Andrey Tikhomirov - Wetenschappelijke analyse van de Bijbelse brieven van de apostelen. Regel voor regel wetenschappelijke uitleg van de Bijbel

9 indien wij het getuigenis der mensen aannemen, zo is het getuigenis Gods groter; want dit is het getuigenis Gods, waardoor God van zijn zoon getuigd heeft. (De personificatie van God die «getuigt» van iets).

10 Wie in de Zoon van God gelooft, heeft een getuigenis in zichzelven; wie God niet gelooft, stelt hem voor een leugenaar, omdat hij niet gelooft in het getuigenis, waardoor God van zijn zoon getuigd heeft. (Personificatie van God, die «getuigt» over zijn zoon).

11 dit getuigenis is, dat God ons het eeuwige leven gegeven heeft, en dit leven is in zijn zoon. Yahweh heeft ons het eeuwige leven gegeven, en dit leven is in zijn zoon.«Jezus is zogenaamd eeuwig levend)

12 wie de Zoon heeft, heeft het leven; wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet. (De tegenstelling van degenen die de Zoon van God hebben en degenen die dat niet hebben).

13 Deze dingen heb ik u geschreven, die in den Naam des Zoons van God gelooft, opdat gij weet, dat gij, gelovende in den zoon van God, het eeuwige leven hebt. (De verklaring dat gelovigen in de» Zoon van God" zogenaamd eeuwig leven hebben).

14 en dit is de vrijmoedigheid, die wij in hem hebben, dat, wanneer wij iets bidden naar zijn wil, hij naar ons hoort. (Personificatie van God de zoon).

15 en wanneer wij weten, dat hij naar ons verhoort in alles, wat wij bidden, zo weten wij ook, dat wij van hem ontvangen, wat wij bidden. (Personificatie van God de zoon).

16 indien iemand zijn broeder ziet zondigen met een zonde niet tot den dood, zo zal hij bidden, en hij zal hem levend maken, die zondigt met een zonde niet tot den dood. Er is een zonde tot de dood: Ik zeg niet dat hij moet bidden. (Verschillende soorten zonden, de noodzaak van gebed-autosuggestie).

17 alle ongerechtigheid is een zonde, maar er is geen zonde tot den dood. (Verschillende soorten zonden).

18 wij weten, dat een iegelijk, die uit God geboren is, niet zondigt; maar die uit God geboren is, bewaart zichzelven, en de boze raakt hem niet aan. («Uit God geboren» is zondeloos).

19 wij weten, dat wij uit God zijn, en dat de gehele wereld in het kwaad is. (Deze auteur verklaart «dat wij uit God zijn en dat de hele wereld in het kwaad is», maar deze wereld is geschapen door God de vader!).

20 en wij weten, dat de Zoon van God gekomen is, en ons licht en verstand gegeven heeft, opdat wij den waarachtigen God kennen, en in zijn waarachtigen Zoon Jezus Christus zijn. Dit is de ware God en het eeuwige leven. De zoon van God de vader is gekomen en heeft ons licht en rede gegeven. Vertaald uit de religieuze taal in het alledaagse: de priesters-hypnotiseurs stuurden hun gehypnotiseerde profeet naar de «kinderen van God», die inspireert wat gunstig is voor deze priesters-hypnotiseurs).

21 kinderen! blijf uit de buurt van idolen. Amen. (Het is noodzakelijk om te waken tegen» verkeerde" goden. De eerste conciliaire brief van Johannes, bestaande uit vijf hoofdstukken, wordt sinds de oudheid aan de apostel Johannes toegeschreven. Het wordt conciliair genoemd, omdat het niet aan één persoon of aan één kerk is geschreven, maar aan gelovigen van alle plaatsen en tijden. De brief werd geschreven rond 68 na Christus en heeft tot doel gelovigen te waarschuwen tegen de valse leer van ketters die de «godheid» van Jezus Christus verwierpen).

Hoofdstuk 1

1 ouderling-aan de uitverkoren Vrouwe en haar kinderen, die ik waarlijk liefheb, en niet alleen ik, maar ook allen die de waarheid hebben gekend (ouderlingen-presbyters in de vroegchristelijke kerk noemden de leiders van de gemeenschap van de eerste christenen. In de Apostolische Kerk werden zowel presbyters als bisschoppen soms zo genoemd, zonder strikt onderscheid. De apostelen zelf werden presbyters of ouderlingen genoemd. Een beroep op een bepaalde dame en haar kinderen).

2 omwille van de waarheid die in ons blijft en voor altijd bij ons zal zijn. (De waarheid blijft in ons en zal voor altijd bij ons zijn).

3 Genade, barmhartigheid en vrede zij met u van God de Vader en van de Heer Jezus Christus, de Zoon van de Vader, in waarheid en liefde. (Hier wordt het gezegd in de naam van de twee goden: Jahweh en» Zijn Zoon" Jezus Christus).

4 Ik was zeer verblijd, dat ik van uw kinderen vond, wandelende in de waarheid, Gelijk wij het gebod van den Vader ontvangen hebben. (De kinderen van deze «uitverkoren Dame», «wandelen in de waarheid», dat wil zeggen, ze zijn gehoorzaam en geloven in Jahweh en Jezus Christus, een analogie met het ontvangen van een gebod, dat wil zeggen, instructies, van Jahweh).

5 en nu vraag ik u, Vrouwe, niet als een nieuw gebod dat u voorschrijft, maar het gebod dat wij vanaf het begin hebben, dat wij elkaar liefhebben. (Het oorspronkelijke gebod is liefde, in feite is liefde een gevoel dat ontstaat als de hersenen worden gevormd, wordt ook waargenomen bij dieren, in de vorm van neurale verbindingen in de hersenen, zijn er verschillende vormen van liefde: voor God, vaderland, kinderen, een vertegenwoordiger van het eigen en het andere geslacht, Fetisjisme – de vergoddelijking van verschillende objecten, enz.).

6 maar de liefde bestaat in ons doen naar zijn geboden. Dit is het gebod, dat gij van den beginne gehoord hebt, dat gij naar hetzelve handelen zult. (Hier wordt liefde geïnterpreteerd in de vorm van het feit dat het noodzakelijk is om te handelen «volgens Zijn geboden», dat wil zeggen, Jahweh en Jezus Christus).

7 want vele verleiders zijn in de wereld gekomen, die Jezus Christus, die in het vlees gekomen is, niet belijden; zo iemand is een verleider en een antichrist. (De opkomende christenen vormden concurrenten, en in het oorspronkelijke Christendom was er geen eenheid, zulke mensen werden beschouwd als verleiders en antichristen).

8 waakt, opdat wij niet verliezen, waarvoor wij gewerkt hebben, maar opdat wij de volle beloning ontvangen. (De verklaring dat het noodzakelijk is om te vechten tegen valse leringen, anders kan alles verloren gaan).

9 wie de leer van Christus overtreedt en in hem niet blijft, heeft geen God; wie in de leer van Christus blijft, heeft zowel de Vader als de Zoon. (De veroordeling van degenen die de leer van Christus overtreden en niet in hem blijven, degene die «blijft», dat wil zeggen, de houding van het opkomende Christendom observeert, hij heeft twee goden: «Vader en zoon», dat wil zeggen, Jahweh en de zoon. Volgens een aantal onderzoekers ontstond de drie-eenheid van goden later in het christendom als een link tussen polytheïsme en monotheïsme tijdens de overgang van polytheïsme naar monotheïsme. De Drie-eenheid bestond in de religies van het oude Egypte (Osiris, Isis, Horus), het oude India (Brahma, Vishnu, Shiva), Babylonië (Anu, Ea, Bel), enz., als gevolg van het feit van het bestaan van een monogame familie (vader, moeder en kind, de rol van moeder wordt gebagatelliseerd als gevolg van de regel van het patriarchaat). «Het hoofd van het Ugaritisch-Kanaänitische pantheon was de god El», schrijft M. I. Rizhsky in het boek «Biblical Prophets and Biblical Prophecies», PP.24—25, «net als de Joden betekende dit woord «god», maar werd het een eigennaam. El had een echtgenoot, de godin Asher, of Ashirat, en een broer, de god Dagon, de beschermheer van oogsten, die later de belangrijkste god van de Filistijnen werd die zich in het Kanaänitische land vestigden, een van de «volkeren van de zee». Maar een bijzonder actieve en belangrijke figuur van het Ugaritische pantheon was Baal, de zoon van Dagon. In de teksten van Ugarit fungeert Baal als de god van onweersbuien, de god van oorlog en tegelijkertijd als de gever van regen en oogsten, vaak gepaard met de godin Anat, extreem militant en ook de patrones van de vruchtbaarheid. De cultus van deze godin, evenals de cultus van een andere godin in dit pantheon – Astarte, was orgiastisch van aard en werd geassocieerd met heilige prostitutie. Dit waren de goden aanbeden door de Kanaänieten van Ugarit en de Kanaänieten van Palestina, en die blijkbaar ook de goden van de Israëlieten werden nadat ze zich in dit land bevonden, samen met hun oude god van woestijnen en bergen, Jahweh: toen de veroveraars zich in Kanaän vestigden, uiteindelijk overgingen van nomadische veeteelt naar sedentarisme en landbouw het is duidelijk dat de culten van de Kanaänitische goden bijzonder aantrekkelijk voor hen zouden zijn geworden, omdat deze goden voornamelijk beschermheren van de landbouw waren en hun culten culten van vruchtbaarheid waren. De stier was de personificatie van de machtige productiekracht van de natuur onder vele oude volkeren, en Archeologische opgravingen in Palestina vonden cultfiguren van een stier in oude lagen. Stenen en houten pilaren in de vorm van een fallus – een mannelijk voortplantingsorgaan – werden in de velden geplaatst, of dergelijke fallische figuren werden begraven in de grond, die op magische wijze zijn vruchtbaarheid zou verhogen.