmənindən şehli gül dərir?

Tarlanı becərir, arxını qazır?

Söyüd ağacları dururmu hələ?

Külək saçlarını yolurmu hələ?

Qaytarin dünyaya təzədən məni

Bu boyda bir ömrü sovurdim yelə,

Hələ bu dünyanı duymamışam mən.

Bir – bir insanları sınağa çəkdim.

Çoxu sınağımdan keçə bilmədi.

Gözlərim hər şeyi gözəl görürdü,

Gözəllik qəlbimə köçə bilmədi,

Könlüm həsrət qaldı neçə istəyə,

Nanə yarpağı tək əsdi ürəyim,

Çırpındı hey, gündüz – gecə bilmədi,

Qazancım nə oldu? – bolluca kədər,

Tuş oldum hədərə, heçə bilmədim.