СтаВл Зосимов Премудрословски - Вар'яцкі сышчыкаў. смешны дэтэктыў

– Я б хацеў заняцца расследаваннем гэтай справы, калі Вы дазволіце, аб шаноўны спадар Маршал.

– Якога яшчэ носа, мне ні хто не дакладваць, кажы больш зразумела. У якога помніка адрэзалі нос?

– Ну, у Гогаля..

– У гогаля адрэзалі нос?

– Не, у Гогаля ёсць расповед пра НОС.

– І што?

– У гонар гэтага аповеду ў Піцеры ўсталявалі памятную дошку і яго спёрли. І я ведаю, прыкладна, хто гэта зрабіў.

– Бамжы ці што? Больш няма каму. Ён жа медны. І што ты ад мяне хочаш?

– Заняцца гэтай справай, патрон.

– Так займіся, у чым жа справа? Але толькі ў вольны час.

– Але мне патрэбныя будуць выдаткі, камандзіровачныя, харчаванне, пражыванне ў гасцініцы, праезд на таксі.

– М-да. З гэтага і трэба было пачынаць. Вось толькі даехаць да Піцера ты можаш і на электрычцы зайцам, Справа бомжовскую, па гэтым гасцініца няма да чаго. Перайначваць можаш і на вакзале ці, на благі канец, у бамжоў у склепе. З імі ж і пожрёшь. А па горадзе і пешшу можна прагуляцца, заадно і паглядзець на славутасці Піцера. Грошай у бюджэце няма да таго часу, пакуль я дачу ня дострою. Ну, ты мяне разумееш?

– А з касы майго апорных пунктаў? Я накалупаць тут малось на штрафах ў калгаснікаў.

– І шмат?

– Ды так, хопіць на першы час.

– Добра. Бяры з рахунку. Раскрою справа – загашу затраты па таварных чэках, а не?! Не мне вырашаць, бо грошы казённыя.

– Добра, Ексимендий Джэніс аглы Снегирёв. Вядома, у мяне часу ў абрэз, але я прыдумаю што-небудзь. -Оттила паклаў трубку і лёг задаволены на стол, выцягнуўшы рукі.

– Вось яно, новае справа! Цяпер пра мяне пазнаюць на Пятроўцы 38.

Рыпнулі дзверы, і з'явіліся неабсяжныя габарыты Ізольды Фифовны, яго асноўнай паловы.

– Жэрці будзеш? -паскудно спытала яна, -і не валяюцца абуты на стале, я яго таксама працірала.

– Я буду снедаць тут!

– Што значыць, ТУТ? Я што табе афіцыянтка, ці што? Ідзі на кухню і жары як усе. Я цягаць не буду.

– Я б з задавальненнем, але мне павінен патэлефанаваць Маршал.

– Маршал? Так бы і сказаў. Тады чакай. Сын прынясе зараз, што засталося. І злезь са стала, Шэрлак Хольмс… Хахаха … – засмяялася яна і сышла ў другую палову бараку.

Ўваходная вулічная дзверы рыпнулі, і ў праёме з'явіўся яфрэйтар Инцефалопат.

– Можна, патрон?

– Уваходзь і сядай… У нас справа… Заўтра едзем у Піцер. – Оттила прыўстаў, разгарнуўся і сеў на крэсла.

– Навошта?

– крадзенага помнік Носу Гогаля шукаць.

– Ааааа … -Инцефалопат зайшоў і сеў на крэсла для падначаленых і наведвальнікаў, закінуўшы нагу на нагу. -Я ўвесь пад увагу, Бос…

АПУЛАЗ 2

Выглядаў Арутун Карапетович худым і доўгім. Твар быў тыповага каўказца. Воласа сівыя, доўгія да плечы роўныя як салома. На цемечка відаць была салідная лысіну, заробленая на ранейшай працы дворнікам гастарбайтэрам. Раней працаваў ён даглядчык, пасля дзесяці гадоў адседкі, як палітычны вязень. Анекдот распавёў пра Леніна, правадыра пралетарыяту, ды яшчэ і матершинный, рэвізору ў сельсавеце, вось і загрымеў. Ленін б прасцей адрэагаваў, проста засмяяўся, а вось тамтэйшая ўлада – не. Але гэта было ў пост савецкі час. І па гэтым са знікненнем савецкага ладу, знікла і судзімасць. Яго рэабілітавалі і далі льготы на газ. Але з выхадам на пенсію ён хацеў быць карысным для грамадства, а тут яшчэ і жонка новага ўчастковага павабіў сваімі блакітнымі вачыма і… остальное всё ЗАД… Так, я думаю, не матершинно… Вось ён і пайшоў у яфрэйтар да ўчастковаму, а званне засталося яшчэ з вайсковай службы.

Яму падабаўся англійская шпік Пуаро і па гэтым ён паліў трубку як Холмс, проста ён іх блытаў. Насіў капялюш і вусікі, як у Элькьюля, толькі грузінскія. Нават кій купіў падобную і фрак ў работнікаў сцэны Марыінскага тэатра Оперы і балета за скрыню самагонкі. Чаравікі яму сшыў на заказ сусед, які ў зоне адбываў абутнікі. Ён нават падбіў іх шпількамі і калі ён ішоў, асабліва па асфальце, ён цокал як конь ці дзяўчына з Брадвея. Нос быў у яго, як у арла і вялікія вочы, як у лемура.

– Значыць так, -начал Оттила і сеў на спец крэсла. Ізя ляснуў дзвярыма і ўвайшоў у кабінет. На падносе ён нёс смажаную яечню з рыбай і яго любімы свежевыжатый чесночный сок. -давай хутчэй, а то пітон ўжо бурчыць.

– Фуууу! -сморщился Инцефалопат, -Як ты яго п'еш? Здохнуть можна…

– Што б ты разумеў ў вытанчанай гурманствам? Не пі. Мне асабіста падабаецца. -ульк.. -отпил Оттила глыток і.., -Ээээээ, -отрыгнул яго ў бок. Той ускочыў і адбег у далёкі кут кабінета. Глыток туманна-вобразна клубнямі пакінуў горла ўчастковага і імгненнем, як слёзатачывы газ, апанаваў увесь пакой. Арутуна схапіў астматычны спазм і калі ён пракашляўся, то выкінуў сваё не да ўменне.