L. Zamenhof - Proverbaro Esperanta

120.02 Ni laboru kaj esperu.

121.01 Al Dio servu, diablon rezervu.

121.02 Dion laŭdu kaj diablon aplaŭdu.

122.01 Dion fidu, sed senfare ne sidu.

122.02 Preĝon faru, sed farunon preparu.

122.03 Infano ne krias, patrino ne scias.

123.01 Ne sanktuloj potojn faras.

124.01 Nek por baki, nek por haki.

125.01 Danĝero sieĝas, al Dio ni preĝas — danĝero ĉesas, ni Dion forgesas.

125.02 Dronanto domon proponas, savito eĉ brikon ne donas.

126.01 Kiun reĝo protektas, tiun ministro elektas.

127.01 Dio puni deziras, li la saĝon fortiras.

128.01 Dio donis oficon, Dio donas prudenton.

129.01 Kie timo, tie honto.

129.02 Kiu hontas nenion, ne timas Dion.

130.01 Forte sidas, kiu Dion fidas.

130.02 Dio ne perfidas, se homo lin fidas.

131.01 Eĉ inter piuloj ne mankas pekuloj.

132.01 Homo proponas, Dio disponas.

132.02 Homo pafas, Dio trafas.

132.03 Homo esperas, morto aperas.

133.01 Kontraŭ volo de Dio helpos nenio.

133.02 Dio ĝuste faras, neniam eraras.

134.01 Kontraŭ homo fiera Dio estas severa.

134.02 Al porko Dio kornojn ne donas.

135.01 Ĵuri per la barbo de l’ profeto.

135.02 Ĵuri kaj reĵuri.

136.01 Ju pli da ĵuroj, des pli da suspekto.

136.02 Tro forta ĵuro — la afero ne pura.

137.01 Fari al iu bonan lavon.

137.02 Tani al iu la haŭton.

137.03 Fari al iu predikon pri moroj.

138.01 Okulo ne atentas, dorso eksentas.

138.02 Okulo ne vidis — pagu la sako.

139.01 Nazo supren, vento antaŭen.

139.02 Fiera mieno — kapo malplena.

140.01 De fremda dento ni doloron ne sentas.

140.02 Propra sufero — plej granda sur tero.

140.03 Fremda mizero — ridinda afero.

141.01 Kio doloras, pri tio ni ploras.

141.02 Koro tro plena — buŝo parolas.

141.03 Koro pleniĝas — lango moviĝas.

142.01 Al loko dolora ni manon etendas — al loko ĉarma okulojn ni sendas.

142.02 Kie jukas, tie ni gratas.

143.01 Tajloro krimis, botisto pendas.

143.02 Pagi por fremda festeno.

143.03 Li havis viandon, mi havis nur oston — li havis la ĝuon, mi pagis la koston.

144.01 Malsanan demandu, al sana donu.

145.01 Malsano venas rapide, foriras rigide.

145.02 Malfeliĉo venas rajde, foriras piede.

146.01 Por longa malsano kurac’ estas vana.

146.02 Tro longa sufero — malgranda espero.

147.01 Ĉiu havas sian vermon.

147.02 Najbaro ne ĝemas, kiam boto nin premas.

148.01 Fiŝo pli granda malgrandan englutas.

149.01 Fiŝo granda naĝas profunde.

149.02 Grandaj malbonoj — grandaj rimedoj.

149.03 Granda ŝipo bezonas profundon.

150.01 Granda nubo, malgranda pluvo.

150.02 Monto gravediĝis, muso naskiĝis.

150.03 Granda telero, malplena kulero.

151.01 Ju pli da babilado, des pli da pekado.

151.02 Kiu multe babilas, pensas malmulte.

152.01 Granda ofico — grandaj zorgoj.

152.02 Ju pli da honoro, des pli da laboro.

153.01 Barbo elkreskis, sed saĝon ne naskis.

153.02 Barbo potenca, sed kapo sensenca.

153.03 Kresko mamuta, sed saĝo liliputa.

154.01 En buŝo Biblio, en koro malpio.

154.02 Vizaĝo de Katono, sed virto de fripono.

154.03 Vizaĝo sen kulpo, sed koro de vulpo.

154.04 Lango miela, sed koro kruela.

154.05 Per lango flatas, per mano batas.

155.01 Griza barbo saĝon ne atestas.

156.01 Saĝo barbon ne atendas.

157.01 Plena glaso da vino, sed kun guto da veneno.

157.02 Unu ovo malbona tutan manĝon difektas.

157.03 Unu fava ŝafo tutan ŝafaron infektas.

158.01 Barelo malplena sonas plej laŭte.

158.02 Rado malbona knaras plej multe.

158.03 Kiu nenion valoras, plej multe sin gloras.

159.01 Sakon kun truo vi neniam plenigos.

159.02 Al kavo senfunda ŝtopado ne helpas.

160.01 Timi sian propran ombron.

160.02 Kuri de sia propra korpo.

161.01 Kiu timas bestaron, ne iru arbaron.

162.01 Respektu Dion kaj reĝon kaj obeu la leĝon.

163.01 Ne timu hundon bojantan, timu hundon silentan.

163.02 Kiu bojas, ne mordas.

164.01 Ne timu tranĉilon, timu babilon.

164.02 Vundo pasas, vorto restas.

164.03 Langa vundo plej profunda.

165.01 Kiu ne krimas, tiu ne timas.

166.01 Ne maro dronigas ŝipon, sed la ventoj.

166.02 Ne juĝo kondamnas, sed juĝanto.

166.03 Juĝanto decidas, kiel li vidas.

167.01 Bojas hundo sen puno eĉ kontraŭ la suno.

167.02 Insulto ne algluiĝas.

167.03 Hundo bojas, homo vojas.

168.01 Disputu komence — vi ne malpacos en fino.

168.02 Antaŭparolo liberigas de postparolo.

168.03 Kiu demandas, tiu ne eraras.

169.01 Kontraŭ peko batalu, sed pekanton ne tuŝu.

170.01 Geamantoj sin pikas.

170.02 Bato de patrino ne longe doloras.

171.01 Kolero pravecon ne donas.

171.02 Per insulto kaj kolero ne klariĝas afero.

171.03 Kiu koleras, tiu ne prosperas.

172.01 Sinjoroj sin batas, servantoj vundojn ricevas.

172.02 Kapo pekas, piedoj suferas.

173.01 Bato de frato estas sen kompato.

173.02 Estintaj amikoj plej kruele malpacas.

174.01 Oni prenas avide, oni redonas malrapide.

174.02 Oni prenas per manoj, redonas per piedoj.

174.03 Prunto amikon forpelas.

174.04 Selante ĉevalon, oni ĝin karesas.

175.01 Vi amas preni, amu redoni.