StaVl Zosimov Premudroslowski - Mutants soviet. Fantasy greannmhar

Léim siad ag an am céanna agus bhrúigh siad Stasian ar an talamh, brúigh Zasratich agus Chmor Iko le chéile, go híseal go leor, guaillí an ghealbhan, ag ligean do Kazulia dreapadh suas agus teagmháil a dhéanamh lena chorp ionradaithe lena bhun.

– — Ahhh!! Ahhh! – D'éalaigh an spréach, ní an oiread as pian mar gheall ar mhíchaoithiúlacht. Gach ag an am céanna léim. Agus ghabh Casulia leithscéal go binn.

– — Gabh mo leithscéal, le do thoil, ach tá an t-ábhar atá agat i nuclides raidió, nach bhfuil sé aisteach, ag teacht chucu féin i gcónaí agus beidh tú dóthanach dúinn ar feadh i bhfad, b’fhéidir fiú an t-iomlán.

– — Go díreach, ach is féidir liom mé féin a luí fút féin, gan na hiarratais chnámh cos seo a bheith ina gcúis le pian agus le náiriú gan aon mhuinín orm. – thug sé freagra ar Stasyan, a bhí brúite faoi phaca shards timpeall na n-imill agus sa lár bhí Casulia ina shuí.

– — Gabhtar thú agus dá bhrí sin tá sé níos fearr a bheith ciúin, is tusa an trófaí, agus cad ba mhaith linn, déanfaimid leat. – luaite Cherevich.

D’athraigh Stasyan a aghaidh. Ní bheadh sé riamh tar éis dul i gcion ar chonstaicí foréigin sa Galups, ach bhain an ráiteas faoi Chmor Iko a shraith bróid. Ach cheated sé, amhail is dá mbeadh sé réitithe leis an méid a dúirt Cherevich, tar éis fuath agus fala a anam a cheilt. Breithneoidh díoltas gach duine.

Maidir leis an gcuid eile, ag feitheamh le spitting bia, níor chloígh cuid acu ach leis an ordú, ach thug daoine eile é. Ach níor shíl an t-éan beag sin, agus shíl sé go gcáineann gach duine é lena súile agus go mbreathnaíonn sé air, ach go deimhin sheas sé díreach os comhair Kazulia. Ach níor chuir a amhras faoi chirteacht an rud a dúirt sé do chách síos.

– — Agus ná stare ormsa mar sin. Is mise an príomh agus is é sin é! Má cheapann tú go bhfuil truflais dhifriúil orm arís, ansin bainfidh mé bia air! An bhfuil sé soiléir do gach duine?.

– — Féach nach bhfuil tú díothaithe. – éalaigh ó Zasratich.

– — Ciúin, ciúin. – suaimhneas Casulia Zeka. – Spit mé … – sheas siad go léir ar aird. Rinne Casulia lasadh ar gach duine díreach agus é ag athlonnú go díreach mar gheall ar an gclaigeann agus chuaigh sé as an ngealbhan. – mar sin, lig Stasyan féin é. Cé hé atá inár mbarr agus cén áit a bhfuil sé.

– — Sea, tá gach rud oiled!! – a dúirt an gealbhan, agus shíl sé: “d’fhéadfadh sé mé a chosaint, más scoláireacht mé, ansin… feicfimid.” – An bhfuil tú ag rith?

Agus rith siad go dtí an áit chéanna le inné, ach go mall. Fiú go han-mhall. Ní féidir a shamhlú: go maith, sooooooo go mall. Níos moille ná luascadh. Agus níor shiúil ach Stasyan, mar a bhí i gcónaí. D’imigh mé orthu agus d’fhill mé i gcónaí. Bhreathnaigh sé le magadh ar conas a bhogann an gallops, agus dhealraigh sé dó amhail is go raibh siad ag rith ar smaoineamh cosúil le scrolla mall-ghluaiseachta imreoir físeáin. Shiúil Stasyan timpeall le fiosracht agus shleamhnaigh sé isteach ina n-aghaidh agus ina n-aghaidheanna. Ach dhealraigh sé dóibh go raibh sé i ngrá, ós rud é go raibh sé ró-thapa dóibh. An paradacsa ama: inné chuaigh siad níos tapúla ná lá, agus inniu ritheann siad níos moille ná nóiméad. De réir dealraimh, bíonn tionchar ag radaíocht freisin ar shoiléire ama… Nó b’fhéidir gurb é atá ann ná gealbhan nó údar? In aon chás, tá sé spraoi agus ní caighdeánach.

– — An bhfuil tú á reáchtáil? – Chuirtear, go maith, ohhh, cloigeann Zasratich go han-mhall. – An bhfuil tú ag cur mo chroí orm?

Bhog Stasyan in am an duine, agus dá bhrí sin tá a chuid ama níos dlúithe agus níos daoire dúinn, agus bímid ag brath air.

– — Mar sin ní féidir leat coinneáil suas leat.

– — Cad é?

– — Zaaa nach bhfuil tú ag dul sa tóir air. Ba mhaith liom na cineálacha cineálacha atá agat a thuiscint. An bhfuil fadhb agat le ham inmheánach? Anseo tá sé agam, mar tá sé cothrom agus soiléir ag daoine. Agus tá tuirpintín agat sa phápa, agus ansin tá sé ina bhac. Go ginearálta, is éan mé, ní reiptíl. Caithfidh mé eitilt, ag ardú. Tá sciatháin láidre forbartha agam … – d’ardaigh sé a ghéaga agus d’fhéach sé timpeall orthu. Chuir brón mearbhall air agus shéid sé ag an tús. – Uh… bheadh cleití ann, tiocfaidh an t-eireaball. Seo an uair dheireanach ar éirigh liom níos fearr, ach ní an ceann deireanach. Cuirtear an radaíocht ar ais ansin, ach níl an fuinneamh. Tá, tá sé spéisiúil go gcuirfidh tú ort féin arís i gcorn reithe, i mo sciatháin nó i mo chosa anocht?

– — Le haghaidh lóin. – D’imigh Casulia amach agus i léim shín sí a cosa ina sreangán. Níor thuig sí ach é. Agus don chuid eile, bhí an chuma ar a chuid cainte go tapa, amhail is dá mbeadh sé gasta agus sciobach, amhail is dá mbeadh an héiliam ag breathed…

– — Le haghaidh lóin? B’fhéidir gur féidir lón agus firefox, céad bhricfeasta, dara agus cúig dhinnéar a bheith agat freisin… – Bhí Stasyan neamhbhríoch. – nach bhfuil an cloigeann ag crack, huh? D’imigh tusa, Chmoriko, agus Stasyan ag cnámh ag cnámh cos Cherevich, a tháinig as agus a crochadh go mall ag gluaiseacht san aer i lár a léim mall. D’aimsigh sé, áfach, láithreach bonn ár gcuid ama. – Bhuel, mar sin beidh tú ag tarraing mé an uair seo?

– — Srón! – d’fhreagair sé an tulachán ag casadh go mall, Casulia.

– — Suigh ar mo shrón? Mar sin, níl srón agam. Ní cat maol mé? Go bhfuil srón aige. Agus tá gob agam. – dheimhnigh sé an gealbhan agus shocraigh sé a shúile ar an tiúbán as ar chuir an mustache isteach go mall, ansin srón sféarúil.

– — Is é an rud is mó ná go bhfuil an teanga. – chuir an tOllamh Cherevich leis. – caint agus lofa cosúil le gealbhan…

Ach ní raibh Stasyan ag éisteacht leo a thuilleadh agus níor bhreathnaigh siad orthu. Bhí spéis aige i srón ó pholl le mustache, a dhreapadh go mall amach as an bpoll. Bhí sé ina chaochÚn, ach ní raibh a fhios ag Stasyan seo. Thóg sé tuí in aice láimhe agus chuaigh sé suas agus lig sé isteach ina nostril é agus chuir sé trampáil air in áit lena shrón agus a mhiasart sa pholl. Thóg an tuí sooo go mall, agus an sraoth mall céanna ina dhiaidh sin. – Aaapchkhiii … – d’eitil sé amach as an nostrils agus freisin go mall. D'éirigh le Stasyan an staighre a ghlacadh fiú agus an tuí i dteagmháil leis an talamh, agus thosaigh an caochÚn ag dreapadh amach arís agus thaispeáin sé go mall: ag tús na mustache, agus ansin an tsrón. Rinne Sparrow an rud céanna agus aoibh sé. Thóg an tuí go mall agus cheangail Stasyan é le mustache. Bhí sraoth mall ann agus bhí tuí, cosúil le plódú giúise, ag eitilt go mall ach go héadrom agus ag tarraingt ar mhias.

– — Ahhh!! – bhris an caochÚn agus tháinig sé, tharraing sé as tuí le mustache, bhraith sí pian ifreann agus rith sé ar shiúl go tapaidh mar chailleach chorráin. Stasyan comharsan agus rug a bholg. Agus d’imigh an fhoireann ar scor ar feadh léim amháin i gcónaí. Thosaigh Stasyan ag éirí leamh agus ag siúl: anseo agus ansiúd. Agus ní raibh aiféala air ach go raibh sé ceangailte dá mhiasart, nuair a thug sé faoi deara go raibh bruscar úr ag dul in airde in aice láimhe, a bhí ina ollphéist ag caochÚn. Tháinig Sparrow suas agus dúirt sé go sona sásta:

– — Ohhhh, Fórsaí ar Neamh, Scamaill Shaggy, Grian Rósta, go raibh maith agat!!! Ohhh, fórsaí neamhaí!!!!! – agus chuimhnigh sé ar na cuileoga agus phléasc sé isteach i cuileoga, chuimil sé suas ansin agus thosaigh sé ag fanacht ar na cuileoga.

– — Bhuel, cá bhfuil siad? – bhí an gealbhan buartha os ard.