Vahi̇d Çəmənli̇ - Bu yay da belə keçdi̇

Qaytarın dünyaya təzədən məni —

Yaxşını yamandan seçə bilmədim,

Hələ bu dünyanı duymamışam mən.

Əlvida, əkdiyim körpə ağaclar,

Həsrətdən saralan güllər, əlvida!

Əlvida, yolumda ağaran şaçlar,

Öpüb oxşadığım əllər, əlvida!

Bir zaman sevdiyim qızlar qocaldı.

Bəs məni sevənlər hayanda qaldı?

Dedim uzanacaq ömür əbədi.

Nə bilim yollarım boranmış.qarmış.

Mən hardan biləydim qoca dünyanın

Ayrılığı varmış, ölümü varmış…

Qaytarın dünyaya təzədən məni,

Elə əllidən də ömür başlarmış.

Hələ bu dünyanı duymamışam mən,

Hələ bu dünyadan doymamışam mən…

Ruhuma dərd gətirir,

Hər tökülən göz yaşı,

Bir sızlayan görəndə,

Yanır qəlbimin başı,

Üzmək çətin olsa da,

Üzü axına qarşı,

Canını sıx dişinə,

Sürünmə dizi üstə…

Ötən günün ardınca,

Boylanma fağir – fağır,

Ümidli sabahlara

Xeyir – bərəkət yağır,

Yer üzündə imanla,

Gəz dolan ağır – ağır,

Heçə hikmət duyarsan,

Eşıtdiyin hər səsdə..

Qəm çəkməklə qəm artar,

Qəm azalmaz, əzizim!

Keçib gedər bu qəm də,

Belə qalmaz, əzizim!

Ömrə mərhəmət olar,

Möhlət olmaz, əzizim!

Tövbə elə – Tanrıdan

Bəxtinə ağ gün istə…

Son dəfə keçirəm sizin küçədən,

Bir də bu yerlərə dəyməz ayağım.

Bu aylı, ulduzlu soyuq gecədən,

Görəsən nə umum şairsayağı?..

Söndürün qəlbimdə közərən şamı,

Nə bilim, bəlkə də qəlbin daş idi.

Həsrətin çilənən neçə axşamı,

Bu küçə mənimlə birgə daşıdı.

Kim bilir, sabah kim burda gəzinər?

Özgə təmasından diksinər səki.

Bir daha sevinməz addım səsinə,

Mənim addımından sevinən təki…

Küləkmi sovurur üzümə tozu,

Yoxsa vidalaşan küçə özümü?

Mən ondan razıyam, o məndən razı,

Yaşadar köksündə ayaq izimi…

Şahmar Əkbərzadə

Ay qapımın açar yeri,

Ay dilimin naçar yeri,

Ay bəlamın düçar yeri,

«Səni hardan alım indi?»

Ay ömrümün qışı, yazı,

Ay könlümün duzu, nazı,

Ay atamın telli sazı,

«Səni hardan alım indi?»

Gözlərinə gözüm düşən —

Özü kövrək, qəlbi şüşəm,

Bir qom yaralı bənövşəm,

«Səni hardan alım indi…

Qarabağım, qəm otağım,

Qəza – qədər öz ortağım,

Ay sinəsi dağlı dağım,

«Səni hardan alım indi?»

Ay qəlbimin qubar tacı,

Çəmənimin bahar taçı,

Çəmənlimin Şahmar tacı,

«Səni hardan alım indi»?..

Ağdam,

Səni düşündükcə

Parçalanır içim, çölüm,

Ağdam,

Səni əsir edib,

Yaşatdılar mənə zülüm,

Sənsiz keçən illərimi,

Hansı qara yelə verim?

Ağdam, Ağdam…

70-ci illərin Ağdamı

İçimdəki ağrıları

Sənə necə başa salım?

Viran olan dağlarında,

İndi neçə ölüm qalım?

Ğöylərindən qopüb düşür,

Son ümidim, son xəyalım,

Ağdam, Ağdam…

Xaçınından, Qarqarından

Axan sular durularmı?

Bu zülümün haqq – hesabı

Bir kimsədən sorularmı?

Ağdam, Ağdam,

Bu haraydan

Dil usanıb, yorularmı?..

Ağdam, Ağdam…

Ölümünə fərman verən

fərmanbazlar hardadı bəs?

Bir düşünən, soran varmı,

niyə yurdum dardadı bəs?

Neçələrim didərgindi,

neçələrim gordadı bəs?

Ağdam, Ağdam…

Kim bağlayar, görəsən kim,

Bu qan verən yaraları?

Qeyrət çəkən oğulların

Seyrəlirmi sıraları?

Doğradılar dilim – dilim,

Pərən – pərən oldu elim.

Yarı qaçqın, yarı köçkün,

Yarı şəhid balaların…

Ağdam, Ağdam…

Yox, deyən qəlbimə yaman girmısən,

Od olub yandırır xəyalın məni.

Mənə min – min ümid, güman vermisən,

Dənizə döndərib sualın məni…

Tək sənin eşqinə, gülüzlü sonam,

Elə istəyirəm yandıqca yanam…

Baxırsan gözümə, gözündə inam,

İlhama çağırır bu halın məni…

Hardasa dağılır qəmim, kədərim.

Hardasa doğulur təzə ülkərim,

Hardasa açılır nurlu səhərim,

Hardasa gözləyir vüsalın məni…

Şəhidlər xiyabanının üstünü saran bulud

Hardan gəldin ağ buludum?

De sən hara, bura hara?

Burda qoca dağlar deyil,