StaVl Zosimov Premudroslovsky - Bleachtaire Crazy. Bleachtaire greannmhar

– Cad atá á dhéanamh agat ann? – d’iarr sé ar an athair daite – leasathair bhitheolaíoch.

– Bhuel, bain amach as faoin sciorta! – Bhris sí a lámh ar an gceann agus shoved sí a ceann isteach í féin. Tá Baska imithe.

– Glaoigh orthu anseo. D’fhreagair Ottila agus, ag tógáil an ingne ina lámh chlé, thosaigh sé ag straighten le casúr.

Ó bhfad i gcéin sa bothán, bhí gruama meallta ann. Go gairid, bhí Incephalopath le feiceáil, ag tarraingt an choirpigh le scruff an mhuiníl. Tharraing sé é ar an bpóirse agus chaith sé isteach i lár chlós an tí é. Rolladh an coiriúil mar liathróid isteach san ionad.

– Cé hé féin? – chuir an ghrian Ottila, a maraíodh.

– Anseo, anseo, an datha. Oooh! Ghabh sé isteach sa ghníomh. Oooh. Oooh.

– Cad a rinne sé? – d’iarr sí go drogallach ar an lón.

– Tuigeann sé, an té a d’imigh sé, sa rub chnáib dumpála, apchi.

Cén chaoi a bhfuil tú? – D’ardaigh an fabht a shúile don fhear agus bhuail sé a ordóg go meicniúil le casúr. – Ah, fuck!

– Tá sé suite. – D’imir an Idot Coinnithe an t-ainm Kolomiyytso, mac Pankrat, Ataman of the Local Cossacks agus Caomhnú Fiadhúlra.

– Tú, ní gá duit, ná bídís sa pháirc. Arís, bhuail sé. Klop sáfa.

– Sea, ní féidir liom rub! – Idot sobbed. – “Beidh ciceáil ó mo dhaid.” – eitil sé ina smaointeoireacht ceann.

– Bhuel, cad é a dhéanfaimid glaoch ar an athair? Apchi, – D’iarr sé ar an Intsephalopath gan anáil.

– Ar tharraing tú é ó cheantar comharsanachta? Chuir Bedbug casúr agus fiafraí air le casúr, ag cothromú na ingne.

“No, apchi,” bhris Arutun Karapetovich a cheann. – tá sé anseo, sa dumpáil bruscair.

– Bhuel, mar sin cad a dhéanfaimid? Ah, Idot?? – Chuir an fabhán a chuid fiacla as a chéile agus thiomáin sé arís an mhéar céanna le casúr. -… Faigh suas!!! Nuair a bheidhim ag caint leat. Ná tóg worm uait féin, ó fheithidí, cad é, an dtéann tú chuig do phleananna?

– Uimh. – Stop moth ag caoineadh, ach bhí eagla air fós.

– Cad a rinne tú ansin? D’iarr Ottila go sarcóideach, ag tarraingt eyelids thar a soicéid súl agus ag caolú iad, mar a bhí ag fear Síneach. – Ag cur as? – aoibh gháire Klop. – Freagra! – tríd an toirt cried Ottila arís.

– Mé, dar liom …, cac. – D’admhaigh agus d’fhéach Idot ar Arutun, ag fanacht leis an ordú forghníomhaithe. Agus an ceann seo, “chlaon sé,” Is do scamall an mhuinín mé, agus mar sin tá mé ag briseadh mo phéinteanna, ní raibh an t-am agam mo thóin a ghlanadh, is é seo an cac bash i mo phéinteanna agus chuimil mé ar na froganna. Anois tá sé á dhó.

Shlogtar Ottila.

– Cad a thug tú air? Tá sé fós ag cacadh ó chiliméadar uaidh.

– Mar sin, tá sé ag sábháil suas, ag cuimilt …!? – d’fhreagair sé Intsephalopath. – Breathnaigh ar na bosa, na hallaí, déantar iad a smearadh le hash..

– … agus cac. – Idot breise curtha leis. – Níor ghlac mé páipéar liom agus chuir mé mo thóin le mo bholg.

– Cé acu lámh? D’iarr Klop go sách láidir.

– An dá rud. – Scrúdaigh páiste thart ar chúig dhuine déag, a bhí faiseanta i stíl punc nó schmuck, a chuid palms agus roghnaigh sé dirtier. – go bhfuil an ceann seo.

– Tar ar, Harutun, boladh é. – d’iarr sí ar Ottila.

– Cad é? apchi. – d’iarr sí ar an gcorpora.

– Do lámh a bholadh agus conclúid sláintíochta agus eipidéimeolaíoch a dhéanamh ar chomhdhéanamh na substainte a chuirtear i bhfeidhm ar an gcraiceann. Fuarthas é?

D’eascair Incephalopath a cheann i gcomhaontú agus shiúil sé go drogallach ar an bpáiste agus chuir sé a lámh ar a shrón. Bhris mé na gaile a bhí gafa ó bhos mo lámh agus chroith mé barr an tsrón, ansin droichead an tsrón, ansin ag táimhe a chuaigh an tonn go dtí na necks, an réamhbhalla agus na liopaí, agus ba léir conas a shlogtar é go léir. Chuaigh an hata agus méar pailme Idot le chéile go géar, ag stopadh srón an-fhada Arutun agus ag tarraingt air.

Bhuail Harutun a dhorn leis an dá lámh, dhúisigh sé a aghaidh agus rinne sé iarracht é a chnagadh as a shrón, ach bhí an mháthair ag maolú a mhéara roimhe sin agus é a bhaint go tobann. Chuir Incephalopath a cheann ar an asal agus thit sé beagnach ar a asal. D'éirigh sé as agus thug sé slap go Idot. D’imigh sé, a fuair a leithéid de rud níos mó ná uair amháin, agus Harutun, nuair a chaill sé, agus ina dhiaidh sin táimhe láimhe agus thit sé isteach i leaba bláthanna.

– Bhuel, an bhfuil sé ag stink? d’fhiafraigh Klop agus thug sé a lámh bheag do chomhghleacaí ionas go bhféadfadh sé éirí suas.

– Mdaa, apchi. – D’éirigh le hArtun é féin a dhiúltú, ag diúltú do thairiscintí Klop.

– Cad é “Mdaa”?

– Ní raibh mé ag déanamh amach, Apchi, – ag stopadh agus ag coimeád an tsrón, chuaigh Harutun ar aghaidh.

– Ar sheiceáil tú a chuid doiciméad?

– Sea, is cuairteoir é seo, as an Chasacstáin, áit a bhfuil cuika ann.

– Boladh?

– Bhuel, apchi, gleann Chuiskaya, fásann cnáib ann.

– Agus cad a tháinig anseo? – d’iarr mé ar Idota Klop.

– Agus cad a tháinig tú anseo? – fhreagair Idot.

– An con tú? Rugadh mé anseo.

– Ní cosúil gur tháinig sé anseo? – Luaigh finger ag an Intsephalopath Patzan.

– Agus sa mhullach? shíl sé a shrón agus splashed sé eilifintí sa Harutun Caucasian.

– D’iarr mé, Cad a tháinig anseo?

– D’aistrigh Rodaki. Ní raibh cónaí orm go tinn ansin ach an oiread. – dhéagóir leamh.

– Agus cad, ní féidir leat dearmad a dhéanamh ar Anasha? Rushing?

– Ní thuigim cad is brí leat? Deirim, cac agus a asal lena chrann…

– Agus cad atá tú chomh fial? Ní na Ceallaigh, mar an gcéanna leatsa, agus an spriocdháta… Deich shine.. Ní gáire a dhéanamh?

– Ar a laghad apchi. – chuir Harutun leis. – Plus – frithsheasmhacht in aghaidh na n-údarás.

Bhris an páiste.

– Agus cad é, sa Chasacstáin, nach gcuireann siad anasha orthu? – D’athraigh Ottila a ton.

– Bhuel, mar fhíoras go gcuireann siad é, chuimil Idot a shrón. – ach d’oibrigh mé go dleathach.

– Cad is dlí ann? apchi. – ionadh Harutun.

– Cnáib bailithe? -! Ottila arís bhuail an mhéar céanna le casúr.

– Cén chaoi a bhfuil sé? Rud éigin a dhéanann tú, díríonn tú neamhshuim, schmuck. – Bhuail Arutun.

– Cá bhfuair tú é? – bug Klop. – i bhfad ó anseo?

– Níl, tríd an teach, sa bhruscar. Apchi, agus níos tábhachtaí fós, fásann sé go cothrom, cosúil le gairdín.. Chuir tú madra, apchi,?

– Fan, Harutun,.. tiocfaidh anseo ar shudy? – ordaigh Klop.

Chuaigh Idot i dteagmháil go drogallach.

– Suigh síos. Dhírigh Ottila ar bhuicéad in aice láimhe agus chas sé air, ach bhí sé gan bun. Shuigh Idot síos.

– Do lámha a leathnú chugam, boscaí síos… Anseo. Anois, Harutun, tabhair an nuachtán.

– Cá as? apchi.

– Iarr ar do bhean chéile.

– Pisyunya, tabhair nuachtán dom! apchi.

– Cé? Pisyunya?

– Apchi, apchi, apchi … – Thiontaigh Harutun dearg

Idot cuckled.

– Cad é atá tú ag gáire? – Thiontaigh Ottila chuig an bpóirse. “Izolda, tabhair an páipéar anseo!”

– Tóg é féin! Níor fhás an leasmháthair suas! Istar é Isolda.

– Faigh é. – i gcór íseal chuir corporal Klop é. Thug Harutun an nuachtán i leath uair an chloig, bhí Ottila tar éis céad tairní a ailíniú.

– Cad é an rud a chuaigh tú chun báis? Tar anseo.

Thóg Ottila an nuachtán agus scaipeadh é ar an inneoin.